Wat mij nu is overkomen!

Mijn vriendin gaat naar het toilet voordat ze weer weg gaat met haar dochtertje van 2 jaar oud. Ze is gezellig een middagje komen koffie drinken en bij komen kletsen. Terwijl ze op het toilet zit speel ik wat met haar dochtertje en mijn eigen dochtertje van 2,5 jaar.

Dan hoor ik mijn vriendin van het toilet afkomen en mijn dochtertje loopt naar haar toe. Doet ze wel eens vaker want ze overal nieuwsgierig naar als ze wat hoort. Tjonge, duurt wel erg lang. Wat doen ze in de gang wat zo lang duurt? Maar ben er gerust op en ga verder met haar dochtertje. Dan toch maar kijken in de gang want hoor vreemde geluiden.

Kom ik de gang en zie mijn vriendin mijn dochter aankleden met haar dochters zilveren met roze jas. Ze heeft de schoenen al aan van haar dochter. Ik sta met verbazing te kijken en kan het even niet geloven. Mijn vriendin praat of ze helemaal niets in de gaten heeft. Ook praat ze tegen mijn dochter of ze tegen haar eigen dochter praat. Het was makkelijk zegt ze, dat haar dochter naar haar toe kwam. Dan kunnen we gelijk weg. Ze begint ook over haarspeldjes. Dat haar dochter deze weer eens uit had gedaan. Gelukkig had ze nog en paar in haar zak. Ik kijk naar mijn dochter en die heeft nu het kapsel van haar dochter.

Bij de jas heeft ze moeite met de rits. Dan zegt ze nog dat kleintjes wel erg snel groeien, want ze merkt natuurlijk dat haar dochters jas wat klein is. Zittend in gehurkte positie en met een beetje frommelen krijgt ze de rits dicht. In vergelijking, dat mijn dochter maat 104 heeft omdat ze vrij groot is voor haar leeftijd en haar dochter 92. Ik zeg niets van verbazing en mijn vriendin kijkt dan naar buiten. Doen doet ze capuchon van de jas over het hoofd van mijn dochter, want het regent.

Ondertussen praat ze met mij en als ze klaar is zelf met haar jas aan te doen neemt ze afscheid. Ik ben er nog steeds gewoon stil van. Haalt ze nu een grap uit met mij of ziet ze echt niet dat ze mijn dochter nu meeneemt. Dan loopt ze naar de woonkamer en zwaait haar eigen dochtertje uit. Die zit nog lief zit te spelen. Als ze in de gang is pakt ze het handje van mijn dochter. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Ze zegt tegen mijn dochter dat ze afscheid van mij moet nemen. Ik geef mijn dochter maar een handje en ze blijft gek genoeg rustig. Mijn dochter is een kind dat makkelijk is. Mogelijk ziet ze het als een verkleed spelletje. Met mijn dochter loopt ze naar de fiets. Ondertussen komt haar dochtertje van de woonkamer naar de gang. Ze kijkt naar haar moeder en zie dat ze bijna in traantjes uitbarst. Ik til haar op en troost haar. Dan ga ik maar snel tegen mijn vriendin zegen wat ik nu mee maak. Ik moet er niet aandenken dat ze met mijn dochter naar huis fietst.

Doe snel aan jas aan en haar dochter de jas van mijn dochter. Ik loop naar mijn vriendin met haar dochter. Ze heeft ondertussen mijn dochter in het fietsstoeltje gezet en de riempjes omgedaan. Ze zit al klaar om te gaan fietsen. Ik vraag of ze nu helemaal niets ziet aan haar dochter of dat een grap met mij uithaalt. Mijn vriendin weet niet waarover ik het heb. Ik zeg tegen haar of ze nu goed naar haar dochter en het meisje in mijn armen wilt kijken. Ze kijkt en kijkt en pas na 10 seconden valt bij haar het kwartje.

We weten nu nog steeds niet hoe ze nu niet heeft kunnen zien dat ze mijn dochter heeft aangekleed en meegenomen heeft. Ze weet het zelf ook niet en ze dacht echt dat ze haar dochtertje had.