Denise en Snorks

Dampen stegen op vanuit de grond. Het was nog vochtig, maar de regen leek toch echt voorbij. De twee wisten niet of zij de juiste kant op waren gegaan. Zij waren in elk geval nog geen snorks tegen gekomen. Wat dat dan ook mocht zijn, volgens Denise. Falco had er nog nooit van gehoord en zou die monsters liever ook niet tegen komen. Ze hadden er stevig de pas in tot Denise opeens stil stond. Door de plotselinge verandering botste Falco tegen haar op.
Verward keek hij om zich heen. Zo op het eerste gezicht verschilde deze plaats in niets van de andere stukjes bos.
'Wat is er Denise', vroeg hij.
Denise gebaarde hem stil te zijn. Nerveus speurde zij de omgeving af. Er klopte iets niet. Eerst was het regenachtig, dan is het normaal dat alles stil is. Toen was het nacht, dus waren er ook weinig vogels. Maar het was toch echt vogelgezang wat zij vanmorgen hoorde toen de zon op kwam. Dat is nu verdwenen. Maar de zon staat nog aan de hemel. Hij is alleen maar feller gaan schijnen. Dus waarom was het stil?
De gassen die de aarde uitademde, ze herkende die wolkjes. Ze stonken naar iets wat zij niet precies kon plaatsen. Het waren vreselijke stankwolken die zich niet verspreiden. Je moest maar net de pech hebben er met jouw neus boven te hangen.
Overal waren bloemen. Falco begon het ook te zien. De hele weg had tot nu toe weinig van die vrolijke planten gekend. Misschien stond Denise stil om ervan te genieten. Meisjes houden van bloemen, toch? Wat wel opviel, was dat er geen bijtjes en hommels waren die rondom de gele kernen zoemden.
Dit was snorks gebied. Het kon niet missen. Maar het was te stil. Waar waren die snorks?
De aarde onder haar voeten was hard. Alleen rondom het pad zat moerasachtige substantie.
'Blijf vlak achter mij', zei Denise tegen de jongen. Falco knikte. Verder volgde hij haar. Tegen Denise in gaan had toch geen zin.
'Dus... we zijn nog geen enkele snork tegen gekomen. Houdt dit in dat wij de verkeerde kant op gaan?'
'Misschien', antwoorde Denise afwezig. Haar aandacht lag eigenlijk bij de vreemde omgeving.
'Misschien?', herhaalde Falco die net mis stapte waardoor hij smurrie van zijn schoen moest afschudden. De drapperige substantie spatte tegen Denise aan. Dat was niet de bedoeling. Nu bleef die modderstank ze vast de hele tijd volgen.
'Ja. Wie weet hebben zij door hoe ik denk, gezien het mijn dromen zijn. Dan zouden wij geen enkele snork tegen komen... nah, ik zou wel keihard gillend wegrennen voor snorks dus, wel snorks zou beter werken'