Vampire Venom ~ Twilight Story ~ 14 ~

The past from Mary Alice Brandon.
Bella [POV]

Ik wist niet wat me overkwam. Alice, die haar geheugen zou kwijt raken. Alice, die uit mij wou drinken..
Ik ril, als ik terug denk, aan die blik.
Jasper blijft trouw bij haar zitten terwijl ze slaapt, en de rest van de familie zit bezorgt rond de tafel.
‘Ik denk na, over schoktherapie. Misschien helpt het, als ze kleine schokken krijgt. Die een visioen prikkelen.’ Begint Carlisle
Schoktherapie.. Pijnlijk. Had ze die ook niet, in die inrichting gehad?
‘Maar dan krijgt ze gewoon visioenen. Ik denk dat we gewoon opnieuw moeten starten.’ Zegt Esme bezorgt.
‘Maar we weten niet hoe dit ineens kwam, ze had een visioen. Ze werd laaiend tegen mij, het heeft iets met de toekomst te maken. Wat ik ga doen.’ Gromt Edward, terwijl hij mijn hand pakt.
Buiten begint het te sneeuwen. De kleine vlokjes dwarrelen naar beneden.
‘Edward, het heeft niets met jou te maken.’ Mompel ik zacht.
‘Hoe weet je dat? Ze knuffelde jou nog Bella.’
‘Oké, misschien heeft het toch met mij én jou te maken.’ Zeg ik moeilijk.
‘Ik probeer schoktherapie.’ Eindigt Carlisle.
Misschien heeft hij gelijk, misschien helpt schoktherapie.

Stil gaan we naar boven, Jasper draagt Alice in een bruid positie. Hij legt haar op het bed.
Carlisle verbind draden aan haar hoofd, armen en benen.
Op het beeldscherm, verschijnt een wazig beeld.
Alice woelt op het bed, en fronst.
Het beeld word helder, en er staat een klein meisje, te kijken naar de zon, met twee poppen in haar handen.
‘Mary? Mary kom naar binnen.’ Is er te horen, het beeld bevriest.
‘Ze onderdrukt het.’ Zegt hij moeilijk, nogmaals een schok gaat door haar lichaam.
En de droom gaat verder.
‘Edward, niet Bella bijten tot ik terug ben!’
Edward en ik kijken elkaar van schrik aan, en kijken dan weer naar het scherm.
Alice woelt weer, en kreunt.
Op het scherm is te zien dat Alice naar binnen loopt, met haar moeder.
‘Mary, dit zijn Joseph en Fernando.’
‘Hallo.’ Zegt Alice zacht, terwijl ze naar boven kijkt.
‘Mary,’ Een van de mannen gaat op zijn hurken zitten. ‘Wij zijn van een speciale inrichting. We zouden je graag willen observeren.’
Het beeld bevriest weer, en Carlisle stuurt weer een schok.
Er is een andere omgeving, en Alice staat in de deuropening, met een jongen.
‘Casper ik meen het, ik ken geen Jasper!’ Tranen staan in haar ogen.
‘Mary, het is voorbij. En je weet het zelf ook, je hebt een ander.’
We kijken van schrik naar Jasper, en hij kijkt met grote ogen naar het scherm.
Alice word naar boven getild, door die Casper.
‘Dom kind, je dacht dat je er mee weg zou komen hé?’
Alice word bleker, en het beeld bevriest weer.
Carlisle kijkt naar Alice, die met haar handen over haar trui gaat.
‘Jasper.. Casper, Jasper..’ Ze kreunt, maar haar ogen blijven gesloten.
Carlisle stuurt weer een schok, en Alice ligt stil, terwijl er een nieuw beeld verschijnt.
Alice wrijft moeilijk over haar buik, en kijkt naar Casper.
‘Ik krijg een baby Casper.’ Zegt ze zacht, Casper kijkt geschrokken, en duwt haar tegen de muur.
‘Dat kan niet! Je hebt toch met ene Jasper? Het kind is van hem.’ Hij drukt haar dichter tegen de muur, en stopt een middeleeuws mesje tegen haar keel.
‘Als je zegt dat dat kind van mij is, vermoord ik je. Jou, en het kind.’
‘Ik ken geen Jasper! Ik probeer het je al de hele tijd te vertellen Casper, ik hou van je! Jij bent de enige!’
Casper duwt haar op de grond, en Alice hoest terwijl ze haar maag vast houd.
Het beeld bevriest weer, en ik kom weer tot de werkelijkheid.
Alice was zwanger, van deze eikel..
De stilte in de kamer is groot, alleen het zachte gejammer van Alice is te horen.
Rosalie legt haar hand op Alice haar arm, maar trekt hem terug.
‘Carlisle, ze heeft hoge koorts, je moet stoppen!’ Zegt ze geschrokken.
Ik leg mijn hand op haar voorhoofd, maar voel haar warme huid.
‘Het is het zelfde als mijn temperatuur. Maar dan ietsje warmer.’
‘Bella, het is slecht voor een vampier om zo’n hoge temperatuur te hebben.’ Sist Rosalie naar mij.
Ineens klinkt de stille stem van Jasper.
‘Ik wil weten wat er daarna gebeurt.’ Zegt hij zacht, hij legt zijn koude hand op het voorhoofd van Alice, die meteen kalmeert in de aanraking.
Carlisle stuurt opnieuw een schok door haar lichaam.
Alice verzet zich, haar slaap begint weg te drijven.
De droom word wazig.
Alice schiet overeind, en kijkt rond. Ze voelt aan haar buik, en bijt op haar lip.
Jasper slaat zijn armen om haar heen, en strijkt over haar buik.
‘Mary..’ Fluistert hij zacht, Alice kijkt omhoog, en kalmeert.
Dan merkt ze de draden aan haar lichaam.
‘Dat is niet zo Mary.. We willen je helpen.’ Zegt Edward, en Alice kijkt hem geschrokken aan.
‘Kun je gedachte lezen?’ Vraagt ze geschrokken, Edward knikt.
‘Mary, als kind zag je mensen in dromen. Of niet?’ Vraagt Edward, terwijl hij bij haar gaat staan.
Ze knikt langzaam, en bijt op haar lip.
‘Je onderdrukte deze emoties, en je bent jezelf kwijt geraakt erbij.’
Alice kijkt verbaast.
‘Dus, voordat dit gebeurde, was ik vrijwillig bij jullie?’
Iedereen knikt, en Alice laat haar hoofd zakken.
‘Ik wil best opnieuw beginnen..’ Mompelt ze, als ze wil opstaan houd Jasper haar tegen.
‘Je hebt koorts Mary. Ik wil je niet laten lopen.’ Alice kijkt verschrikt op, als ze omhoog getild word.
‘Jij heet toch Jasper?’ Vraagt ze langzaam, Jasper knikt. Alice verstijfd.
‘Ik droom over jou.’ Alice drukt haar gezicht in Jasper’s nek, en zijn ogen worden groot.
Hij begint te lopen, met haar in zijn armen.
Iedereen behalve Alice merkt aan hem dat hij gespannen is.

