Foto bij 06

06:
Ik barste in tranen uit en mijn vader kwam binnen met een glas cola. 'Wat is hier aan de hand?' Vroeg hij geschrokken. 'Heeft hij het uitgemaakt, duifje?' 'N-n-e-e-e' huilde ik, ik voelde me net een klein kind. 'We hadden niet eens iets..' 'Ga maar even weg Justin.' Zei mijn vader. Ik zag dat hij er weinig van begreep. Justin liep de kamer uit en blies een kusje naar me. Ik ving hem en drukte hem op mijn lippen. 'Wat is er nou?' Zei mijn vader. 'Is het nou uit met je vriendje?'. 'Ten eerste, het is mijn vriendje niet.' Zei ik. 'en alles gaat goed met ons. Het is gewoon alles wat er is gebeurt, het ene moment sta ik in de woonkamer en het andere lig ik in het ziekenhuis.' Leanne rent de kamer in en schreeuwde dat ze Justin verdrietig weg zag lopen. 'heb je het uitgemaakt?!' roept ze me toe. 'nee, kalmeer' zei ik rustig. 'we hadden niet eens iets.' 'maak dat me maar wijs' zei ze met een sarcastische ondertoon in haar stem. 'Je staat zoenend met Justin op de cover van Famous.' Wat?!' zegt mijn vader. 'nu al gezoend?!' alles werd veel te druk nu. 'Ga please even weg mensen.' zei ik. 'Leanne, wil je Justin hier heen sturen?' Ze knikte allemaal, het zag er wel komisch uit. Ze liepen naar buiten. ik wachtte ongeveer een kwartier. toen kwam Justin binnen en ging op mijn voeteneinde zitten. 'We zitten dik in de shit schat.' zei hij. 'Jup' antwoordde ik. ik voelde weer tranen opkomen. nee, niet huilen fluisterde ik tegen mezelf. 'wat?' vroeg Justin. 'niks, niks' zei ik snel. 'trouwens, waarom zei je "we"?' om van onderwerp te veranderen. 'dacht je dat ik je niet ging helpen? Natuurlijk ga ik je helpen!' zei Justin best schattig. Justin boog voorover naar mijn mond en probeerde me te kussen. *kuch* iemand kuchte in de deur opening. Justin stond snel op en ging naast mijn bed staan. Het was de dokter. Hij stond te glimlachen in de deuropening terwijl Justin en ik steeds roder werden. De dokter begon met praten: 'Je mag naar huis.' Yess, Ik mag naar huis! 'Maar' vervolgde de dokter. Waarom moet er altijd een "maar" achter! 'Je moet wel een keer terug komen om te kijken hoe het met je gaat.' 'Jaja' zeiden Justin en ik tegelijk.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen