14

Met mijn geschiedenisboek op mijn schoot en mijn oortjes in probeer ik de les voor morgen in te studeren, maar door die stomme opdracht van engels zijn al mijn gedachten door elkaar geschudt, en is mijn hoofd één grote chaos. Zucht. Ik geef het gewoon op. Ik heb geen zin en mijn hoofd staat er niet naar. Ik laat het boek in mijn schooltas glijden en vervolgens laat ik mijn hoofd rusten op mijn kussen. Met mijn ogen gericht op de foto’s die aan mijn deur hangen, droom ik weg. Plots wordt het dromen verstoord door een briefje dat door de gleuf onder mijn deur wordt geschoven. Eerst schrik ik even maar mijn nieuwsgierigheid komt te boven. Rustig haal ik mijn oortjes uit en stap uit mijn bed. Met kleine stapjes kom ik dichterbij het kleine opgevouwen briefje, ik neem het vast en vouw het open. Mijn ogen glijden over de tekst en blijven hangen bij de laatste woorden. Liefs , Harry
Even weet ik helemaal niet hoe ik moet reageren. Ik krijg een warm gevoel vanbinnen, maar dat laat mijn hoofd niet toe. Harry is de eerste persoon die de muur die ik opgebouwd heb, heeft kunnen doorbreken. Maar het overvalt me een beetje, alles komt zo plots in één keer. Het is nogal heftig en het gaat vrij snel. Ik kan Harry nu toch nog niet zeggen waarom ik het zo moeilijk heb? Het is nog veel te vroeg. Ik vertrouw hem nog niet genoeg… Wat als ik het aan hem vertel en hij vertelt het door? Mensen zullen me enorm veel vragen stellen en dan word ik er constant mee geconfronteert! Zo kan ik het nooit van me afzetten…

Ik typ het nummer over op m’n mobieltje en zend een sms’je naar Harry.
Bedankt voor je briefje. Ik waardeer dat echt x J
Ik voel me vrij schuldig dat ik de eerste dagen zo bot deed tegenover hem. Oké, zijn eerst indruk was niet denderend maar ik gaf hem geen kans om zijn echte persoonlijkheid te laten zien, terwijl hij echt aardig is en het beste met me voor heeft...