Hoofdstuk 18
zielig
Ik zag dat ze had gehuild.
Wat is er Marie? Zie je het niet er zijn bijna geen kinderen meer en er zijn al geen paarden meer!
We gaan dicht als het zo door gaat.
Nee! Dat mag niet gebeuren riep ik!
Sarah ik denk dat we niets kunnen doen zei Marie.
Verdrietig
liep ik naar huis.
Ik zat met te vervelen en keek
uit het raam. Langzaam
was het een maand
later. Met mam ging het erg
slecht. Ze zat
vast aan allemaal snoertjes. Pap vond het blijkbaar
niet zo erg dat mam
bijna dood ging.
Hij zei alleen maar dan zijn we van dat
gezeur af. Op een dag ging ik naar
mam. De dokter kwam naar buiten.
Ik heb slecht nieuws zei hij.
Er zijn nog geen reacties.