19 | Charlie

'CHARLIE!!!' Mijn naam werd van een afstand luidkeels geroepen, ik liet het even tot me doordringen en herkende de stem als die van Zayn. Ik nam alle kracht die ik had en riep zo hard als ik kon 'ZAYN?' na een tijdje gewacht te hebben zag ik hem nog steeds niet en verloor ik de hoop. In zo'n massa volk is het ook moeilijk elkaar te vinden, ik sloeg mijn blik neer toen hij er nog steeds niet was. Er viel een schaduw over mijn lichaam en ik richte mijn blik naar boven, daar stond hij dan. Hij bleef me even aanstaren en stak toen zijn arm uit, ik legde mijn hand in de zijne en met een stevige kracht trok hij me recht van de grond. Hij sloeg zijn gespierde arm rond mijn middel, ik keek in zijn goudbruine ogen en glimlachte dankbaar. Zijn stem sprak na een stilte tussen ons 'Ik dacht dat ik je kwijt was' een gevoel van verdriet en ontroering overspoelde me. Hij kende me helemaal nog niet zo lang en toch was hij bang om me kwijt te geraken. Tranen hoopten zich op in mijn ogen en éen zielige traan parelde van mijn wang, Zayn ving deze op met zijn duim en veegde hem weg. Hij trok me dichter tegen zich aan en ik snoof zijn lijfgeur op en sloot mijn ogen genietend van het moment. Zijn armen lagen rond mijn middel en hielden me stevig vast, alsof hij me nooit meer ging loslaten. Samen was beter dan alleen. Niet?

Zayn en ik zaten samen op een busje met andere mensen die ook familieleden zochten, ze gingen langs elk ziekenhuis om de lijsten met namen te checken. Ondertussen hadden we al twee ziekenhuizen gehad en geen geluk. Er heerste een knagende stilte in het busje, de avond was ondertussen ook al gevallen en de zon was aan het ondergaan. De lucht had verschillende kleuren gekregen en bewonderd keek ik ernaar tot de zon volledig was verdwenen achter de palmbomen. Vermoeid liet ik mijn hoofd op Zayn zijn schouder rusten en zuchte voor ik mijn ogen sloot en probeerde wat te rusten. Ik voelde nog hoe Zayn zijn arm rond mijn middel liet glijden en me zo dichter tegen zich aantrok. Hierdoor viel mijn hoofd op zijn gespierde borstkas en toen werd alles éen zwarte vlek.