Hoofdstuk 52

Als Cindy op haar kamer ligt geef ik Daan een knuffel hij veegt snel nog een traan bbij me weg "kom zullen we naar huis gaan" vraag ik voorzichtig aan Rein hij knikt en we lopen de kamer uit. Als we na een half uurtje bij me huis zijn aangekomen staat pap al in de deur opening te wachten "en waar kom jij vandaan" schreeuwt hij op een ageresiefe toon "bij Cindy pap misschien moet je de drank wat vaker laten staan en naar me luisteren" schreeuw ik en ren huilend naar boven. Als ik net op bed zit komt Rein binnen gelopen "is eum nee laat maar niet z'n goede vraag nu" zegt Rein "nee schat als je wat wil vragen gewoon doen" zeg ik "is je pap alcoholicst?" Vraagt Rein voorzichtig ik knik "al sinds dat pap en mam gescheiden zijn" zeg ik er rollen weer tranen over me wangen. Rein komt naast me zitten ik kruip tegen hem aan en Rein begint me te troosten "het liefst wil ik weg hier gewoon heel ver hier vandaan" zeg ik "nee schat dat mag niet als jij gaat ga ik achter je aan maakt niet uit waar heen" zegt Rein en hij geeft me een kus. Ik sta op en loop naar me bureau, pak me laptop een papiertje en een schaar als ik terug loop naar me bed kijkt Rein me heel raar maar bang aan "wat ga je doen met die schaar"? "Niets bijzonders" zeg ik en ga zitten. "Zullen we even skypen met yasi" zeg ik "ja leuk goed idee kan ik de toekomstige vrouw van Nils zien" zegt Rein en we schieten samen in de lach "mag ik misschien je oplader lenen" "ja tuurlijk hij ligt ergens beneden" zeg ik en Rein loopt naar beneden ik start vast de laptop op. Als die bezig is met opstarten doe ik snel me mouw omhoog en zet de schaar in me arm en begin ik me te krassen. Als ik de trap hoor doe ik me mouw weer naar beneden "ik heb hem" zegt Rein terwijl hij de deur open gooit. Ik lach "mooi de laptop is ook net opgestart" zeg ik en meld me skype aan. Als we aan het skype zijn met yasmine zie ik in me ooghoek dat me arm bloed "ben zo terug" zeg ik en ga snel de badkamer in *fuck nee waarom ik altijd* denk ik bij mezelf terwijl ik een doekje pak. Als ik terug kom zijn yasmine en Rein gezellig aan het praten ik kom weer naast Rein zitten en hij geeft me een kus."yasi waneer kom je naar nederland"? "Eum van het weekend maar zeg niets tegen de rest zeggen" zzegt yasmine ik schud me hoofd "trouwens hoe is het met Cindy"? "Niet zo goed ze mocht zonder infuus maar toen we beneden waren is ze flauwgevallen" zeg ik en zie dat yasmine schrikt. "Ik ga weer afsluiten ik spreek je nog" zeg ik en sluit de laptop af en pak me mobiel en bel Cindy "heey met Marjon" "hey" hoor ik Cindy zeggen " is Daan al terug in de kamer"? "Nee, je mag anders wel langs komen" zegt Cindy en net op dat moment komen Nils en Owen ook binnen "mag Owen ook mee hij is bezorgd" ik hoor Cindy lachen "ja hoor vraag anders of Rein en Nils ook mee komen" "oke tot zo" "tot zo" zegt Cindy en ik hang op. Ik sta op geef Nils en Owen een knuffel " kom jongens we gaan naar Cindy" zeg ik en we lopen de trap af. Als ik beneden ben hoor ik de deurbek gaan ik loop er naar toe en maak de deur open en loop gelijk door naar de kapstok zonder te kijken wie er is "me pa is in de kamer of buiten" zeg ik "ik kom niet voor je pa ik wou vragen of je mee gaat een potje voetballen in de kooi" zegt een bekende stem. Ik pak me jas en draai me om "heey Dennis je bent er weer lang niet gezien" zeg ik en geef hem een knuffel "nee klopt" zegt hij "jongens dit is Dennis me buurjongen en een goede vriend van me hij is voor school een half jaar naar Amerika geweest" zeg ik de jongens stellen hun voor "sorry ik kan