04.

Zayn Malik’s P.O.V.

“Ze is leuk, hè?” Louis keek me met glinsterende ogen aan.
“Wie bedoel je?,” antwoordde ik met enige ontkenning in mijn stem.
Louis haalde een wenkbrauw op. “Jij weet heel goed wie ik bedoel.”
Ik herhaalde mijn vraag. “Wie bedoel je?”
Hij glimlachte en gaf een duwtje tegen mijn schouder. “Zaynie, ik hou niet van spelletjes. Dat heb je me net toch horen zeggen?” Hij knipoogde en haalde opgewekt zijn schouders op. “Of zat je ergens anders met je gedachten? Bij Ally bijvoorbeeld?”
“Jij geniet hiervan, hè?,” vroeg ik hem.
Hij knikte. “Eigenlijk wel, ja.” Hij haalde overdreven diep adem en glimlachte opnieuw. “Geef het nou maar gewoon toe, Zayn. Het is overduidelijk.”
Ik schudde mijn hoofd. “Er valt niks toe te geven, Louis.”
“Wat jij wilt. Ik weet toch wel dat ik gelijk heb. Ik ken je veel te goed.”
Ik liet mijn hoofd zakken en wreef over mijn voorhoofd. Nee, dat deed hij niet. Hij kende me helemaal niet. Niemand kende mij.
Louis zat me nog steeds grijnzend aan te staren. Ik haalde mijn wenkbrauwen op en schoof mijn stoel naar achteren. “Ik ga,” deelde ik mee.
“Zie je, dit zegt alles. Zo typisch.”
Ik schudde mijn hoofd. “Geloof wat je wil geloven, Louis. Ik vind haar niet leuk. Einde discussie.”
Ook Louis schudde zijn hoofd. “Wat jij wilt,” herhaalde hij.

Ik slenterde door de straten van Londen en schopte afwezig een steentje voor me uit. Zodra ik weer bij hetzelfde steentje aankwam, herhaalde ik deze handeling. Opnieuw en opnieuw. Elke keer weer. Tegelijkertijd raasden er duizenden gedachtes door mijn hoofd heen en ik probeerde alles op een rijtje te krijgen. Vlagen van vorige nacht flitsten voorbij. Het meeste kon ik nog voor me halen, maar een aantal dingen waren slechts een wazige herinnering.
Ik zuchtte. Ik had niet zoveel moeten drinken. Ik haatte mezelf wanneer ik dat deed. Ik wilde de jongen niet meer zijn die ik jaren geleden achter me gelaten had. Die tijd was voorbij.
Maar alcohol weigeren kon ik niet. Als ik dat zou doen, zouden ze me vragen waarom ik niet dronk. En dan zou ik ze moeten vertellen over alle slechte dingen die ik gedaan had. Dat wilde ik niet. Ik wilde het met niemand delen. Ik was nu een ander persoon. Mijn verleden had ik achter me gelaten.
“Zaynie!” Twee sterke armen vielen vrolijk langs mijn schouders en haalde me uit mijn gedachtes. “Hier ben je. Wat is er toch met je aan de hand?”
Ik keek op en zag Louis’ ogen in de mijne prikken. Ik schudde mijn hoofd. “Niks. Hoezo?”
Louis haalde zijn schouders op. “Ik weet niet. Je bent zo anders. Je gedraagt je anders. Prikkelbaarder.”
Ik zuchtte. Ik wist waar het vandaan kwam, maar dat ging ik hem niet vertellen.
“Heeft het te maken met Ally?” Hij knipoogde.
“Louis. Hou er nou eens over op. Ik vind haar niet leuk,” mompelde ik geërgerd.
Louis gaf een klopje op mijn schouder en haalde diep adem, waarna hij lang uitblies. “Weet je, Zayn. Ik snap dat je misschien nog niet klaar bent voor verbintenis, maar–”
Verbintenis? Ik kende haar nog geen vierentwintig uur. “Nog niet klaar voor? Wat bedoel je daar mee?,” vroeg ik hem en keek hem achterdochtig aan.
Louis krapte op zijn achterhoofd, waarna hij zijn beanie wat rechter schoof. “Nou ja, ik bedoel...” Hij zuchtte even. “Ik heb je nog nooit met een meisje gezien. Heb je überhaupt ooit wel eens een vriendinnetje gehad?”
Ik lachte. Hij moest eens weten.
“One night stands tellen niet mee, hè?” Hij knipoogde weer.
Oh.
Een stilte volgde. Ongemakkelijk was het niet, maar ik hoopte wel dat Louis erover zou ophouden. Ik had geen behoefte om met hem te praten. Ik had hoofdpijn en ik wilde naar huis. Ik wilde dat deze dag over was en dat gisteren nooit gebeurd zou zijn. Maar dat was het wel en ik kon het niet meer terug draaien.
“Oké...” Louis sloeg opnieuw zijn arm om me heen. “Als jij Ally echt niet leuk vindt–”
“Nee, ik vind haar niet leuk, Louis. Ophouden nou.”
“Nou, dat zag er gisteren anders uit. Maar goed. Als jij haar dus niet wilt, wil ik haar wel.”
Ik bleef met een ruk stil staan en draaide mijn hoofd naar hem toe.
Hij lachte. “Jouw reactie zegt al genoeg, Zayn.”
“Fine. Je mag haar hebben,” mompelde ik.
Louis keek me stomverbaasd aan. “Echt?,” vroeg hij.
Ik knikte. “Ja, ze is helemaal voor jou.”

Ik vind dit hoofdstuk niet zo goed. Maar goed, hopelijk vinden jullie dat wel. (;
Wat Zayn in zijn verleden heeft uitgespookt wordt later in het verhaal duidelijk. (: