I have a date with Jasper

Ik liep naar huis. Toen ik binnenkwam keek Lucas naar mij. 'Waarom lach je zo?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Ik ben Jasper tegengekomen in het bos. Hij vroeg of ik woensdag vrij was.' 'En wat heb je geantwoord?' Hij keek me nog altijd nieuwsgierig aan. 'Viswijf!' riep ik uit. We schoten tegelijk in de lach. 'Nou, wat heb je geantwoord?' 'Ik heb toegezegd,' zei ik. Ik voelde mijn mondhoeken omhoog schieten. 'Wat heb je toegezegd?' vroeg mijn vader toen hij binnenkwam. 'Nou, Jasper heeft gevraagd of ik woensdag vrij was om iets te doen.' 'Weet je zeker dat je dan vrij bent?' vroeg hij, terwijl hij zijn wenkbrauw optrok. 'Pap, mag ik woensdag met Jasper iets gaan doen?' vroeg ik. 'Tuurlijk, maar om zes uur thuis zijn, hé!' 'Tuurlijk! Bedankt!' Ik sprong op en ik gaf hem een zoen op zijn wang. Hij grinnikte. 'Ga maar douchen. Binnen vijf minuten eten we.'

De volgende dag kwam ik aan op school. Ik liep meteen naar Sarah en Elisa toe. 'Waarom lach je zo?' vroeg Elisa. 'Ik heb morgen een date met Jasper!' zei - riep - ik vrolijk uit. Ze lachten met mij mee. 'Wat gaan jullie doen?' vroeg Sarah aan mij. 'Weet ik niet, het is een verrassing.' 'Leuk! Wanneer hebben jullie afgesproken?' vroeg Elisa. 'Ik heb Jasper gisteren in het bos gezien. Hij komt mij morgen om twee uur halen.' We liepen naar het tekenlokaal. Ik had als enige tekenen nu. 'Tot in de pauze!' zeiden ze in koor, terwijl ze naar hun eigen leslokaal liepen. Ik ging op mijn plek zitten en legde mijn spullen klaar. Kim kwam naast mij zitten. Zij was de vriendin van Jared. Wat zij in hem zag wist ik totaal niet. 'Hi Arya,' begroette ze me. 'Hoi,' was mijn antwoord. 'Heb je morgenmiddag iets te doen? We gaan namelijk een kampvuur maken. Van je moeder mag je gaan, maar ik moest het aan jou vragen. Dus wat is je antwoord?' 'Ik kan niet. Ik heb al met iemand afgesproken,' zei ik quasi-teleurgesteld. Ik zou er echt niet wakker van liggen, ik had een date met Jasper. 'O, dat is jammer. Met wie heb je afgesproken? Misschien kun je je afspraak afzeggen?' Wow, had ze dat nu echt gezegd? 'Geef mij eens één reden waarom ik zou afzeggen?' 'Omdat Seth ook komt,' was haar reden. 'Niet goed genoeg.' Ze keek me stomverbaasd aan. 'Niet goed genoeg? Met wie heb je wel afgesproken dat hij belangrijker is dan Seth?' Verschillende van Seths vrienden verstijfden en keken me gekwetst aan. 'Ik heb - het gaat je in feite niet aan, maar ik veronderstel dat iedereen het toch tegen de lunch zal weten - een date met iemand uit Forks.' Ik wilde haar reactie zien. Die was best lachwekkend. Ze keek me aan alsof ik van Mars kwam. Ze herstelde zich snel. Seths vrienden daarentegen keken mij aan alsof ik een moord had gepleegd. 'Met wie heb je een date?' vroeg ze, oprecht nieuwsgierig. 'Met Jasper.' 'Jasper? Jasper Hale?' vroeg ze ongelovig. 'Ja, hem. Ken je hem?' vroeg ik, op mijn beurt nieuwsgierig. 'Wie kent hem niet?' zei ze stilletjes. 'Hoe laat?' 'Waarom wil jij dat weten?' 'Gewoon. Het kampvuur is om vier uur, kun je komen?' Eerlijk gezegd had ik totaal geen zin om naar het kampvuur te gaan. Daarbij had ik met Jasper afgesproken. 'Nee, dan kan ik niet.' 'Dat is jammer,' zei ze. 'Één goede raad: blijf uit de buurt van Hale.' Ik keek haar ongelovig aan. 'Waarom zou ik?' vroeg ik boos. Hij was aardiger dan zij. 'Hij is niet goed voor je.' 'En Seth wel zeker?!' Ik snoof verontwaardigd. Hoe durfde ze! Ik gunde haar voor de rest van de les geen blik waardig.

Na de les liep ik snel het lokaal uit. Ik was heel boos op Kim. Ze probeerde mij met Seth te koppelen. Ik had, dacht ik, wel duidelijk gemaakt dat ik met Jasper uitging. Plots voelde ik een hand op mijn schouder. Ik draaide me geschrokken om en keek recht in het gezicht van Paul. 'Meende je wat je zei tegen Kim?' Waarom wilden ze mij toch de hele tijd koppelen? 'Ja, dat meende ik.' Hij keek mij pijnlijk aan. Alsof ik iets ergs had gedaan. Ik draaide me om en liep weg. Al snel kwam ik Elisa tegen. We liepen samen naar de kantine, want we zouden daar op Sarah wachten. Elisa vertelde een grappig moment uit haar les, waardoor we dubbel lagen. Maar toen liepen we vlak voorbij de vrienden van Seth, en toen ze ons hoorden lachen keken ze allemaal boos naar mij. Toen we voorbij ze waren, keek ik nog snel over mijn schouder. Ze keken me nog altijd boos aan. 'Wat hebben die toch?' vroeg ik mij af.