nu niet voetballen we moeten nu naar het ziekenhuis onze vriendin ligt daar" zeg ik en trek me jas aan en we gaan naar Cindy "wacht hier even ik ga even kijken bij Danielle en Shariff" zeg ik en we fietsen even langs de Manege. Als ik naar de stallen loop hoor ik Danielle al hinneken ik loop naar haar toe en geef dr een aai over haar neus en loop daarna naar Shariff geeft hem een kus op z'n neus Rein pakt me mobiel en maakt er een foto van "ik ga even naar de kantine vragen of er nog iemand bij Shariff is geweest" zeg ik tegen de jongens en loop de kantine binnen "hey inge is er nog iemand bij Shariff geweest" vraag ik "alleen Anne" zegt Inge "wat is er" zegt Anne ik schrik en kijk achterom Anne komt op me afgerent en geeft me een knuffel "dat jij nog bij Shariff was" zeg ik ze knikt "ik ga weer naar Cindy, Anne zie ik je vanavond" zeg ik "ja we zullen er vanavond zijn" zegt de moeder opeens ik lach en loop weer naar de jongens toe voordat ik me fiets pak geef ik Rein een kus. Na 5 minuten zijn we aangekomen bij het ziekenhuis er staan heel veel Mainiacs te wachten als ze ons zien aankomen Rennen ze op ons af "ahhh mogen we met jullie op de foto?" Vraagt er 1 Nils en Rein drukken mij door de drukte zodat ik alvast naar Cindy kan gaan. Ik loop alleen door de gangen en dat voelt niet goed maar toch loop ik door en ga naar Cindy als ik bij haar kamer aankom zie ik dat Daan al weer terug is bij Cindy. Ik zwaai de deur open “heey” zeg ik “heey, wilde de rest niet mee?” vraagt ze “Jawel maar, Nils was zo slim geweest om te tweeten dat we hierheen gingen” zeg ik lachend, ik ga op de stoel bij het bed zitten “heb ik nog iets gemist?” vraagt Cindy “uhm Danielle is flink gegroeid en je hondjes missen je” zeg ik, ik zie dat Daan mij aankijkt. Rein en Nils komen binnengelopen “hoe krijgen jullie het voor elkaar?” vraagt Nils “wat?” vraagt Cindy “er staan best veel mainiacs voor het ziekenhuis, we hebben Marjon naar binnen geduwd en zijn zelf nog even op de foto gegaan” zegt Rein “en waar is Owen?” vraagt Daan, Rein en Nils kijken elkaar aan en rennen de kamer uit. Cindy begint te lachen ik geef Cindy een knuffel “het komt wel goed Cin” ik kijk Daan aan en ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft, Rein en Nils komen weer binnengelopen met Owen.
“Owen heeft zich niet verveeld” zegt Nils lachend, Daan wat zei Kim tegen jou?" vraagt Cindy "beloof me dat je me laat uitpraten en rustig blijft" zegt Daan, "alsof ik heel veel kan doen" zegt ze Daan gaat rechtop zitten , hij pakt Cindy haar handen vast "Kim zei dat je met die val van Mabel verkeerd terecht bent gekomen en dat de kans groot is dat je verlamt bent aan je benen" zegt Daan snel, Cindy begint te huilen "nietwaar, dat kan niet" roept ze, iedereen komt op haar afgelopen en geeft haar een knuffel. "Daan ik moet kunnen lopen, ut moet kunnen" zegt ze. Als Cindy op het randje van haar bed zit zie ik dat iedereen haar aan kijkt Daan pakt dr vast "wat wil je doen?" vraagt híj "tegen jou aankomen zitten" zegt ze zacht “Daan” zegt Rein ineens, Daan kijkt op en loopt naar de deur “hoi” zegt hij “hallo, sorry dat ik hier ben maar ik wilde persoonlijk iets aan Cindy geven namens een paar mainiacs” hoor ik iemand zeggen “wacht heel even” zegt Daan en hij komt weer naar ons toegelopen, Hij duwt Cindy naar het midden van de kamer en zet daar wat stoelen neer, hij loopt naar de mainiac “kom maar hoor” zegt hij, hij gaat naast Cindy zitten en de rest komen er ook zitten, het meisje gaat zitten “Cindy, ik las op twitter wat er gebeurd was. Ik vind het zo erg voor je” zegt het meisje, “Ik wilde graag iets voor jullie doen en heb met een paar mainiacs iets bedacht” ze geeft Cindy een envelop, ze maakt hem open, Er zit een grote kaart in. Met allemaal verschillende kleurtjes zijn er heel veel namen van mainiacs opgeschreven. In de kaart staat:

