The Story of Moon deel 26

The Story of Moon deel 26

Ik werd wakker door de warme straaltjes zonlicht die over mijn huid schenen. Tot mijn schrik lag Aron niet meer naast me. Ik keek wild om me heen, mijn oog viel op mijn digitale wekker. Tot mijn schrik was het kwart voor een s'middags! Op een normale schooldag. Ik sprong uit bed, en begon uit haast al mijn kleren uit de kast te trekken. Ik struikelde over waar ik maar over struikelen kon. Toen ik op de grond lag en een poging deed mijn spijkerbroek over mijn dijen te trekken, voelde ik een hand op mijn
schouder. Ik keek omhoog en blaaste mijn losgelaten pluk van mijn knot uit mijn gezicht. "Aron? Waarom heb je me niet gewekt verdomme!" "Je was zo moe, dus ik heb je ziek gemeld" zei hij en tilde mijn kin op om me een kus te geven. Hij tilte me op en zette me op het bed neer. Hij keek me verliefd aan, waardoor mijn hard een sprongetje maakte. "Zullen we, een stukje rennen?" glimlachte hij terwijl hij een kus op mijn mond drukte. "Natuurlijk" zei ik. En greep zijn hand vast. "Alleen, ik zie er niet uit." "Wat wil je?" ik keek hem verward aan. "Wat bedoel je?" "Wat wil je vroeg hij opnieuw." de vraag drong tot me door. "Een paardenstaart, blouse en spijkerbroek hoez-" het laatste woord kon ik niet helemaal
meer uitspreken. Ik werd met een harde ruk omgedraait. En toen ik weer in de spiegel keek, zag ik er helemaal alledaags uit. "Dankje" fluisterde ik. Hij nam me op zijn rug, en al snel waren we bij het bos. Toen ik van zijn ruggleed besefte ik waar ik was. De heide.. "A-Aron. Hoe kon je?" zei ik en zakte door mijn kniën. "Het spijt me, maar we moeten dit
weiland achter ons laten oké? " hij hielp me met opstaan, en sloeg zijn arm om me heen. "We moeten dit allemaal achter ons laten" fluisterde hij in mijn oor. De beelden herhaalden zich voor mijn ogen. De beelden van Aron en mij de eerste keer hier, toen ik hem tegen kwam. Het gevecht. Alles schoot naar boven. Ik voelde een traan over mijn wang glijden. Al gauw waren we door het weiland heen gelopen. Ik zag spikkeltjes voor mijn ogen, ik was keihard op de rug van Aron geslingerd. "Auwwww." krijste ik, en probeerde los te komen. "Rustig dear."
grinnekte hij. Toen ik opnieuw van zijn rug afgleed zag ik waar we waren, mijn rots..
sorry voor het kleine deel xx