Op weg

Daphne sloot haar ogen, heel even maar.
Toen ze haar ogen weer opende zag ze dat Fleur naast haar stond.
Heb jij er ook zo'n zin in? vroeg ze.
Ja, zeker.
Daphne leunde over het stuur en sloot opnieuw haar ogen.
Ergens ver weg klonk de stem van Fleur.
Gaat het wel goed?
Weer opende Daphne haar ogen.
Ja hoor, prima, zei Daphne, maar ze voelde zich vreselijk, ze had zich vanochtend vreselijk gevoeld, maar was naar school gegaan, ze wou het kamp niet missen.
Fleur keek haar bezorgd aan.
Je zweet helemaal.
Ja, het is ook zo warm.
Daphne wist dat het nergens op sloeg wat ze zei, het was maar 20 graden, dus geen enkele reden om te zweten terwijl je stilstaat.
Fleur opende haar mond om iets te zeggen, maar de juf riep haar en Daphne.
Jullie groepje is al lang weg, waarom zijn jullie niet met ze mee gegaan?
Oeps, zei het tweetal in koor.
Ach ja, fiets maar met zijn tweeën.
Daphne verbaasde zich over de vriendelijkheid van Juf Suzan, ze was nog maar net hun juf, maar Daphne wist nu al zeker dat het de liefste juf ter wereld was.
Een uurtje later kwamen ze aan op de kamplocatie