Lieve Cindy en Daan,

We vinden het heel erg wat er is gebeurd en het is mooi om te zien hoe jullie toch positief blijven. We willen jullie alle geluk van de wereld wensen en hebben het volgende bedacht, we zouden graag een grote picknick willen organiseren voor jullie. Uiteraard zorgen we dat Yasmine er ook bij is, op die dag zullen er mainiacs met jullie picknicken en alleen op de momenten dat jullie het zeggen mogen er foto’s enzo gemaakt worden. Tijdens de picknick zullen er allemaal spelletjes te doen zijn en er zijn mainiacs die wat willen doen, zoals een optreden of korte fan-fictions natuurlijk moeten jullie dit wel willen en moeten jullie kunnen. We zouden heel graag willen dat dit door kan gaan, die ene keer staan jullie niet in het middelpunt. Natuurlijk is deze dag niet alleen voor Cindy en Daan bedoelt maar ook voor Owen, Nils, Rein en Marjon.

Kusjes van alle mainiacs

Ik zie dat Nils en Daan aan het mee lezen zijn, Daan leest de kaart nog eens hardop voor. Cindy heeft tranen in haar ogen “dankjewel” zegt ze, “zou ik jou nummer mogen? Dan zullen we dit eerst nog even bespreken en kijken of het kan” zegt Daan, het meisje geeft haar nummer aan Daan “mag ik nog iets vragen?” Daan knikt “zou ik met jullie op de foto mogen en een handtekening?” vraagt ze verlegen, Daan knikt weer “ja hoor, dat mag wel” zegt Daan “zou je alleen tegen niemand willen zeggen op welke kamer ik lig ofzo?” vraagt Cindy “beloofd” Daan tilt Cindy uit de rolstoel en tilt haar op “zullen we op het bed gaan zitten?” vraagt Rein “Dan hoeft Cindy niet in de rolstoel” zegt hij erachteraan, ze wordt op bed gezet en ik kom naast haar zitten. Daan gaat achter dr zitten en als iedereen zit zegt Nils “en hoe maken we nu de foto?” iedereen begint te lachen, Kim komt binnengelopen “hoe gaat het hier?” vraagt ze “goed, alleen niemand kan een foto maken” zegt Cindy lachend “zal ik dat doen dan?” vraagt Kim en ze pakt het fototoestel, als de foto is gemaakt geven de jongens hun handtekening en de mainiac gaat weer “Kim, kan ik ooit nog lopen?” vraagt Cindy zacht “we gaan het wel proberen, maar je moet maar niet te veel hopen” zegt ze, “ik kwam eigenlijk zeggen dat jullie zo naar de grote zaal mogen” zegt ze en ze loopt weer weg. “Cin je geeft me wel een knuffel voordat ik het podium op moet toch?” vraagt Daan, ze geeft hem een knuffel “natuurlijk” zegt ze. “komen jullie ook nog?” vraagt Daan, de jongens lachen en we lopen met zijn alle naar de grote zaal. Als we in de grote zaal zijn loopt Rein naar een van de spiegelwanden die er hangen “ijdeltuit” roept Cindy, Daan rent op Rein af en springt op zijn rug. Met zijn hand gaat Daan door Rein zijn haar en verveeld Rein “Daan, kun je ook eens een keer niemand vervelen?” vraagt Cindy lachend “nope” zegt hij terwijl hij met Rein aan het klote is “Rein en Daan doe ff normaal” roept Nils ineens “Nils ze doen normaal” zeg ik lachend “ja oke, maar ik bedoelde eigenlijk serieus doen” zegt hij. De jongens gaan het podium op en zetten de microfoons nog even goed, ze zetten alvast vier krukken op het podium. “Ik loop even naar de ingang, Anne zal zo wel komen” zeg ik , enloop weg naar de ingang en ga daar tegen een raam staan om te kijken of Anne er al aan komt. Opeens voel ik 2 handen om me middel slaan ,ik kijk achter om het