``211``

Dean POV:
“dus er was alleen een vogelverschrikker in de gaard…” we lopen allebei de kamer in en ik sluit de deur. Rose zucht diep en legt haar tas neer. “we rusten wat en vragen morgen verder” ik grinnik even en loop naar Rose. “ik ben het er niet mee eens” ze kijkt even verbaast op en rolt haar ogen dan. “je bent niets veranderd Dean” grinnikt ze terug. ik pak haar zachtjes bij haar middel vast en trek haar naar me toe. even verschiet mijn gezicht als ik aan Alex denk. Rose vernauwt haar ogen heel eventjes maar dan druk ik mijn lippen op die van haar. Een kleine kreun verlaat haar lippen en duwt zichzelf meer tegen me aan. ik duw haar op het bed en strijk zacht over haar zij. “ben je verliefd?” vraagt Rose opeens. Ik kijk op. “nee ik ben niet verliefd op haar”
“op haar? Ik heb helemaal niets over iemand gezegd” shit, bedenk iets Dean… ik dacht aan Alex, ik ben niet verliefd op haar! Helemaal niet! ik word niet verliefd! “ik reis met een meisje samen… nou… niet meer, ze is met Sam weg gegaan” Rose kijkt me even aan. gelijk druk ik mijn lippen weer op die van haar voor ze iets kan zeggen. “ik ben niet verliefd” grom ik zacht in haar oor. Ze snakt even naar adem en rilt. Ik wist dat ze altijd al een zwak voor me had gehad. Voor al omdat we ooit lang geleden iets hadden gehad. “ het klinkt wel alsof je verliefd bent” voor ik überhaupt wat kan zeggen legt ze haar hand over mijn mond. “maar als je verder wilt heb ik daar geen problemen mee” dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik kus haar weer. Ik strijk mijn hand onder haar shirt and sluit mijn ogen. Diep blauwe ogen en een bekende glimlach dansen voor mijn ogen en gelijk open ik ze weer. Ik MOET Alex uit mijn hoofd zetten…

Sam POV:
Ik strijk zachtjes over Alex haar rug terwijl ze haar hoofd op mijn borst heeft liggen. haar geur hangt over haar heen en het deed me goed. Na Jess had ik niet echt meer iets met iemand gehad, maar als ik nog met iemand zou willen zou het waarschijnlijk Alex zijn. Ze kreunt zachtjes and grijpt mijn shirt wat meer vast. Ze voelt koud aan en ik pak een klein deken uit mijn tas en leg het over haar heen. Gelijk krijgt ze het tevreden glimlachje om haar mond als ze de warmte voelt. Gelukkig voelde ze zich al stukke beter al maakte ik me nog wel zorgen om haar wond. Zachtjes duw ik het deken een beetje weg en kijk ik naar de wond. Zo voorzichtig ik kan strijk ik er over heen en haalt Alex zachtjes een teug lucht en rilt een beetje. Ik kan er niets aan doen dan te glimlachen en druk een kus op haar voorhoofd. Helaas was Dean verliefd op haar… ook al zou hij het nooit toe willen geven, ik kon het zien. Hij was jaloers als ze al met een andere man aan het praten was. Laat staan dat hij mij ooit zou vergeven…