#28

SORRY JULLIE ZIJN WAARSCHIJNLIJK ALLEMAAL VERGETEN DAT IK EEN STORY HAD MAAR HIER IS PART 28 x
-

Rein
Boos en verdrietig liep ik terug het huis in.Daan en Nils hadden ons de hele tijd vanaf de voordeur in de gaten gehouden en hadden dus ook alles gehoord. Ik duwde ze alle twee aan de kant en liep zonder iets te zeggen naar boven. Ik hoorde hoe Nils en Daan achter me aan kwamen maar ik negeerde ze en ging op bed liggen met mijn hoofd naar de muur. ‘Rein Gaat het?’ vroeg Daan toen voorzichtig. Ik zei niks. ‘Man, waarom had je niet gewoon gezegd dat je echt verliefd op haar was ? Zo erg is dat nou toch ook weer niet?’ vroeg Nils toen. ‘Jullie zouden me compleet uitlachen, als ik het verteld had.’ Zei ik. ‘Niet.’ Verdedigde Nils zich meteen. ‘Wel.’ Zei ik. ‘Rein heeft misschien wel een beetje gelijk.’ Zei Daan toen tegen Nils. ‘Had jij het gelooft als Rein zei dat hij verliefd op Sydney was geworden?’ Nils moest even lachen. ‘Nee, ik denk het niet echt.’ Ik zuchtte en sloot even m’n ogen. Wat was ik stom geweest, ik had het gewoon gelijk zondag moesten vertellen tegen Daam en Nils. Maar ik stelde het steeds uit, en dan kon je gewoon verwachten dat dit ging gebeuren. ‘Gaan we nou nog door met de presentatie dan?’ vroeg Nils toen. Ik hoorde hoe Daan Nils een por gaf. ‘Auw, wat?’ fluisterde Nils toen. ‘Wat denk je zelf?’ zei Daan toen. ‘Ik denk het niet.’ Antwoordde Nils.‘Heel goed geraden.’ ‘Jongens, ga alsjeblieft weg.’ Zei ik toen kortaf. Ik hoorde dat Daan en Nils wat woorden met elkaar wisselden, maar het was te zacht om het te kunnen horen. ‘Nou eh,sterkte dan maar. We zien je nog wel.’ Nils legde zijn hand even op mijn schouder en toen hoorde ik ze vertrekken. Ik zuchtte en dacht aan Sydney. Ik was haar kwijt. En het was allemaal mijn stomme schuld. Woede borrelde op en ik sloeg met mijn hand tegen de muur aan. Auw, dat deed pijn. Tranen sprongen in m’n ogen. Niet alleen van de pijn maar ook door Sydney. Hoe moest ik dit ooit goed gaan maken?