Haar adem gaat rustig op en neer, iedereen zit ver van haar weg. Jacob zit naast haar, zodat ze warm word.
‘Ze is knap,’ Grinnikt Jacob, en kijkt naar mij. ‘Maar Bella is ook knap.’ Hij geeft mij een knipoog, en ik hoor Jasper en Edward grommen achter mij.
Ik lach, typisch Jacob, uitdager.
Haar ogen gaan steeds even open, om te kijken of wij er nog zijn.
Carlisle vind het tijd worden om haar weer te controleren.
‘Mary, we moeten je weer onderzoeken.’ Hij kijkt zuur bij de naam “Mary”.
Jasper springt onmiddellijk op, en kijkt naar Alice.
‘Heb je het nog koud?’
Ze blaast uit, en schud nee. ‘Ik heb het warm.’ Fluistert ze, het valt me nu pas op dat ze een kleurtje op haar wangen heeft. Normaal hebben alleen mensen dat.
Dan komt er een schok binnen, zou ze?
Nee, ik verbeeld het me maar.
Je kan niet van onsterfelijk naar sterfelijk gaan, vooral niet als je je geheugen maar kwijt bent.

Ik oog Alice, haar borstkast gaat wild op en neer, en op haar voorhoofd drupt zweet.
Ze word in de koude armen van Jasper meegenomen, die pijnlijk naar haar kijkt.
‘Wat is er Jasper?’
‘Ze is zo warm, het voelt menselijk.’ Reageert hij, ik verstijf weer, het kan toch niet mogelijk zijn? Voor een vampier bedoel ik?

Alice ligt opnieuw aan de draden, en ze kijkt rond.
‘Ik kan niet slapen.’ Mompelt ze, en oogt iedereen voor even.
‘Dat komt wel, sluit je ogen Mary.’
Ze doet wat haar vertelt word, maar haar adem blijft nog snel op en neer gaan.
Jacob kijkt naar mij, en ik weet wat hij bedoeld.
‘We gaan visioenen prikkelen.’ Fluister ik, en opeens hoor ik een geluid.
Alice slaapt, en ze droomt weer. Nou ja, droomt. Het is een flashback.

