Chapter 44

Voorzichtig opende ik mijn ogen die nog moesten wennen aan het felle licht dat de kamer binnenscheen. “Hm..” Met dichtgeknepen ogen sloeg ik mijn armen in de lucht en rekte me uit. Mijn blik viel op de klok die vanuit mijn ooghoeken aan het knipperen was. Half 3, stond er op de klok. Blijkbaar waren de batterijen op en was de klok vannacht stil blijven staan. De rode letters weerkaatste met het felle zonlicht dat mijn kamer binnenscheen. Ik moest nog zo wennen aan het felle licht dat zelfs het rode knipperende licht aan mijn ogen brandde. Mijn arm sloeg ik voorzichtig naar rechts, naar de plek waar Danny hoorde te liggen. Tot mijn verbazing voelde ik niks naast me. Meteen draaide ik me om en kwam tot de conclusie dat Danny niet meer in bed lag. Aan de kamer was duidelijk te merken dat er niemand verder was. Er waren geen tekenen van leven. Ik rekte me nog een keer uit en besloot maar uit bed te gaan. Met een zwaar lichaam slofte ik naar het bureau. Hoe laat het was kon ik nu niet zien, maar aan het felle zonlicht te zien was het al duidelijk middag. Ondanks dat het middag was voelde ik me nog steeds zwak en moe. Ik was toe aan een goede nachtrust, vroeg naar bed en lekker uitslapen. Dat zou wonderen doen, alleen had ik daar totaal geen zin in. Waarom zou ik slapen als ik tijd met Danny kon doorbrengen? Gisterenavond had ik al kleren op het bureau neergelegd die ik de volgende ochtend aan zou doen. Tot mijn verbazing zag ik dat er een briefje op mijn stapel met kleren lag. Een nieuwsgierig gevoel kwam opborrelen, wat zou erop staan? Op een snel tempo haastte ik me naar het bureau en pakte het briefje vast. Met een slordig handschrift stond erop geschreven:[/i]

Lieverd,
Je zult je nu wel afvragen waar ik ben.
Ik ben niet thuis, ik ben bij het meer.
Kun je rond 3 uur daar heen komen?
Waarom zie je zelf wel.
Xoxo Danny

Het nieuwsgierige gevoel werd steeds groter maar ook een zenuwachtig gevoel kwam opzetten. Wat was hij van plan? Ik hield niet van verassingen, de spanning werd me steeds te veel. Ik legde het briefje naast mijn kleren neer zodat ik de kleding op kon pakken. Ik legde mijn kleding op mijn linkerarm zodat ik met mijn rechterhand de deurklink naar beneden kon doen. Ik ging eerst maar douchen, daarna zou ik wel verder zien.