3. Dat ik je in een schelpje zou willen stoppen zodat ik je altijd dichtbij kon hebben.

Nachtenlang blijft hij mij in mijn dromen opzoeken. De ene keer lacht hij naar mij en kijkt hij mij lief aan. In andere dromen zie ik hem opgeslokt worden door de golven. Weer anderen vertellen mij over zijn liefde voor Vanessa. Die laatste doen mijn jaloezie lichtelijk oplaaien. Maar allemaal gaan zij over hem.
Overdag kijk ik het strand rond, om te zien dat hij er niet is. Hij ligt nog altijd in het ziekenhuis, of durft niet meer het water in. Hopelijk komt hij snel over zijn trauma heen. Elke dag dat ik hem mis, is te veel.
De zon staat al laag aan de hemel. Het is bijna tijd om naar huis te gaan. De meeste mensen zijn al weg.
Mijn grote zus ploft naast mij in het zand. 'Fijne verjaardag', roept zij in mijn oor. Iets te luid. Maar ze bedoelt het goed. Met fonkelende ogen en een geweldige grijns geeft zij mij mijn cadeautje. Moet ik mij nu zorgen maken? Ze pakt mijn handen, zet ze op het cadeau neer. Ik vrees dat ik geen keus heb. Wantrouwend kijk ik haar aan. Ze haalt onschuldig haar schouders op. Het is haar manier van zeggen "maak nou maar open".
Terwijl ik haar nauwkeurig in de gaten hou, pak ik het uit.
'Vind je het mooi?', vraagt zij voordat ik gezien heb wat het is. Het is een schelp, aan een ketting. Een gouden schelp met aan de binnenkant parelmoer. Ze doet hem bij mij om.
'Ik wilde wat speciaals hebben, het is jouw zestiende verjaardag!'
Ik schenk haar een glimlach. Ze weet dat ik hem prachtig vind.
'Ze zeggen dat Neptunes hem ooit aan Aphrodite schonk. Nee wacht even....dat was een ander verhaal. Het ging ongeveer zo:
Toen Neptunes nog klein was, en de zee jong, vond hij de drietand van de heilige eenheid. Deze was verborgen in de geheime stad Atlantis, daar heb je wel eens van gehoord. Deze stad bewaarde alle schatten van kennis en macht die mensheid niet meer kent. Nu was het de geboorte van zijn dochter, Aphrodite, of Venus. Er ontwikkelde zich langzaam een gigantische schelp die maar door bleef groeien totdat zij op de wereld stapte met haar liefde. Nadat Aphrodite haar geboorteschelp verlaten had, begon deze te krimpen. Hij was geslonken tot dit formaat. Maar Neptunes vond het zonde om dit relikwie te laten verdwijnen. Grote emotionele waarde was eraan gehecht. Dus schoot hij met zijn drietand een gouden flits, die de buitenkant van de schelp in goud omtoverde. De schelp brak in tweeën, en een van de helften bezit jij nu. Wie de twee helften samen brengt zou veranderen in een dochter van zowel zee als van liefde; een meermin.'