Deel 5

We besloten die avond niet te laat naar bed te gaan. We waren beiden uitgeput en konden wel wat slaap gebruiken. Na het eten hadden we nog wat gekletst, maar daarna gingen we al snel naar boven . Wat praatte betreft had ik het mis. Ze praatte wel, maar niet zoveel als verwacht en ze was soms een beetje afstandelijk. Ik kon zien dat er in haar hoofd een strijd afspeelde over iets waar ze zelf maar niet over uitkwam en ik kon het gevoel maar niet los laten dat het iets met Björn te maken had. Ik weet niet waarom, maar iets klopte er niet aan. Ik kende Tess langer dan vandaag. Ze was altijd een stuk populairder geweest dan ik en ook een stuk mooier vond ik altijd. Ze heeft stoer donkerblond haar dat springerig alle kante opstaat, prachtige bruine ogen en een super mooi figuur. Ze trok altijd aandacht van de jongens en maakte daar ook gebruik van. Ik moest dan vaak dagenlang aanhoren over hoe geweldig, hoe knap en hoe aardig haar nieuwe flirt wel niet was. Het was nu anders. Sommige dingen moest ik uit d’r trekken en dan nog kreeg ik soms vage antwoorden. Het zat me gewoon niet lekker.

Ik werd wakker van geklop op mijn slaapkamerdeur. ‘Hé, slaapkoppen! Is het nog geen tijd om op te staan?’riep me vader vrolijk. Hij was echt zo’n ik-ben-smorgens-altijd-veel-te-vrolijk type. Ik hoorde Tess zachtjes kreunen naast me ‘Hoe laat is het?’vroeg ze slaperig. Ik ging overeind zitten en keek op mijn wekker ‘Tien uur’ en terwijl ik dat zei liet ik me weer achterover in mijn kussen vallen. ‘Wat zullen we gaan doen vandaag?’ ik keek Tess’s kant op. ‘Wat kunnen we gaan doen?’vroeg ze en ging rechtop zitten. ‘We kunnen naar het bos gaan, we kunnen naar het zwembad, we kunnen gaan winkelen, we kunnen…’ maar voor dat ik veder kon gaan werd ik al onderbroken. ‘Winkelen!’ riep ze vrolijk en ze klapte in haar handen. Ik moest lachen, zo kende ik haar weer.

Zoals geplant waren we nu op weg naar Bristol om lekker te gaan shoppen. Bristol was de dichtstbijzijnde grote stad zo’n 55 kilometer van Ebbw Vale. We gingen met de trein en de reis zou ongeveer een uur duren. Tess was een stuk vrolijker dan gisteren en kwebbelde over van alles en nog wat. Over schoenen, een nieuwe jurk voor het aankomende kerstgala enz. enz. Ik werd er zelf vrolijk van.
Eenmaal aangekomen vlogen we het eerste de beste leuke winkeltje binnen en begonnen alles te passen wat we maar konden dragen. We kwamen met de gekste en leukste setjes de pashokjes uit en hadden de grootste lol. Het voelde weer even net als vroeger, winkeltje in winkeltje uit, lachen en leuke jongens nakijken. We waren strompelend van het lachen op weg naar een cafeetje. We hadden net een jongen achter de kassa wijs gemaakt dat we lesbo waren en daarom dus hellaas niet met hem mee uitkonden. Je had zijn gezicht moeten zien. We hadden net wat te drinken besteld toen een zacht *ploink* geluidje duidelijk maakte dat Tess een smsje had. Ze pakte nog lachend haar mobieltje en las het smsje. Gelijk hield ze op met lachen, haar gezicht werd spierwit en haar ogen hol. ‘Ik ga even naar de wc. Ik voel me niet zo lekker.’en voordat ik iets terug kon zeggen was ze al opgestaan en richting de wc gelopen.

‘Volgende halte Station Ebbw Vale. Herhaling, volgende halte Station Ebbw Vale.’ We zaten weer in de trein op weg naar huis. Na het smsje was de stemming compleet omgeslagen. Er stond iets in het smsje waar Tess het doodsbenauwd van kreeg, maar zelf ontkende ze dat en zei dat ze zich gewoon niet zo lekker voelde. Nu zat ze in een stoel tegenover me doods uit het raam te staren. Zelf voelde ik me ook diep ongelukkig. Ik wilde haar zo graag helpen, maar ik wist gewoon niet hoe. Ik was diep ik was diep in gedachte verzonken toen ik merkte dat er iemand de hele tijd mijn richting op keek. Ik kreeg het zelfde gevoel als 3 maanden geleden. Alles in mijn lichaam zei dat ik hier zo snel mogelijk weg moest en ik kreeg overal kippenfel. Ondanks dit alles kon ik niet weg kijken. Ik leek wel gehypnotiseerd. Ik kon z’n ogen niet zien, eigelijk kon ik bijna niets zien alleen zijn mond en een klein stukje van zijn spierwitte neus, want hij had zijn capuchon ver naar beneden getrokken. Veder was hij helemaal in het zwart gekleed met zwarte vertrapte allstars. ‘Noa, Noa! Hallo, aarde aan Noa!’ Ik schok uit me trans en draaide me naar Tess. ‘We moeten er hier uit hoor, of wou je soms blijven zitten.’zei ze terwijl ze al haar tassen bij elkaar pakte. Ik keek om me heen en zag dat de coupe al bijna helemaal leeg was op ons en de jongen na. ‘Ooo eeu, ja ik kom al.’ Ik pakte snel mijn tassen bij elkaar en keek nog een keer naar de jongen. Even dacht ik de ogen van de jongen te zien. Ze hadden een pik zwarte kleur en keken mij angstaanjagend aan. Ik schok en knipperde m’n ogen. Toen ik weer keek was de jongen weg. Ik twijfelde nu of ik het me niet verbeeld had. ‘Noa, kom je nog!’zei Tess een beetje geïrriteerd. ‘Ja, ik kom.’zei ik met een bibberende stem. Ik stapte nog trillend de trein uit het perron op. Die blik zou ik nooit vergeten. Die stond voor eeuwig op mijn netvlies gebrand