002 • two • II

Ryder Leah Brown

De douche had me goedgedaan, ook al wist ik dat de gedachtes weer zouden overstromen in mijn brein als ik klaar was. Dit is de eerste schooldag na een bewogen zomervakantie. Problemen hadden zich opgestapeld, Justin dus. Ik vraag me af wat er vandaag gaat gebeuren. Zou hij me negeren? Waarschijnlijk wel, typisch gewoon.
Mijn benen brengen me naar mijn gigantische inloopkast. Die heb ik ofcourse van daddy gekregen. Hij is een zakenman, dus is hij bijna nooit thuis. Mama daarentegen, may God have her soul. Ik mis haar nog elke dag na haar, nou ja, zelfmoord. Tranen overspoelen mijn oogleden, waarna ze beekjes maken op mijn wangen. De zijkant van mijn hand verwoest de beekjes alsof ze inzakten. Ik kon mezelf net bedwing om op de grond te zakken en een huilbui te starten.
Mijn ogen dwalen over de talloze kledingstukken, maar ik haal er dan toch maar één van mijn meer simpele setjes uit. Mijn haar was al droog en het hing stijl, maar een beetje golvend langs mijn schouders. Tevreden met mijn keuze loop ik terug naar de badkamer, waar ik me aankleed.
Als finishing touch doe ik de roze met gouden ring om mijn vinger. Ik ben gek van de kleur roze, maar het zou maar raar zijn als ik volledig in het roze gekleed over straat zou lopen. Met tegenzin neem ik mijn tas van de grond en pak hem op mijn rug. Ik bekijk het resultaat in de spiegel. Een zwakke glimlach siert mijn mond.

Ik loop de trap af, voorzichtig op mijn killer heels, die is als scheiding tussen de open keuken en de woonkamer. Eenmaal beneden zit vader al uitgebreid te eten, terwijl hij de krant leest. "Ik vertrek naar school" Hij kijkt op van zijn krant. "Catch" Hij gooit me een warm croissantje toe. Met beide handen vang ik het, maar er vliegen wat schilfers bladerdeeg in het rond. "Laat dat maar liefje, Pamela komt straks nog", je hoort duidelijk de vermoeidheid in zijn stem. Pamela is onze poetsvrouw. Ook al noemt ze haarzelf niet graag zo. Ik eigenlijk ook niet. Ze is meer een tweede moeder voor me. Ze doet alles in huis, ze is er ook bijna altijd.
Ik schenk daddy nog een glimlach voor hij zijn hoofd weer verstopt achter de krant. Mijn voeten brengen me naar de voordeur, die ik open en naar buiten stap. Ik haal mijn Ray-Ban boven en plaats hem op mijn neus. Het is nog zomer, dus straalt de zon zo'n 26°C uit. De warmte brandt even over mijn witte huid, maar ik raak er al snel aan gewend, sinds ik hier al heel mijn leven woon. Net als Justin.