2 ---- THE MORNING BRINGS A MYSTERY

donderdag

Mijn mobiel vertelt me dat ik nog ongeveer drie minuten heb voor de les begint, dus ik loop nog even de wc’s in, om mijn haar goed te doen. Naar school fietsen in de regen is echt een van de slechtste ideeën ooit, vooral omdat je haar de rest van de dag pluizig blijft. Nadat ik mijn hoofdhuid mishandeld heb met de haarborstel, breng ik nog even mijn mascara op orde, zodat ik goed voor de dag kom. Op het moment dat de bel gaat, loop ik de gang weer op, waar ik ook Jana tegenkom. Ze was duidelijk laat vanmorgen, want ze heeft geen make-up op en haar kapsel is behoorlijk warrig.
‘Hey Nina, wist je al dat je vanmiddag bij me langskomt?’ kwettert ze, zodra ze me ziet. ‘Als je het nog niet wist, dan weet je het nu.’ Jana kan behoorlijk hyper zijn, maar ze is mijn beste vriendin en ze is het enige wat me de eindeloze verveling die school heet, kan doorhelpen.
‘Goed om te weten. Maar waarom kom ik juist vanmiddag langs?’ antwoord ik lachend, terwijl ik een brugklasser die in de wegstaat aan de kant duw.
‘Lijd je aan geheugenverlies of zo? Je zou me toch helpen voorbereiden voor mijn verjaardagsfeest! Dat doen we dus vanmiddag.’ zegt ze verontwaardigd. Natuurlijk, hoe kon ik het vergeten. Zaterdag is Jana jarig, dus die avond geeft ze een groot feest. En natuurlijk help ik haar met de voorbereidingen, dat doen we al jaren bij elkaars verjaardagen.
‘Sorry,’ verontschuldig ik mezelf, ‘natuurlijk kom ik helpen. Maar had je niet wat eerder kunnen bedenken dat je dat vandaag wilde doen?’ We lopen, uiteraard als laatste, het lokaal in. Een of andere loser is vergeten dat de achterste twee tafels van ons zijn, dus ik moet eerst een stel boeken op de grond schuiven, voor ik kan gaan zitten.
Jana zet lachend haar voet op de hand van de jongen die probeert om zijn spullen van de grond te rapen. ‘Sorry, ik zag je even niet’, spot ze. ‘Maar even serieus Nina’, gaat ze op een zachtere toon verder, ‘waarom had ik het eerder moeten vertellen? Heb je al afgesproken met iemand anders die belangrijker is dan ik?’
‘Nee hoor’, antwoord ik snel. Dat is maar een halve leugen. Ik had inderdaad niets afgesproken, maar ik was van plan geweest om nog even bij Dan langs te gaan. En hij is zeker een stuk belangrijker voor me dan Jana, hoewel ik dat nooit tegen haar zou zeggen.
Langzaam wordt het stiller in de klas en dan zie ik dat de docente probeert de aandacht te trekken. Ze zwaait met een stapel papier en na een tijdje wordt het me duidelijk dat ze een onverwacht SO probeert te geven. Jana ziet het blijkbaar ook, want ze stoot me aan. ‘Wil je een beetje groot schrijven? Want ik heb geen flauw idee waar het hoofdstuk over gaat.’
Snel knik ik, terwijl ik probeer te bedenken wat het onderwerp van het hoofdstuk was. Het is Engels, dus eigenlijk maakt het onderwerp niet zo veel uit, het lukt me toch wel. Dat is een belangrijk verschil tussen Jana en mij. We doen allebei niets voor school, maar ik begrijp ondertussen de stof wel, terwijl Jana alleen overgaat doordat ze goed heeft leren afkijken. En dat ik groot kan schrijven heeft ook wel geholpen.
Terwijl de docente de blaadjes uitdeelt, glijdt mijn blik de klas door. Een aantal meiden stelt elkaar op het laatste moment nog nerveuze vragen, een andere groep heeft de moed al opgegeven. Bij de jongens is de verdeling eigenlijk hetzelfde, behalve dat er een jongen is die net zo rustig als ik zit te wachten op zijn blaadje. Ik moet diep nadenken of ik hem ken, maar dan realiseer ik me dat ik hem op een oude klassenfoto van Dan gezien heb. Als ik het me goed herinner, heet hij Julian. Op het moment dat ik me de naam herinner, heb ik het gevoel dat ik hem veel beter moet kennen. En op het moment dat hij me aankijkt, heb ik het gevoel dat hij mij ook veel beter kent.
Dan legt de docente mijn blaadje op mijn tafel en is het gevoel verdwenen. Het zal wel een déja-vu zijn, of misschien heb ik vannacht iets over hem gedroomd. Ja, dat is het waarschijnlijk, gewoon een droom. Hoewel het wel vreemd is dat ik droom over iemand wiens naam ik me nauwelijks kan herinneren. Ik schud het gevoel van me af en begin de vragen op het blaadje af te raffelen, in grote letters uiteraard.
Terwijl de docente de blaadjes weer ophaalt, schuif ik met een verontschuldigende glimlach een briefje naar Jana.
Ik kom wel om 4 uur naar je toe, ik moet eerst nog ff bij Dan langs.