Fuck me, I'm a celebrity [TokioHotel] #7

Een paar weken gingen voorbij. Ik kwam zo veel in de media sinds het voorval, da ik wel moest binnen blijven. En dat is net het probleem: thuiszitten is niet echt mijn ding. Zeker niet nu Tom de hele dag in de zetel moet liggen na zijn klein ongevalletje. En als daar nog bij komt dat hij helemaal verliefd is op Yasmina, die trien die hem naar het ziekenhuis begeleidde, wil ik al helemaal het huis uit. Vooral omdat Yasmina mij sprakeloos maakt, als zij spreekt ben ik helemaal van de kaart. Ik begrijp er niets van: ik haat dat wijf zo hard, maar tegelijkertijd kan ik niet weg van haar blijven!
Toch was er een manier om te ontsnappen. Aan het einde van mijn ultragrote tuin, was een klein roestig hekje, het kwam uit op een groot bos. Als je dat uitging, kwam je op een klein pleintje, met een fonteintje en overal stevige bomen, waarvan hun bladeren al afgevallen waren en nu een warme herfstkleur hadden. Dat was de enige plek waar ik naartoe kon, de enige plek die goed genoeg was voor mij, de enige plek die mijn fantastische aanwezigheid kon verdragen.

Het is weer eens zo ver. Tom en Yasmina liggen knusjes in de zetel. Bah, om van te kotsen. Maar waar kan ik naartoe? Nergens. Alhoewel, het pleintje! Daar ga ik maar heen. Eindelijk weg van die misselijkmakende mensen. Eindelijk mijn geniale hoofd leegmaken en nieuwe ideeën opdoen.