Het begin

Huilend ren ik door het bos op weg naar het hutje dat ik hier had gemaakt. De woorden spoken nog steeds door mijn hoofd -MONSTER, HOER, BITCH, KUT KIND en dan de ergste nog FIETS- Ik dacht terug aan wat ik had geleerd aan mezelf. 'Jij bent even veel waard als iedereen hier en je bent al die dingen niet laat het gaan' dat waren de woorden die mij moed gaven en nu nog steeds moed geven. Als ik bij het hutje aan kom loop ik naar binnen en pak mijn dagboek en begin te schrijven.:
Lief dagboek,
vandaag hebben ze me voor de duizenden keer (ik over drijf niet) uitgescholden, geslagen en gepest.
Dit is nu al elke dag zo en ik word er gek van waarom moeten ze altijd mij hebben altijd.
Ik wou dat mijn ouders er nog waren dan konden ze me helpen dan hoef de ik niet in een gaarkeuken te werken voor geld.
Dan zo ik een normale jeugd hebben niet één waar in je moet vluchten voor je leven en elke dag in angst leeft om gevonden te worden.
Lief dagboek ik wou dat ik iemand had waar bij ik uit kon huilen waar ik mij vrij bij voel en me niet hoef te schamen niet dat ik dat doe maar goed.
Ik wil gewoon dat iemand mij begrijpt ook al is het maar één iemand eentje maar waar bij ik uit kan huilen waar bij ik me niet alleen hoef te voelen.
XXX Leyla-jade XXX

Zuchtend leg ik mijn pen neer en pak mijn oude mp3 ik had er lang voor moeten sparen maar ik had er één. Ik zetten mijn favoriete nummer op als ik depri ben: I'd come for you van Nickelback.