42. FLASHFORWARD pt.2: So, everyone stalked her..?

“Waah,” gooide Heechul – die na harde training na zijn legerdienst was teruggekeerd – geërgerd zijn hoofd in zijn nek. “Ja, vergeet maar dat jullie een film aan het draaien waren, hoor!” Hij maakte een vuil gebaar richting het beeldscherm, waarna hij nijdige blikken van zijn bandleden ontving.
Natuurlijk kende hij Seven niet. Hij had haar nog nooit eerder ontmoet. “Wat?” stak hij zijn armen vragend in de lucht. “Ah, hyung, wat is er zo belangrijk aan die ‘Seven’? Dat is toch een jongen?”
“Sst,” sisten de helft van Super Junior hem pissig toe, nog steeds geconcentreerd naar het programma kijkend.
“Seven is een meisje,” vertelde Leeteuk hem zacht. “Ze was hier eens beland onder moeilijke omstandigheden en…heeft nogal een diepe indruk achtergelaten.”
“Is ze knap?” lichtte Heechuls ogen op. Het idee om haar te versieren schoot ineens op. Als al zijn bandleden al zo aan de televisie gekluisterd zaten als ze alleen nog maar haar stem hoorden, betekende dat al veel. Ze moest echt wel speciaal zijn.
“Dat kun je wel zeggen!” lachte Kang-In. “Je weet het wel als je haar ziet.”
Heechul wreef in zijn handen. Tijd voor opzoekwerk, besloot hij en pakte de laptop erbij.
“Aha,” schudde Leeteuk zijn hoofd en greep de laptop van hem. “Er is niets over haar te vinden. Denk je dat wij dat niet geprobeerd hebben? Daarbij ze is van het buitenland dus vind je hier sowieso al niets van haar.”
“Oh, een tijdje geleden heb ik wel iets gevonden over dat ze werkte bij de Lotteria een paar kilometer verder, maar ze blijkt er niet meer te werken,” informeerde Sungmin. Hij had blijkbaar al die tijd stiekem zitten opzoeken rond Seven, maar had nauwelijks iets kunnen vinden.
Donghae woelde met zijn hand door Sungmins haar. “We hebben een stalker!”
Sungmin sloeg zijn hand geagiteerd weg. “Alsof jij haar nooit hebt opgezocht! Ja, kijk maar zo, hoor. Denk je dat ik het niet heb gezien. Aish, mij beschuldigen, hè?”
“Wat voor iemand is het, in persoon bedoel ik?” bleef Heechul zijn bandleden ondervragen.
“Iemand gesloten die jongens helemaal niet toelaat in haar persoonlijke ruimte, dus niemand voor jou,” antwoordde Kyuhyun koel. Als ze dan toch Seven ooit nog gingen ontmoeten, mocht Heechul al helemaal niet met haar aanpappen. Hij was niet goed voor haar, maakte hij zichzelf wijs, niet beter dan hem.
“O-oh,” grijnsde Heechul breed naar de jongste en klopte hem troostend op de rug. “Zijn we jaloers?”
Kyuhyun keek hem nijdig aan en bewoog weg van hem. “Ik zeg het alleen maar dat je geen schijn van kans maakt bij haar.”
“Je bent echt wel jaloers,” lachte Heechul nu vrolijk. Hij pakte Kyuhyuns gezicht vast en schudde het heen en weer: “Ah, je bent zo schattig als je jaloers bent!”
“Ik ben niet jaloers,” bromde Kyuhyun chagrijnig en hij beende terug naar zijn slaapkamer om zijn fictieve aanvallers van zich af te slaan.
Heechul keek hem met een brede grijns na. “Die jongen is echt wel jaloers. Ah, zo schattig!” Hij klapte kort in zijn handen en plofte luid naar in de sofa. “Het is zo leuk om hier weer te zijn! Eindelijk kan ik Kyuhyun eens terug pesten. Haha.”
Leeteuk lachte aarzelend, maar zijn ogen bleven bezorgd op die dichtgesmeten deur rusten. Dit moest het dus zijn geweest: waarom Seven geen tijd meer had gehad. Ze was een trainee geworden en een verdomd goede ook. Hij dacht met een steek terug aan zijn acht jaar als trainee – zij was hier nog maar kort, nog niet eens een heel jaar en ze zou haar debuut al hebben.
Was ze dan zo goed? Hij had haar nooit horen zingen of zien dansen. Eunhyuk leek zijn mening te delen en keek hem fronsend aan. Hij voelde de Super Juniortelefoon in zijn broekzak trillen. Hij bewoog zich weg van de lawaaierige menigte die zijn band betekende en nam op – onder Eunhyuks scherpe ogen.
“Ja, met Park Jung-So,” gebruikte hij zijn echte naam.
“Jung-So?” herkende hij de strenge stem van zijn president.
“Ah, president, goede dag,” boog Leeteuk voor een beetje lucht, de gewoonte om te buigen was er heel diep ingebrand.
“Heb je het nieuws al gezien?” vroeg de president zijn begroeting negerend, alsof hij in haast was. “De reclameverstoringen met de lancering met een onbekende meisjesgroep?”
“Ah, ja, president,” knikte Leeteuk gehoorzaam.
“Als ze je vragen of die groep van S.M.Entertainment is, zeg dan ‘ja’. Zo genieten ook wij een beetje van alle aandacht,” gaf de de president hem het vreemde bevel. “Zeg het voort aan alle andere bandleden, ook aan Zhou Mi en Henry. Ik moet snel terug gaan, ik moet alle andere artiesten nog bellen.”
Leeteuk knikte instemmend maar zijn gsm maakte al het biep-geluid ten teken dat de president al afgelegd had. Leeteuk staarde nog eens verward naar het mobieltje in zijn hand. Was er dan echt zoveel drama rond dat ze erover moesten liegen? Het volgende moment klapte hij luid in zijn handen om iedereen zijn aandacht te krijgen.
“Jongens! Straks zullen we waarschijnlijk heel wat telefoontjes in verband met de lancering van de meisjesgroep krijgen, met de vraag of ze bij entertainment horen…”
“Huh, nee, maar één van hun leden wel bij mij,” schreeuwde Heechul extra hard zodat Kyuhyun het in zijn kamer zeker zou horen, zelfs als hij zijn koptelefoon ophad.
Leeteuk richtte zijn ogen ten hemel. “Heechul, houd je mond alsjeblieft. De president heeft gevraagd te liegen en te zeggen dat ze inderdaad van ons entertainment zijn. Zo krijgen wij ook meer aandacht en aandacht
Een nors gebrom antwoordde die vraag. “Ach, het is niet waarschijnlijk dat die vandaag nog naar buiten gaat,” zuchtte Leeteuk dan. “Dus je weet het: Allemaal goed liegen en dan hebben we extra loon!”

[NEXT TIME ON: ‘I CAME FROM NOTHING TO BECOME EVERYTHING’]
“Wie zal het zijn? Alle drie de presidenten van Lee Soo-Man van S.M.Entertainment, Yang Hyun-Suk van YGEntertainment en Park Jin-Young van JYPentertainment claimen dat de nieuwe sterren van hun zijn.
Het is nu al een dag geleden dat de filmpjes verspreid zijn over heel Zuid-Korea. Vandaag zal het lange wachten eindelijk beloond worden.”
“Wie van de drie zal het zijn? Blijf kijken, na de reclame zijn we zo terug!” Hij boog nog kort en dan werd hij alweer door reclame van het scherm verdrongen.
Helwitte letters schoten weer over het scherm.
“Here is 4U!”