Part Seven

Aangekomen bij de parkeerplaats van de flat realiseer ik me weer dat ik het appartement niet in kan. Zuchtend draai ik me om en ga op weg naar Jakes huis, wat ik helemaal niet erg vind. Ik heb nog niemand iets verteld over het slot, het briefje of de ontmoeting. Maar goed ook. Er is niemand aan wie ik het zou kunnen toevertrouwen. Niemand die mij bijna net zo goed kent als ikzelf. Dit is het moment waarop ik besef hoe erg ik haar mis. Ik mis iemand die altijd voor me klaar staat, van me houd om wie ik ben. Wie het echt niks boeit hoe je eruit ziet of welke handicap je hebt. Ik mis zo'n figuur, iemand zoals een moeder.
'Jake?' roep ik nadat ik een paar keer op de deur heb geklopt. Ik hoor iets vallen en niet veel later iemand kreunen. 'Au, ik kom al.' roept Jake.
'Doe maar rustig aan.' stel ik hem gerust. Een warme gloed gaat door me heen en een gekriebel van vlinders in mijn buik neemt toe als Jake verbluft de deur open doet, en kijkt verrast op als hij ziet dat ik hier sta; nog altijd met zijn jas aan. 'O hé schat, daar was mijn jas dus gebleven.' lacht hij. Hij haalt zijn hand door zijn haar waardoor verschillende pieken haar een andere kant op gaan staan en staart me aan, waardoor ik ineens geen idee heb van hoe ik dit moet aanpakken. Nu moet ie wel weten dat iemand zo lief was om het slot te verwisselen. 'Ah, ja,' ik bijt op mijn lip en knijp even mijn mijn ogen samen. 'Nou, mag ik even binnen komen?'
'Tuurlijk,' glimlacht hij en zet de deur verder voor me open terwijl hij zijn arm naar de gang uitstrekt. 'Entre.' Ik prik hem in zijn zij en draai me naar hem toe.
'Merci monsieur.' zeg ik een staar hem verliefd aan, grijnzend legt hij zijn handen op mijn heupen en kust me. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe een vrouwtje langsloopt en ons zo geobsedeerd aankijkt dat ze tegen een lantaarnpaal aanloopt. Grinnikend sla ik mijn armen om zijn nek en druk mijn voorhoofd tegen het zijne. Ik duw met mijn voet de voordeur dicht. 'Ik houd van je.' fluister ik.
'Ik meer van jou.'
'Echt niet,' grijns ik. 'Jij bent hartstikke lief!'
Hij staart met zijn zeeblauwe ogen. 'Je bent gewoon leuk.'
En even voel ik me het gelukkigste meisje op aarde.