Hoofdstuk 2

ik doe m'n mobiel in m'n broekzak en ik loop naar beneden.
'ik kom al!' roep ik.
het eten staat op tafel en ik ga zitten.
m'n vader en moeder zijn toen ik 2 was gescheiden en ik woon bij m'n moeder, omdat dat moest.
ik zie m'n vader nooit.
het eten is vreselijk, maar ik durf er niks van te zeggen, want dat wordt m'n moeder boos.
na het eten ga ik naar boven.
'ONTDANKBAAR KRENG DAT JE BENT' schreeuwt m'n moeder me nog na.
het doet me heel erg pijn dat ze dat zegt, maar dat laat ik niet merken.
'waarom ik?' denk ik altijd 'waarom word altijd ik gepakt, en niet m'n broertje?!'
huilend val ik in slaap.
'OPSTAAN!' roept m'n moeder naar boven.
ik sta op en loop naar m'n kledingkast.
ik pak een t-shirt en een broek en pak m'n schooltas.
ik loop naar de ontbijttafel en ga zitten.
'ik heb echt geen zin in school' zucht ik.
'wat zeg jij?' zegt m'n moeder 'ik betaal me scheel aan je school en dan heb je geen ZIN?! wat ben je toch een ontdankbaar kreng' en ze loopt naar m'n stoel.
'oh nee' denk ik angstig.
ze trekt me aan m'n haren en smijt me tegen de tafel.
al het servies valt kapot.
'auw' kreun ik.
ik probeer op te staan en ik strompel naar de badkamer.
'sorry' zegt m'n moeder en ze begint te huilen 'het spijt me echt!'
'jaja, dat zal wel' mompel ik 'dat zeg je altijd'
'dit wordt geen gym' denk ik.
'mam, schrijf even een briefje' zeg ik.
ze loopt naar de keuken en pakt pen en papier.
ik fiets naar school en geef het briefje aan m'n gymleraar.
'auw' zegt mariam een klasgenote van me 'hoe kom je daaraan?'
'verstandskies is getrokken' lieg ik.
het doet me pijn om te liegen, maar ik kan niet anders.
'oke' zegt mariam en ze loopt weg.
'mag ik naar de aula, dan kan ik nog leren voor wiskunde' zeg ik tegen de gymleraar.
'oke, voorruit' zegt hij en ik loop weg.