27~

Ongeduldig schuif ik op mijn stoel heen en weer. Elike en Monroe eten altijd veel tijdens het avondeten. Eigenlijk eten ze altijd veel. Echt bizar. Ik bekijk mijn nagels aandachtig om verveeld over te komen. Ik zucht hardop en kijk Elike smekend aan. Eén van de regels in het huis is dat je pas van tafel gaat als iedereen klaar is met eten. Op die regel na vallen de regels hier wel mee. ‘Oké, ga maar.’ Zegt ze met een knipoog. Voordat ze haar zin heeft afgemaakt sta ik al naast de trap. ‘Dankje.’ Zeg ik snel voordat ik naar boven loop en mijn kamerdeur achter me dichtsla. De la trek ik weer met een ruk open. Het boek en het schetsblok leg ik weer op het bureautje. Ik blader het boek aandachtig door. Morgen zal de boekhandelaar hem bekijken. Dan moet hij wel in top-vorm zijn. ‘Sneeuwwitje’ Lees ik hardop. Deze heb ik al lang niet meer gelezen. Ik blaas het gevormde stof tussen de bladeren vandaan. Ik spring op van mijn stoel als ik merk dat er kleine witte dingetjes op het bureau liggen. Dat heb ik net uit het boek geblazen! Maar dat is geen stof… Ik bestudeer de “dingetjes” van dichterbij. Wat zijn dit? Ik raak het voorzichtig aan met mijn wijsvinger. Koud. Het kleine dingetje smelt door de aanraking van mijn vinger. Dit lijkt wel sneeuw. Ik kijk in het boek en zie dat het plaatje wat eerst sneeuwvlokjes in een pikzwarte hemel bevatte, nu alleen nog maar een aardedonkere nacht bevat. Hoe kan dit!

Voorzichtig voel ik aan een ander vlokje. Ook deze verdwijnt. ‘Oh, shit.’ Mompel ik. Wat moet ik nu doen? Ik moet ze bewaren. Maar hoe? Ik loop heen en weer door de kamer. Ik klik het licht aan, buiten is het al aardig donker aan het worden. Heerlijk die vroeg donker winterdagen. Misschien kan ik ze in een plasticzakje doen? En buiten bewaren? Ik rommel door de andere laatjes en kom daar een klein plasticbakje tegen. Ik hou het bakje op z’n kant en schuif met een papiertje de vlokjes voorzichtig het bakje in. Ik klik hem dicht en schuif mijn raam open. Aan de buitenkant is een soort richel waar ik het bakje op zet. De frisse wind vult mijn kamer. Van buiten klinkt gehuil van een wolf. Elke nacht hoorde ik het. De maan is bijna vol, morgen zal het vast vollemaan zijn. Ik schuif mijn raam dicht en besluit te gaan slapen. Ik hoef enkel mijn ogen te sluiten en ik ben al in dromenland.