‘Mary,’ Alice knijpt haar ogen dicht bij de naam.
‘Ja?’ Een dokter staat voor haar neus, hij legt zijn hand op haar nu gezwollen buikje.
‘Het kind gaat het niet overleven, niet als je gaat eten.’
Het valt me nu pas op, Alice is zo dun als een tak.
‘Zou me niets schelen.’ Reageert ze bot.
‘Mary, luister naar me.’ De dokter smeekt voor haar aandacht.
‘Nee, ik heet Alice. Geen Mary. Mary is een domme naam, en laat me denken aan mijn verleden.’ Reageert ze moeilijk.
‘Alice, ..’ Ze kijkt op, en glimlacht zwakjes.
‘Ja Fernando?’
‘Als je nu niet gaat eten, sterven jij, en het kind.’
Alice haalt haar schouders op.
‘Ik wil het zo, ik zou nooit een kind van Casper willen.’
De dokter zucht, en legt zijn hand op haar schouder.
‘Alice, ik maak me zorgen.’
‘Ja, vertel mij wat. Alle zusters hier zijn zo. Omdat ik volgens hun gestoord ben. Paranoia.’
‘Ik geloof je, als je zegt dat je niet gek bent.’
Alice pakt Fernando beet, en duwt hem tegen de muur.
‘Fernando, je mag vanavond niet de straat op gaan, en die zuster wat meeluistert? Die word vanavond nog ontslagen, en haar man slaat haar dood. Nog meer informatie dat ik gek ben?’
Fernando duwt haar terug.
‘Alice, ik geloof je. Je hebt het bewezen toen je zei dat die zuster in het ziekenhuis zou belanden. Al was het maar dat ze zwanger was.’
Alice zucht uit, en ze begint zachtjes te huilen.
‘Fernando, ik droom zo vaak over de toekomst.’ Zijn hand gaat naar haar wang, en pinkt een traan weg.
Dan valt me iets op aan hem, goudbruine ogen, bleke huid..
Is Fernando een vampier?!
Het beeld bevriest, en Alice kreunt.
‘Is.. Is Fernando een vampier?’ Vraag ik voorzichtig, Edward pakt mijn hand en streelt erover.
‘Het lijkt er wel op, tenminste..’ Zijn stem dwaalt af.
Carlisle stuurt nog een schok, waardoor de flashback verder gaat.

Alice zit in een klein hoekje, handen over haar buik geslagen, ze kijkt niet eens op als er iemand in haar lege witte kamer komt.
‘Zo, ik ben je nieuwe dokter..’ Zegt hij zacht.

Iedereen verstijft rond mij heen, die stem klinkt zo bekend.
‘James..’ Sist Edward, en hij kijkt angstig naar Alice.
De flashback gaat verder.

Alice kijkt op, haar handen nog steeds om haar buik geslagen.
‘Oja, je bent zwanger. Maar je wilt het niet hé?’ Hij komt dichterbij, zijn neus raakt bijna haar voorhoofd.
‘Lieve Alice, je hoeft niet zo angstig te zijn.’ Alice trilt, en kijkt weg.
‘W-wat wilt u.’ Fluistert ze zacht,

Het beeld bevriest, en Alice begint te gillen.
‘Haal hem weg! Nee!’ Jasper legt zijn handen op haar arm.
‘Rustig Ali – Mary..’ Ze kalmeert onder zijn aanraking, en de flashback gaat zonder een schok verder.

James kijkt haar aan, en pakt een wit blad te voorschijn.
‘Alice, zo mag ik je wel noemen hé?’ Net als hij bijna haar vertrouwen heeft, stormt een andere dokter binnen. Zijn zwarte haren drijfnat, en hij kijkt kwaad.
Uit zijn keel komt een diepe grom.
‘Ga bij haar vandaan.’ Sist hij, James draait zich om, en grijnst.
‘Zo zo, Fernando.’
Fernando kijkt naar Alice, die met wijde ogen naar hun kijkt.
‘Ren Alice, ren nu je nog kan!’
James rent, en duwt Fernando tegen de witte muur.
Alice staat met moeite op, en waggelt met haar handen over haar buik richting de deur.
‘Oh nee, je gaat niet weg!’ Sist James, en hij gooit een planten pot tegen haar hoofd, Alice valt neer, en gilt het uit.
‘Alice!’ Fernando duwt James verder bij haar weg.
‘Ren Alice!’ Roept hij, Alice staat op, en rent naar buiten.
Ze hoort een schreeuw, verlamt van angst blijft ze rennen.

‘Haar hoofd bloed! Oh mijn.. Mevrouw Brandon!’
Alice blijft doorrennen, langs allerlei zusters, haar hand stevig om haar buik geklemd word ze tegen gehouden door vele zusters.
‘Oh Dokter Fernando! Het is Mary! Ze bloed, ze heeft zich waarschijnlijk gestoten!’
Haar stem dwaalt af.
‘Dokter Fernando?’
Alice schreeuwt het uit in pijn, en daar stopt het beeld weer.
In de werkelijkheid heeft Alice haar buik vast geklemd.
‘Oh Fernando, Fernando help!’ Gilt ze, haar handen klemmen haar buik.
Carlisle stuurt een nieuwe schok naar haar, en de flashback gaat verder.

