Part Six

Zijn warme, zachte lippen strelen de mijne terwijl de wereld om me heen draait en vervaagd. Ik sluit mijn ogen en ga op in zijn kus. Tot ik me realiseer dat hij een vriendin heeft. Ik trek me verschrikt terug uit zijn greep, mijn armen tegen zijn borst gedrukt. 'Is er iets?' vraagt hij. 'Het spijt me.'
'Nee, nee. 't geeft niet, maar je had toch een vriendin?' stel ik hem gerust.
'Ja, maar toen ik bij haar straat aankwam, zag ik haar in de deuropening staan terwijl ze een jongen tot ziens kuste,' zegt Jake zacht. 'Ze zag me staan en toen heb ik het uitgemaakt.'
Ik kijk hem geschrokken aan en voel me ineens heel schuldig. Voor dat ik het weet heb ik mijn lippen weer tegen de zijne gedrukt.
'Dus ik heb weer een vriendin?' vraagt hij grijnzend.
'Blijkbaar wel.' lach ik ondeugend.

Terug bij de aula drukt Jake nog snel een kusje op mijn wang. 'k zie je!' fluistert hij nog vlak voordat hij de school verlaat. Ik zweef de aula in maar ik schrik wakker uit mijn droom als mevrouw van Mil me kwaad aankijkt. Ik wil me verontschuldigen als ze weer verder gaat met haar Powerpoint. Ik neem weer plaats op de stoel tussen Justin en Nikki. Ik stoot Nikki aan. 'We hebben gekust.' fluister ik stralend. Haar mond valt open. 'Serieus?!'
Ik knik en grijns. 'Hoe was het?' vraagt ze.
'Fantastisch!' Ik ga bijna gillen tot ik besef dat dat nu niet zo handig is en sla mijn handen voor mijn mond.
'Ik ben zó blij voor je!' Zo te zien moet zij ook haar enthousiasme inhouden want ze spant haar kaken. Ik geef haar een knuffel.

Veel leerlingen zijn al weggefietst als ik bij de fietsenstalling aankom. Ook Nikki is al weg. Ik zie dat Rosanne aan komt lopen. Een meisje uit gymnasium een downsyndroom maar wonder boven wonder hier op het Lingecollege zit en nogal slim is. Ze zwaait en ik zwaai terug. 'Hallo,' zegt ze en zoals gewoonlijk steekt het voorste puntje van haar tong uit haar mond. 'Hoe gaat het met jou?'
'Goed en met jou?' Je moet altijd duidelijk Nederlands praten, anders snapt ze er geen bal van.
'Goed,' glimlacht ze. 'Ken jij Jake?'
Geschrokken van haar vraag antwoord ik: 'Ja.'
'Hij is mijn broer.' zegt ze trots.
'Echt waar? Kun je een geheimpje bewaren?' Als ze knikt ga ik verder. 'We hebben gezoend.'
Haar mond valt open. 'Dat moet ik tegen iedereen gaan zeggen!' gilt ze.
'Nee, niet doen Rosanne! Het is een geheimpje weet je nog?'
'O ja, dat is nou jammer. Maar goed, ik ga naar huis. Doei!'
En weg is ze.
Ik denk weer terug aan Jake en besef het nu. Ik ben officieel geen groentje meer!