Keuze

"Ik weet het niet.." Zuchtte ik, Lotte keek me aan, het was een tijden stil en toen zei ze "Doe !! Ga naar Nederland. Natuurlijk ga je iedereen missen en wij jou ook, maar zo'n kans laat je toch niet liggen? In je carrière horen nou eenmaal ups en downs te zijn." Tessa had gelijk, dat wist ik wel. Toch zuchtte ik nog een keer "Oke, ik doe het !" Lotte glimlachte en gaf me een knuffel "ik mis je nu al." Ik giechelde "ik jou ook.."

De maandag zat ik in de geschiedenis les, m'n telefoon ging af en ik liep het lokaal uit. Ik had dat zo afgesproken met de docenten. Ik nam op. "Met Lotte."
"Hi Lotte, met Miranda. Gisteren was Sandra bij jou en had verteld dat we je vandaag zouden bellen, nu is mijn vraag, doe je het?"
Ik zuchtte, alleen Tessa wist dat ik het echt ging doen en de rest weet ik eigenlijk niet echt. "Ja, ik doe het."
"Geweldig ! Je krijgt zo snel mogelijk een brief met alle informatie opgestuurd."
"Oke, dank u wel. Maar kunt u mij misschien vertellen wanneer ik ongeveer naar Nederland moet."
"Schrik niet.." Ze bleef even stil. "Je mag deze week school nog afmaken en dan is het de bedoeling dat je maandag bij ons begint." Ik schrok, zo maar midden in het jaar weg enzo. "Oh oke!" Nou tot komend weekend dan !" "Ja, tot ziens !"
Miranda hing op en ik bleef met m'n telefoon in m'n hand in de hal staan. Dit was dus de laatste maandag met deze klas, op deze school...

Met m'n ogen neergeslagen liep ik terug de klas in, ik bleef voorin staan en mevrouw Kok seinde dat ik moest gaan zitten. Ik schudde m'n hoofd. "Mag ik even iets vertellen?" Ze keek even op haar horloge. "Oke, maar wel snel !" Ik zuchtte en wendde me tot de klas. "Jullie weten allemaal dat ik dans. Gister was er een scout en die heeft me gescout voor een dansschool in Nederland. Ik ga daarheen." Ik zag iedereen opgewonden naar elkaar kijken en ze riepen 'gefeliciteerd' en dat soort dingen. "Maar.." Het werd weer stil. "Maandag begin ik daar al. Dat betekend, dat dit mijn laatste weekje met jullie is en ik jullie waarschijnlijk nooit, of heel weinig meer zie." Iedereen schrok hiervan en ik zag bij Lieke een traan over haar wang rollen. Zij was altijd zo snel emotioneel, ik zou dat gaan missen.. Ik keek mevrouw Kok aan en ze stond versteend voor zich uit te kijken.

Bij de rest van de lessen hebben we alleen maar mogen praten en gingen we herinneringen ophalen die Kevin opschreef en er een soort boekje ofzo van ging maken.

Toen ik die middag thuis kwam zat mama aan de keukentafel met een envelop in haar hand. Wauw, ze waren echt snel. "Een week en dan is m'n kleine meid alweer uit huis.." Ik zuchtte en ging op een stoel zitten.