Hoofdstuk 9

'hee' zeg ik als tomas na school.
hij wacht op me, zo cute.
'hee' zeg ik 'zullen we gaan?'
'ja leuk' zegt tomas.
als we bij tomas op z'n kamer zijn, zeg ik 'to, ik moet je iets vertellen'
'wat dan, schatje?' vraagt tomas.
'aah ik durf niet meer' denk ik.
'n..n..nee niks' stuntel ik.
'oke, maar als er iets is kan je het me vertellen hoor' zegt tomas.
'ik wil het wel vertellen, alleen...' zeg ik.
'wat?' vraagt tomas.
'ik ga het niet vertellen, maar laten zien' zeg ik en ik haal de brief uit m'n tas.
ik geef hem aan tomas en hij leest het.
'wat bedoelt raisha met: of anders?' vraagt tomas.
'ik weet het niet' zeg ik 'ik wil het niet uitmaken'
'dat hoeft ook niet' zegt tomas 'zij gaat ons leven niet bepalen, we houden het gewoon aan'
tomas geeft de brief terug en ik stop hem in m'n tas.
maar, wacht eens even!
voordat ik hem in m'n tas stop, zie ik een kaart van raisha.
die had ik ooit voor m'n verjaardag gekregen van haar.
ik pak de kaart en de brief en vergelijk ze.
het handschrift is niet het zelfde!
'to...' zeg ik.
'wat is er?' vraagt tomas.
'kijk eens' zeg ik en ik geef de brief en de kaart.
'het handschrift' zegt tomas.
'ja' zeg ik.
'denk jij wat ik denk?' vraagt tomas.
'ik weet dat pas als ik weet wat jij denkt' zeg ik.
'nou, ik denk dat raisha deze brief helemaal niet heeft geschreven' zegt tomas.
'dan denk ik precies wat jij denkt' zeg ik 'ik denk ook dat ik al weet wie dit heeft gedaan'
'wie dan?' vraagt tomas.
'marieke, het kan gewoon niet anders' zeg ik.
'waarom denk je dat?' vraagt tomas.
'omdat marieke in de wc, m'n mobiel afpakte en toen deed ze er iets op en toen gaf ze hem weer terug' zeg ik.
'oke' zegt tomas 'volgens mij zit ze te stoken, geef je mobiel eens' en ik geef m'n mobiel.