Warme chocolade melk.

Scot

'Iza!' Ik zag hoe ze het vuur aan raakte en het volgende moment geheel vlam vatte. 'Iza!!' Ik probeerde naar haar toe te gaan, maar een van de mannen van Veronica sloeg me neer. Ik gromde, stak mijn hand in zijn buik om zijn maag en darmen er mee uit te trekken.
'Stop!' Iza stak haar hand naar me uit en het volgende moment was de man weer geheel genezen. 'Niet meer vechten,' fluisterde ze. 'Het is verkeerd.'
'Kan me niet schelen,' riep Veronica terwijl ze met een mes Iza recht in haar hart stak. Iza liet geen kik en trok heel rustig het mes uit haar borst.
'Wil je het vuur?' vroeg ze rustig. 'Ik kan het aan je geven.' Ze stak heel rustig haar hand uit alsof ze verwachte dat Veronica hem aan zou nemen. Veronica keek stom verbaasd naar het meisje dat in de lichte laaien stond en haar het vuur aan bood.
'Ja, ik wil het vuur,' siste ze.
'Dan is het nu van jou,' zei Iza rustig en bijna kinderlijk. Ze pakte Veronica bij haar schouders beet en het volgende moment sprong al het vuur over naar Veronica. Ze vloog in brand en niet zoals Iza in brand was gevlogen, en er zonder kleer scheuren weer uit was gekomen, maar echt in brand. Een hand kwam uit het Axton vuur en trok Veronica naar binnen.
'Hoe, wat en nogmaals hoe is hier gebeurd?' vroeg Paul terwijl hij me stom verbaasd aan keek.
'O, Axton vertelde me dat alleen een licht het vuur kan dragen zonder echt te verbranden of te bezwijken onder de enorme macht,' zei Iza terwijl ze er nogal bleekjes uit zag. Ik hield haar snel vast, want ik was bang dat ze ieder moment flauw kon vallen. 'Dus toen ik het vuur aan raakte kreeg ik de macht van het vuur, maar toen ik het vuur aan Veronica gaf bezweek ze en verbrande ze echt. Nu is ze het nieuwe vuur wat betekend dat....'
'Ze werd het...' onderbrak Devon haar. Iza zuchtte stak haar hand uit naar het vuur, maar dit keer vatte ze niet vlam, en trok iemand er uit. Hij was niet verbrand, geheel naakt en dolgelukkig.
'Axton!' gilde Merida stomverbaasd. 'Je... je...' Merida vloog haar licht om de hals en ik trok Iza dicht tegen me aan.
'Zullen we naar huis gaan, ik heb zin in warme chocolade melk,' fluisterde Iza. Ik keek haar stomverbaasd aan.
'Iza, je kan niet naar huis gaan,' fluisterde ik geschrokken.
'Dat kan ik wel,' fluisterde ze glimlachend. 'Alleen het vuur en de wachters kunnen deze plek verlaten, en een licht is een wachters zijn vuur.' Het was even stil.
'Warme chocolade melk we komen er aan,' zei ik grijnzend en ik tilde haar op.