Deel 4 Why?

"Harry, wat doe je hier?" Hij zegt niks, hij houdt me nog steviger vast. Na zo eventjes te zitten vraagt hij "Gaat het weer?" Ik knik en sta op. Ik loop de tafel en zie dat mijn bladmuziek helemaal is uitgelopen. Ik zucht even diep als ik alles bekijk. Er is 1 liedje gespaard gebleven, dat is het eerste liedje dat ik heb geschreven toen alles begon... Ik laat weer een traan vallen maar veeg ze weg. "Je kan echt mooi schrijven." Ik voel dat hij nu redelijk dicht tegen me staat, ik voel zijn warme adem in mijn nek wat me kippenvel bezorgt. "Dank je, maar het stelt niet veel voor." "Mag ik het horen?" Ik twijfel even maar stem toe. Ik ga achter de piano zitten en begin "Skies are crying, I am watching..." Harry gaat langs me zitten en luistert aandachtig. Je kan duidelijk horen dat ik het er moeilijk mee heb, maar ik zet door. Bij de laatste noot zucht ik diep en zeg "Zie je, ik zei dat het niet veel voorstelde..." Harry schudt zijn hoofd. "Nee, het was prachtig! Ik ben echt sprakeloos!" Ik loop weer terug naar de tafel en bekijk alles nog eens, sommige liedjes kan ik nog redden, maar sommige zijn te erg. "We zullen ze samen herschrijven, tenminste als je dat wil?" Ik kijk hem raar aan." Waarom doe je dit Harry? Jarenlang heeft er niemand naar me omgekeken en dan kom jij, waarom doe je niet gewoon mee met de anderen?" Hij zucht en leunt tegen de tafel. "Ik ben niet zoals de anderen, ik behandel niemand op die manier, ik wil je helpen!" Ik lach zachtjes en knik. "Ik zou het heel fijn vinden moest je me helpen met herschrijven!" Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht en geeft me een knuffel. "Het komt goed Saar! Ik beloof het!" "Dank je, Curly!" "Oh, gaan we bijnamen verzinnen?" Ik lach even en een verbaasde blik verschijnt op mijn gezicht. "Wat? Wat is er?" vraagt hij. "Het is al zo lang geleden dat ik nog eens oprecht heb gelachen!" "Ik ben blij dat ik je kan doen lachen!" zegt hij. We lachen even naar elkaar en we kijken in elkaars ogen. Net op dat moment wordt er aangeklopt. "Saartje, de bel is gegaan!" zegt meneer Collins. Ik knik en zoek mijn bladmuziek bij elkaar. Harry helpt me een beetje en we gaan naar buiten. We zeggen mekaar gedag en zo gaat ieder zijn weg naar huis.