Alice ligt in een witte kamer, haar bed is spierwit, en ook haar huid is het zelfde.
Als er een zuster binnen komt, kijkt ze op.
‘Waar is mijn baby?’ Vraagt Alice zwak, haar ogen twinkelen.
‘Mevrouw Brandon, de baby heeft het niet gehaald.’
Esme loopt de deur uit, en Carlisle rent achter haar aan. De flashback gaat verder.
Alice blijft stil, en lacht even.
‘Dat zag ik aankomen.’
Ze lacht weer, de lach word harder, en ze houd haar buik vast.
‘Ik wist het, ik had gelijk. Hij zou het niet halen.’
Dan komt een dokter binnen, Fernando.
Flinke schrammen zijn te zien.
‘Alice, je mag uit het ziekenhuis.’
‘Echt waar dokter Fernando? Ik mag weg?’ In haar stem klinkt weer een beetje hoop.

Als Alice alles ingepakt heeft, loopt ze samen met Fernando uit het ziekenhuis.
Haar ogen twinkelen dapper, en ze kijkt rond.
‘De zon is zo mooi.’ Mompelt ze, en haar hand gaat omhoog.
‘Kom Alice, ik breng je in veiligheid.’

Na een tijdje is alles donker. Alleen de stem van Fernando is te horen.
‘Alice, wat er ook gebeurt, ga niet naar buiten. Oké?’
‘Waarom heb ik het gevoel dat dit het laatste is wat je gaat zeggen?’ Vraagt Alice angstig, te horen aan haar stem.
‘Alice, hou je aan mijn woord.’
‘Ja Fernando.’

Stilte, de minuten gaan verder zonder dat ze wat zegt. De flashback stopt.
Intussen komen Carlisle en Esme terug, Esme kijkt bezorgt.
‘Ik kan niet geloven dat ze dit allemaal heeft meegemaakt. Op zo’n jonge leeftijd nog wel.’ Mompelt ze, ik knik en laat mijn hoofd zakken.
‘De koorts zakt,’ Klinkt Rosalie, ik zucht opgelucht, en hoor de andere ook het zelfde doen.

Carlisle stuurt haar weer een schok, en het beeld vervormt tot zwart.
‘Oh Fernando, Fernando Fernando..’ Haar stem dwaalt af.
‘Casper, Casper Casper, Jasper, Casper Casper..’ Haar stem dwaalt weer af.
‘Oh de kou, de kouu..!’
Een nieuw geluid, en in de verte is een schaduw te zien.
‘Alice?’ Het is Fernando, hij sluit de deur, en voetstappen zijn te horen.
‘Alice, hoor je mij?’
‘Oh, Fernandoo.. Jasper.. Bella, ooh.’
‘Het spijt me dat ik je dit aan deed Alice.’ Fernando reageert angstig.
‘Spijt.. Spijt, oh, ik heb geen spijt.’ Alice giechelt, het giechelen gaat over in lachen. Totdat haar laatste lach opgaat in een echo.
‘Alice, je hebt koorts..’
‘Ooh, de dood. De kou, oh. Ontvang mij!’ Alice roept het hardop, en Fernando houd een hand voor haar mond.
Haar schreeuw is verstopt achter zijn hand.
‘Alice, het spijt me zo. Ik zal het eindigen. Dat beloof ik.’
De hand gaat weg, en Alice kan weer spreken.
Een lichte plof is te horen.
‘Oh, de grond. De pijn, oh.’ Alice is niet bij bewustzijn. Heb ik het gevoel van.
De deur gaat open, en Fernando gromt.
In het licht van de zon schijnt James, zijn grijns gemeen, en ijskoud.
‘Zo, eindelijk heb ik haar.’
‘Nee hoor,’ Sist Fernando, hij draait zich naar Alice, tilt haar op, ook al probeert ze hem van haar weg te duwen.
Zijn tanden drukken op haar vel, en Alice gilt het uit.
Fernando laat haar los, ze dreunt op de grond.
‘Je hebt het spel verpest.’ Sist James op de achtergrond.
‘Het brand! Ooh Fernando, oh het brand!’ Gilt Alice, ze spartelt, en het geluid vaagt weg. In het licht wat via de deur naar binnen komt, is te zien hoe Fernando en James tegen elkaar vechten.
Uiteindelijk verliest Fernando, en James pakt het lichaam van Alice op.
‘We zullen elkaar nog wel eens zien.’De stem is harder als verwacht.