3. Sometimes solutions aren’t so simple.

[Charlotte Point of view]

Mijn hakken maken scherpe geluiden die langs alle kanten echoën door de lege gangen. Mijn gezicht staat op onweer. Als Jared zich omdraait krijgt hij een klap in zijn gezicht. Met zijn hand op zijn gezicht kijkt hij me aan, mijn ogen schieten vuur. Hij begint te grijnzen. ‘Vond je mijn cadeautje niet leuk dan?’ een tweede klap wil ik hem verkopen maar die blijft uit. Een sterke hand heeft zich rond mijn pols gevouwen. ‘Charlotte laat hem toch gewoon’ de druk rond mijn pols wordt iets losser maar mijn pols zit nog altijd gevangen in zijn hand. Rustig laat hij mijn hand los. Ik doe een stap naar voor en sta 5 centimeter van het gezicht van Jared. ‘Wees blij dat hij afkwam, want anders lag je al lang in de ziekenzaal’ ik bekijk hem nog eens vies, spuw in zijn gezicht en draai me om. Blaise en Draco kijken me allebei hoofdschuddend aan. ‘Wat?’ ‘Sevens’ ik haal mijn schouders op en loop voor de jongens uit richting onze eerste les van de dag. Dat we natuurlijk heel toevallig met Griffoendor hebben. Aan het lokaal gekomen gaan we naar binnen. Mijn tas laat ik naast me vallen en glijdt op mijn stoel neer. Draco en Blaise nemen allebei voor me plaats. ‘Wat was er nu?’ ‘Hij deed irritant’ ‘Was het dat?’ Draco kijkt me ongelovig aan. ‘Nee, Mia dacht gewoon dat ze eindelijk iemand gevonden had, gaat die eikel voor haar neus met een ander staan kussen. Ze is er kappot van’ de meeste leerlingen zijn onder tussen binnen gekomen. En als een van de laatste komt Jared binnen met zijn groepje meelopers. Een hoge lach hoor ik mijn oorgaten binnen dringen. Brooke heeft de slappe lach. Jared kijkt haar kwaad aan. ‘Wat?’ door de rode kop die hij krijgt moet ze nog harder lachen. Hij doet een stap in haar richting, niet dat het haar veel interesseert. Als ze uit gelachen is kijkt ze hem de eerste paar seconde ongeïnteresseerd aan. ‘Wat?’ ‘Ik vroeg je wat’ ‘Oh, wel als je speeksel op je kleren hangen hebt is het normaal dat mensen je uit lachen. Btw wie dit gedaan heeft is mijn held van vandaag’ Jared werpt een woedende blik naar mij. Ik geef hem een lief lachje en zwaai even, nou zwaaien. Ik houd met hand omhoog en beweeg mijn vingers naar voor en naar vanachter, om de beurt wel is waar.

Mijn tas hef ik over mijn schouder als ik als laatste de klas verlaat. Als ik de deur open doe, die de mensen voor me natuurlijk gesloten hebben en naar buiten stap. Komt er een ijskoud gevoel in me op, een emmer met ijskoud water wordt over me gekieperd. Als ik de gang af kijk zie ik langs de ene kant Jared en zijn meelopers staan en langs de andere kant de Wemel tweeling. Allebei liggen ze plat van het lachen. Ik haal mijn hand door mijn haar, zet een glimlach op en stap verder. Als ik langs Jared en zijn vrienden kom slaag ik mijn haar in hun richting zodat ze helemaal nat worden. En de Wemel tweeling, wel die laat ik aan de andere kant van de gang staan. Ze hebben me terug gepakt om iets wat ik gedaan heb. Daar kan ik nu toch niet boos om zijn, of ze hebben het niet gedaan en Jared en zijn meelopers waren het. Maar dan nog, als ze het wel gedaan hebben is het tenminste iets om mee te lachen. Op dat vlak ben ik heel sportief en eerlijk. Iets wat je niet echt over mij zou zeggen. Als ik de leerlingen kamer binnen kom zijn alle blikken op mij gericht. Op Draco en Blaise na durft niemand met mij te lachen ze kijken me alleen met grote, ronde ogen aan. ‘Valt er wat te zien?’ snel kijkt iedereen de andere kant op. ‘Dacht ik ook’ als ik langs Blaise en Draco kom geef ik ze allebei een tik tegen hun hoofd voor ik me ga omkleden in mijn kamer. Mijn kleren smijt ik in de wasmand en trek een kleedje aan. Mijn haar was ik snel onder de kraan, droog het met een simpele spreuk. En ga weer naar de leerlingenkamer. Met een plof beland ik op Blaise’s schoot, want bij Draco is er natuurlijk al geen plaats meer. ‘Hey slijmbal’ ik draai mijn benen zodat ik schuin op de schoot van Blaise zit en Blaise en Draco kan zien. ‘Mooi kleedje’ ik tik op Draco’s hand dat op mijn been ligt. ‘Braaf blijven mijnheer Malfidus’ ik kijk hem recht in zijn ogen aan, hij grinnikt. Blaise slaagt zijn armen rond mijn middel. ‘Ja mijnheer Malfidus afblijven. Ze is van mij’ oke Blaise’s gezicht is nu veel geld waart, zo hilarisch, ik begin te lachen en krijg de slappe lach. Draco en Blaise bekijken mij maar raar, ik moet Blaise vast houden zodat ik zeker ben dat ik niet achterover val, want dat zou niet echt een vrouwelijk zicht zijn.

Na een paar uur is iedereen al bijna naar de slaapkamer. Draco en ik zitten voor het haardvuur, Mia zit samen met Blaise mogelijkheden te verzinnen om Jared terug te pakken en Esmé is een interessant boek aan het lezen. Ik gaap en leg mijn hoofd op Draco’s schouder. Die laatste slaagt zijn arm rond mijn schouders. ‘Misschien is het tijd om te gaan slapen’ ik kijk hem aan alsof hij een idioot is. ‘Ik lig hier goed hoor’ ‘Oke, onze koninklijkheid ligt goed, dus ze moet blijven liggen’ ik knik. Na een tijdje houd ik het toch niet en zet me recht. ‘Heeft onze koninklijkheid zich bedacht?’ ‘Nee, maar ik ben nu moe’ hij draait met zijn ogen. ‘Dat is het zelfde’ ‘Nee, daarnet was ik niet moe, dat ben ik pas 10 seconde geleden geworden’ ‘Draco laat het je kent haar toch al langer dan vandaag’ Esmé heeft haar boek op haar schoot gelegd en kijkt Draco aan. Zijn schouders zakken naar beneden, hij geeft niet graag toe dat hij geen gelijk heeft. En al helemaal niet dat ik wel gelijk heb. Op dat vlak zijn we helemaal gelijk, we kunnen er niet tegen als mensen zeggen dat we fout zitten, maar we kunnen er helemaal niet tegen als ze zeggen dat de andere van ons gelijk heeft. Draco en Blaise drukt ik allebei een kus op hun wang. In de kamer aan gekomen ruil ik mijn kleedje voor een simpel slaapjurkje. En net zoals elke nacht geef ik Mia en Esmé nog een kus op hun voorhoofd voor ik zelf in bed kruip.