001 • one • I

Ryder Leah Brown

Ik draai aan de kraan alsof het de volumeknop van mijn leven is. Hoe meer ik hem open draai, hoe meer er over me heen komt. Alleen is het omgekeerd. Het water geeft me een rustgevend gevoel, hoewel het leven anders is.
De stralen banen zich een weg door mijn lange, geverfde lokken. De druppels glijden van mijn blanke schouders af, wat me een kriebel geeft. Ik laat het over me heen gaan. Ik leg mijn hoofd in mijn nek, zodat de stroom beter bij mijn hoofdhuid kan. Mijn ellebogen buigen en mijn armen stijgen op naar mijn hoofd. Ik plaats mijn vingers tussen de sprieten haren en masseer het vel dat over mijn schedel zit. Mijn oogleden vallen dicht. Na wat masseren neem ik er mijn favoriete shampoo bij. Ik open de fles en draai hem ondersteboven zodat er een crèmeachtige substantie uitloopt. Ik klap de fles dicht en zet hem terug waar ik heb gehaald had. Het plasje shampoo smeer ik uit over mijn haardos. Weer masseren mijn slanke vingers mijn hoofdhuid, waarop de shampoo begint te schuimen. Ik geniet van het moment. De geur van de arganolie die in de shampoo zit, dringt mijn neus binnen. Ik sper mijn neusgaten wijd en adem in. Het aroma wordt waargenomen door mijn hersenen en vertellen mij dat het een fantastische geur is. Automatisch zet dat een glimlach op mijn gezicht.
Ik spoel de overige schuimresten uit mijn witte haren. Ik open mijn ogen als ik zeker ben dat alle schuim weg is. Mijn handen grijpen naar het washandje dat over de kraan hangt. Ik pak een bus van mijn best ruikende douchegel. Vluchtig openen mijn vingertoppen de fles en er stroomt al snel een straaltje gel uit de bus op mijn washandje. Een parfum van diep donkere chocolade omhult mijn reukzintuig en laat me huiveren. Ik houd van chocolade. De geur klampt zich vast aan mijn huid als ik er met het washandje over ga. Ik reinig mijn huid van de overgebleven schuimhoopjes. Nog één keer laat ik het stromende water alle plaatsen van mijn lichaam bereiken, voor ik de volumeknop van mijn leven hoger draai en het water stopt met stromen.
Meteen schieten de gedachtes weer in mijn hoofd, razen door mijn brein en belanden als een klap op mijn voorhoofd met barstende hoofdpijn tot gevolg. Ik pak mijn voorhoofd beet als teken dat ik het nu al niet meer aankan. Ik draai de douchedeur met mijn vrije hand open en stap voorzichtig, zodat ik niet uitglijd, naar de kast. Mijn beide handen openen het houten kastje. Even later -nadat ik me heb afgedroogd- heb ik een handdoek rond mijn haren gedraaid en een andere om mijn borsten, hij is net lang genoeg en eindigt zo'n 10 centimeter boven mij knieën. Ik bekijk mezelf in de lange spiegel die horizontaal boven de kastjes en wasbakken hangt. Mijn hoofd bonkt als een gek. Ik bijt stevig mijn kaken op elkaar. Ik moet mezelf bedaren.

"Doe het nou niet, Justin!", schreeuwde ik uit. Ik noemde hem bij zijn eerste naam en hij mij bij mijn tweede. Ieder ander mens van op school noemde hem Drew, zelfs de docenten. Hij noemde me bij m'n tweede naam, omdat ik die naam zo vreselijk haat. Wie noemde haar kind nou weer Leah? Dat klinkt zo verdomd oud.
"Kom op Leah, ik weet dat je het wil." Zijn handen zaten op mijn blote heupen, onder mijn shirt. Ik was dat al gewend van hem. "Nee, Justin, laat me met rust." Ik spuugde het bijna in zijn gezicht, waarna ik hem een klap bezorgde. Meteen trok hij zijn twee handen terug om ze daarna op zijn brandende wang te leggen.