is Rein en geef hem een kus. Ik leun met me hoofd tegen het Raam en ben een beetje afwezig Rein merkt het "schat wat is er" "niets had alleen gehoopt dat Mam of Pap hier was mam kan niet meer helaas maar Pap wel en die komt niet" zeg ik er rolt een traan over me wang. Ik zie Anna aan komen rennen, ik ga op me heurken zitten Anne geeft me een dikke knuffel. Als ze me aan kijkt rolt er nog steeds een traan over me wang Anne ziet het en veegt het weg "mijn groote zus mag niet huilen" zegt ze en geeft me nog een knuffel. Langzaam komt er een lach op me gezicht "kom gaan we naar de rest"zeg ik Anne pakt me hand en Rein slaat een arm om me middel en we lopen samen terug naar de rest. "waarom zit je in een rolstoel?" vraagt Anne aan Cindy, "Mabel was toch van jou?" vraagt ze verlegen, Cindy knikt en begin te huilen "sorry" zegt ze, Rein zet Anne op Cindy's schoot en ze begint haar te troosten "blijf je bij mij zitten als Mainstreet optreed?" vraagt Cindy Anne knikt blij. Daan zet de rolstoel voor het podium, van alle kanten komen kinderen. Sommige lopen maar andere worden met bed gereden of zitten in een rolstoel. De jongens en ik lopen richting de achterkant van het podium, de jongens komen het podium op "wij komen voor jullie optreden" zegt Nils "goh, da zien ze toch" zegt Owen "ja maar weten ze ook waarom?" vraagt Daan aan de jongens, ik moet lachen om de manier hoe de jongens de show beginnen "weten jullie dat?" vraagt Rein, het is muisstil "ik denk niet dat ze het weten" zegt Owen "maar weten ze wel wie wij zijn?" vraagt Rein "ik ben Owen en dit zijn Daan, Rein en Nils" zegt Owen "en we willen jullie eventjes laten zien dat het niet uit maakt of je ziek bent of niet" zegt Nils "t maakt wel uit" zegt Rein "hij bedoelt dat je ook al ben je ziek, nog gewoon plezier kunt hebben" zegt Daan. De jongens verdwijnen weer en even later komt Owen in een rolstoel het podium op en de andere met verband om hun hoofd, ze beginnen te zingen. Na een paar liedjes kom ik het podium op "nu gaan we een liedje zingen genaamd, When i was you´re man’ zeg ik en ik begin te zingen daarna zingens de jongens mee als het liedje is afgelopen ren ik het podium af en ren naar Cindy. Ze begint me te troosten, Rein komt het podium ook afgelopen “schat je deed het supergoed” zegt Rein. Ineens staat heel Mainstreet om ons heen, er worden een paar dingen gezegd en de jongens gaan het podium weer op. Er worden vier meisjes het podium op getild, ik en Cindy zien dat het personeel aan het filmen is. De meisjes worden op de krukjes gezet en de jongens beginnen Invisible girl te zingen, als Invisible girl is afgelopen tillen de jongens de meisjes weer op en zetten ze in het publiek. Ze lopen naar achteren , Daan komt Owen begint te zingen “Ben niet zo'n held van mezelf, maar ik heb een superwoman bij me” “en alle meisjes staan versteld, wat doet ze met Daan” valt Nils bij “’k zie ze kijken” zingt Daan, “’k weet ook niet wat het is” zingt hij “zo’n jongen, zo’n lijf en zo’n gezicht” zingt Cindy zacht die naast Daan staat , ik zie dat Daan begint te glimlachen “zo’n goede vriend omdat hij altijd bij me is” zing ik . We beginnen te lachen “het is goed want ik herken geluk met m’n ogen dicht” zingen we met zijn allen, “We zouden wel blind en doof zijn eeh, niet goed bij m’n hoofd zijn. Niet alles op een rijtje, als ik niet zag, wat ik hier voor me had” zingen Cindy en ik nu “Nu met zijn alle” roept Rein “Want hij is alles, alles, alles, alles in één. Ze klopt van top tot teen, schatje wat doe je met me, wat doe je met me. Ja hij