Intro ~

Ik haatte veranderingen. Ik haatte het dat wanneer iets goed was, iemand het dan in zijn hoofd haalde dat het anders nog beter zou zijn. Waarom zou je iets veranderen dat al prima was? Als je gelukkig was met ‘goed’, waarom zou je dan gaan voor ‘beter’? Ik had dat nooit begrepen. Mijn moeder wel. Zij ging altijd voor het beste. Als één van haar bizarre plannen dan gek genoeg toch goed uitwerkte, dan moest het wéér anders, want volgens haar kon alles altijd beter. Ik glimlachte. Mijn moeder. Als mijn leven een zwarte grot was, dan was zij de zon die naar binnen scheen, de muur en de vloer deed oplichten, zodat ik de weinige mooie dingen in mijn leven kon zien. Ze was altijd vrolijk, wat soms behoorlijk irritant kon zijn. Eigenlijk was het altijd irritant. Hoe vaak was ik niet boos op haar geworden, omdat ze wéér iets had veranderd? Hoeveel maaltijden hadden we niet gehad, zonder dat we ook maar een woord wisselden? Ik zuchtte. En van al haar ideeën was deze toch wel de slechtste. Verhuizen. Een nieuw huis, nieuwe omgeving. Een nieuwe school. Ik rilde. Mijn oude school was prima. Ik had een paar vriendinnen, het was gezellig, ik had een leuk huis. Waarom iets veranderen dat al prima was?