Part 3

Yesss! De bel was gegaan. Aan de ene kant keek ik er heel hard naar uit. Maar aan de andere kant voelde ik een steek van argwaan. Ik had de brief nog steeds niet kunnen lezen. Ik haalde hem uit mijn tas en begon hem te lezen:

Hey Adriana,

Ik hou je al een tijdje in de gaten en je lijkt me echt een toffe meid. Je bent lief, niet te opvallend. Eerlijk gezegd hetgene wat ik zoek. En nee ik heb niks van je nodig. Voor moest je dat denken. Maar echt waar je lijkt me een toffe, coole meid. Ik zou je graag beter leren kennen. Ik weet dat dat een random-zinnetje is maar ik ben nu eenmaal niet zo goed op het vlak van meiden. *bloost* Daarom wil ik je ook vragen om in de pauze af te spreken. Misschien dat ik voor dat je dit leest de moed al heb gevonden om het je gewoon te vragen. Maar zoniet dan vraag ik het je nu. Gewoon aan je kluisje? Je hebt waarschijnlijk wel boeken nodig uit je kluisje. Ik hoop dat ik je daar zie. Want ik wil je namelijk iets vragen en iets zeggen.

xxx
Drew Phantom
Waaw, dach ik, Drew Phantom die me zo een lieve brief stuurt. het lijkt erop dat God me gunstig is gezind. Ik ben bijna bij mijn kluisje als ik Drew al glimlachend op me zie afkomen. Als hij 2 meter ongeveer van me weg is lacht hij zijn tanden bloot (zijn tandpastawitte tanden) en spreidt zijn armen om me te omhelzen. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. Het brengt vlinders met zich mee. En nog niet weinig. Ik voel me zo gelukkig. 'Ik heb net je brief gelezen. Ik vond het heel lief ' zei ik om de stilte te verbreken. Ik zag dat hij begon te blozen. Aaaawwhh, wat was hij schattig als hij bloosde. 'Nuja, ik heb gewoon geprobeerd mijn gevoelens te uiten in een brief ' zei hij verlegen. 'Het was mooi, maar er stond in dat je me iets moest zeggen en vragen. Wat was dat dan?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Zullen we even gaan zitten?' zei hij en hij trok me al mee naar het dichtsbijzijnde bankje. Zijn aanraking voelde al net zo zalig aan als de knuffel van daarstraks.