is, alles, alles, alles, alles, alles, alles in één. hij heeft de beauty & de brains, en wo-oh-oh-oh, 't voelt goed eeh, 't voelt goed eeh, eeh” De jongens springen het podium af , ze pakken een stift en beginnen handtekeningen uit te delen. Er komt een meisje naar Cindt en mij toegelopen “mag ik met jullie op de foto?” vraagt ze verlegen, het is een meisje van ongeveer drie jaar. “Tuurlijk, wil je ook met de jongens erbij?” het meisje schud haar hoofd “alleen met jullie en ook jullie apart als dat mag” we gaan naast het meisje staan en haar moeder maakt een foto “Cindy mag je wel naar huis?” vraagt het meisje zacht, ze schud haar hoofd en moet moeite doen om niet te huilen. “Sorry” zegt het meisje en ze geeft me een knuffel. De jongens komen eraan gelopen, zonder te kijken duwt Daan de rolstoel vooruit. Het meisje begint te lachen en legt haar vinger tegen haar lippen. Als Daan de rolstoel voor Cindys kamer stilzet barst iedereen in lachen uit, "en wie is deze mooie liftster?" vraagt Owen, hij gaat zijn knieën voor de rolstoel zitten "ik.. Ik heet Kelly" zegt ze verlegen "Cindy zullen wij vriendinnetjes worden?" vraagt ze aan Cindy. "ja hoor" zeg ze. Kim komt de kamer binnengelopen "Jongens, ik vind het echt super hoe jullie dit gedaan hebben" zegt Kim "t was super om te doen" zegt Nils met tranen in zijn ogen "ik zie dat jullie een verstekeling hebben" zegt Kim lachend "ik ken drie mensen die zometeen heel lekker gaan slapen denk ik" zegt Branco die ineens binnenkomt, iedereen kijkt hem aan "Kelly, Cindy en Daan" zegt hij. "Kelly, ga jij terug naar de kamer" zegt Branco "mag Mainstreet mij brengen?" Vraagt Kelly, Branco kijkt de jongens aan "is het ook goed als Owen en Nils je brengen?" Vraagt Rein, Kelly knikt. Owen en Nils lopen met Kelly weg. "Cin, ik vond t echt knap" zeg ik , "dat je stond en meezong" "ik moet toch weer kunnen lopen, wat jullie deden was pas goed" zegt ze, "is het goed als ik ga slapen?" vraagt ze, "nee, tuurlijk niet" zeg ik , Rein tikt me aan "zullen we gaan? Dan kunnen die twee slapen" zegt Rein, we staan op en geven Cindy een knuffel "slaaplekker" zeg ik en we lopen de kamer uit. Als we buiten staan geef ik Rein een knuffel "zullen we nog even naar het strand gaan?" "Ja is goed" zeg ik en we lopen naar het strand. We lopen hand in hand door het water "je was echt supper goed ook met het nummer dit pakt niemand ons meer af" "dankje maar had mezelf beloofd niet te huilen" zeg ik, we lopen nog even op het strand "kom gaan we zitten en kijken naar de zonsondergang" zegt Rein ik knik en we gaan zitten ik leun met me hoofd op Rein zijn schouder Rein begint when i was you're man nog edn keer te zingen uiteindelijk val ik in slaap. Even later maakt Rein me wakker "schat kom gaan we naar huis" we staan op en lopen naar huis. Als we thuis zijn gaan we naar boven ik trek me pyjama aan en ga naast Rein liggen hij geeft me een kus en ik val langzaam in slaap. De volgende morgen word ik wakker als ik naast me kijk zie ik dat Rein nog slaapt ik ga me bed uit en loop naar de douche ik ga me douchen als ik klaar ben en me aangekleed heb zie ik dat Rein wakker word "goedemorgen schat" zeg ik en geef hem een kus "goedemorgen prinses lekker geslapen" "naast jou slaap ik altijd prima" zeg ik terwijl ik me haren uitkam wat onmogelijk is als het nog nat is "kom dan borstel ik je haren wel" zegt Rein ik vertrouw op Rein en geef hem de borstel, Rein borsteld voorzichtig mijn haren naar een paar minuten is hij klaar. Ik doe een staart in en geef Rein een knuffel. We lopen de trap af als ik beneden kom in de keuken zie ik