01. Kyra Mila Ó Dónaill

-Kyra-
Geërgerd sla ik de dekens van me af als ik de irritante piepjes van mijn wekker hoor.
Ik druk hem snel uit en zucht van opluchting als het ophoudt met piepen.
'Fijn..' zucht ik 'Denk ik even uit te slapen, staat die wekker'
Ik kijk op de wekker en zie dat het 7:00 is.
'Eten voor Kyra!' roept iemand en daarna loopt diegene weer weg.
Ik loop naar de deur en zet hem op een kier.
Snel pak ik het eten en sla de deur weer dicht.
Ik neem een kleine hap van het broodje wat ik alweer teveel vind.
Ik gooi de andere broodjes in de prullenbal.
'Slappe zooi..' mompel ik, ik at namelijk niks anders dan brood en dronk niks anders dan water.
Het water laat ik staan en loop dan naar de badkamer.
Ik loop de badkamer binnen en hurk voor de wc neer, wat ik al geheel gewend ben.
Ik steek een vinger in mijn keel en mijn maaginhoud komt naar boven.
Even later spoel ik de wc door en ga mijn handen wassen en tandenpoetsen.
Ik pak mijn dikke rode stift en zet een grote kruis op de datum van vandaag op een speciale "kalender' die bijhoudt of ik uitspuug of niet, alleen maar mooie rode kruisjes, om trots op te zijn, dus niet..
Ik loop de woonkamer weer binnen en pak mijn glas water.
Lopend drink ik en loop naar de "normale" kalender.
'Fuck...' mompel als ik het kriebelige handschrift van mijn "helper" zie staan.
Mevrouw Appelboom, ook wel Mevrouw Appeltaartje genoemd, heeft er wat op geschreven.
Niet dat ik haar niet mag hoor, daar niet van, alleen dat betekend dat ik weer iets met mensen moet doen of iets waar mensen zijn.
"Nieuwe helper" staat er 'SHIT!' roep ik nog harder.
'Rustig maar meisje...' zegt iemand.
Ik draai me snel om en sla mijn handen om het persoon heen en druk me tegen haar aan.
Even later herstel ik me en kijk in het gezicht van Mevrouw Appeltaartje.
'Rustig maar..' zegt ze weer.
'Hoezo een nieuwe helper' zeg ik machteloos 'Hoezo niet gewoon u..'
'Hij komt je helpen met zijn vrienden..' zegt Mevrouw Appeltaartje.
'Hij? Hoezo een jongen?!' onderbreek ik haar.
'Omdat je daar ook aan moet wennen..' zegt ze en legt haar hand op mijn schouder.
Ik laat haar hand van me afglijden en begin te ijsberen.
Na een tijdje draai ik me naar haar toe 'En over die vrienden?' zeg ik zacht 'Dan moet ik met veel mensen optrekken met wie ik bindingsangst hebt, alleen voor u heb ik geen bindingsangst, blijf alsjeblieft bij mij!' gil ik.
'Rustig maar..' zegt ze 'Ik kom gerust nog langs hoor'
'Maar dat wil ik niet!' roep ik 'Ik wil geen mensen in mijn kamer behalve u!'
'Ga even zitten Kyra..' zegt Mevrouw Appeltaartje.
'NEE!' gil ik gefrustreerd 'Daarom was die deur, daar zijn andere kamers! Daar slapen die lummels! Mensen! Ik wil ze niet zien! Ik kan het niet!' gil ik en begin te hyperventileren.
Ik loop rood aan omdat ik geen zuurstof krijg en Mevrouw Appeltaartje geeft me gelijk een zak.
'Ga even zitten..' zegt ze terwijl ik diep aan het in en uit ademen ben.
Ik ga in kleermakers zit op mijn bed zitten en kijk Mevrouw Appeltaartje machteloos aan.
'Hij heet Marcus Lloyd Butler, hij is 22 jaar en hij is bekend youtuber' zegt Mevrouw Appeltaartje 'Hij komt met zijn vrienden Zoella, Casper, Milan, Alfie'
'Hoezo zo veel?' zucht ik
'Het zal je goed doen meisje.. het zal je goed doen..' zegt Mevrouw Appeltaartje.


Eerste hoofdstukken zijn altijd slecht.
Moet ik door of niet?

Greets Chiara