dat pap alweer een fles bier open heeft gemaakt, ik kijk Rein bang aan hij pakt me hand vast we lopen naar de aanrecht en maken ons brood als Rein klaar is met z'n brood smeren wacht hij tot ik klaar ben. We lopen samen naar de kamer. Als we onze brood op hebben gaat de bel pap doet open "hey is marjon er ook" "ja die is in de kamer ga er maar naar toe" hoor ik pap zeggen, opeens zwaait de kamer deur open het is Dennis "hey al wakker" ik knik "zin om een potje te gaan voetballen me broertje wil ook wel mee doen" zeg hij, ik kijk Rein aan hij knikt "oke,maar ik kan niet al te lang ga vanmiddag weer naar het ziekenhuis" zeg ik Dennis knikt. We lopen met z'n aleen naar buiten en gaan in de kooi voetballen. Ik en Rein bij elkaar en Dennis en zijn broertje bij elkaar "jullie krijgen de aftrap" zegt Dennis, Rein en ik nemen de aftrap. Na een half uurtje voetballen staat het 5-5 "sorry we moeten gaan" zeg ik en geeft Dennis en zijn broertje een knuffel. Rein en ik lopen samen naar het ziekenhuis. Op de gang zien we de andere jongens praten Rein blijft er bij staan, ik loop naar Cindy als ik de kamer in kom zie ik dat Cindy schrikt “heey” zegt ze “heey” zeg ik “waarom lig je zover onder de dekens? T is super warm” zeg ik “Ikke uhm ik voel me niet zo lekker” zegt Cindy maar zie dat ze liegt “Cin, kom op. Je liegt, wat is er?” vraag ik. “Cin?” vraag ik nog maar een keer als ze niets zegt “er is niks” zegt ze, ik trek de dekens van haar af. Ik zie dat de overtrek waar ze op ligt rood is, ik pak haar pols en zie de sneden. “Cin, waarom?” vraag ik , ze begin te huilen. “ik zie het gewoon niet meer zitten, ik begin de hoop op te geven na wat ik vanochtend heb gehoord tussen Owen en Nils. Waarom zou ik nog willen leven? niemand kan meer iets met me” zegt Cindy, ik schrik en heb tranen in me ogen“Cin, wat heb je gehoord? Jij mag niet dood en hoezo kan niemand meer iets met je?” vraag ik terwijl ik supper bang, “beter vraag je dat aan Owen of Nils” zegt ze. “Marjon wil je mijn telefoon voor me zoeken? Ik heb hem die kant op gesmeten” vraagt ze terwijl ze richting de deur wijs “oke” zeg ik en pak haar mobiel “Cin, t is Daan” zeg ik “neem maar op” zegt ze “met Marjon, ik zet je even op de speaker” “oke, Daan hier. Ik kom er zo aan, wil je met Cin naar buiten gaan?” vraagt Daan, “oke, zal ik doen” zegt ze. Daan hangt op en ik geef haar mobiel weer terug. “je hoorde het, in de rolstoel” zeg ik lachend, “Daan hoeft dit niet te weten” zegt ze ik knik en zet haar in de rolstoel en doe haar infuus aan het paaltje "eerst maar even naar Kim en Branco zeggen dat je even naar buiten gaat" zeg ik tegen Cindy ze knikt.ik duw Cindy in de richting van het kamertje, als we er aan komen zitten ze er niet "dan maar naar buiten" zegt ze dus druk ik Cindy de lift in als de deuren dicht zijn is het even stil "ik heb me gister ook gekrast" zeg ik voorzichtig ze kijkt me aan "waarom gisteravond of middag" "de middag omdat pap weer dronken was en ik trekte het alllemaal niet meer ik was bang dat ik iedereen kwijt raakte" zeg ik en er rolt een traan over me wang. De deuren gaan weer open, ik druk Cindy de lift uit naar buiten als we bij de jongens zijn is het even stil Daan pakt iets "een verassing voor jullie" zegt hij Cindy maakt het open, het is een doosje ze geeft het aan mij "nu mag jij het doosje open maken" zegt ze ik ga naast Cindy op me hurken zitten en maak het doosje open er zitten 2 armbandjes is met de namen van de jongens ik haal er 1 uit en geef hem aan Cindy "wat lief dankjewel" zeg ik en geef de jongens een knuffel en Rein een kus.