39. Meeting the mother...

“Hoe dan ook,” zuchtte de president diep. “We zullen haar moeder moeten contacteren…
Maar even terugkerend naar het trainingsschema, wat zei je dat het beste was, Woo-yang-ssi?”
De hogere begeleider van alle trainees keek even op van Sevens formulier. “Hmm, ze komt van de VS, zei je?”
Op aanmoediging van de president zijn knikje verdiepte hij zich weer in de papieren. “Dan zullen we het in het begon zeker rustiger aan moeten nemen… Ook is er een deadline, over een paar maanden…?” Hij gooide zijn papieren op het bureau. “Ik ben hier eerlijk gezegd niet van overtuigd, ze is te zwak in mijn ogen.”
Director Lee slikte ongemakkelijk. Hij was al verbaasd geweest dat ze haar hadden aangenomen, natuurlijk moesten er nu moeilijkheden opduiken. Ze was niet zomaar iemand en dat was niet op de getalenteerde manier te verstaan…
De president zuchtte weer diep. Lee’s ogen schoten angstig heen en weer tussen Shin Woo-Yang en Yang Hyun-Suk. “Ik heb niet gevraagd naar je mening. Ik heb gevraagd hoe we dit gedaan krijgen.”
Shin boog kort het hoofd. Hij kende de toon die de president nu aansloeg maar al te goed – het betekende: Niet tegenspreken als je hierna nog wilt leven. “Ik denk dat we dan vooral op haar talenten en Koreaans moeten concentreren, sinds zij het belangrijkst zijn tijdens de presentatie. Ondertussen kunnen we haar de andere dingen op kleinere schaal aanleren.”
“Dans en Koreaans?” mompelde president Yang voor zich uit. “Wat stel je voor?”
De officiële leerkracht Koreaans boog zich voorover. “Als ze binnen een paar maanden de taal onder de knie moet hebben, zou ik voorstellen om er elke dag op te oefenen – in de klassen is niet genoeg. Ik weet niet genoeg over haar taalkennis, dus zal ik eerst graag een paar lessen gebruiken als overzicht en dan verder beslissen hoe ik het ga aanvangen.”
De president knikte dankbaar voor dat duidelijk antwoord. “Hoeveel uren heb je nodig?”
“Omdat het een buitenlander is…” hield hij nadenkend het hoofd schuin, “twee uur per dag?”
De president keek even naar director Lee, die alles netjes en gedetailleerd neerschreef, zodat de die dat later met de schooladviseur kon nakijken en een lesrooster kon opstellen. “Dan dans, sinds dat ook één van haar talenten is.”
“Ik zou haar graag trainen,” glimlachte Jae Wook vluchtig. “Haar stijl is iets nieuws. Het lijkt me heel interessant om te zien waarop ze verder zal uitgroeien.”
“Hmm,” knikte zijn baas wat afwezig. “Ik dacht eraan om haar eerst in de hogere dansgroep te steken om dan haar niveau ten opzichte van de anderen te meten, daarna zal ik haar eventueel aan jou toevertrouwen. Ik sta er wel op dat ze haar stijl behoudt, daarvoor zal ik haar bij de jongensgroep steken in plaats van bij de meisjes.”
Ontevreden liet Jae Wook zich weer naar achteren vallen op zijn stoel, maar hij wist nog juist een lachje eruit te persen. Hij had er echt naar uitgekeken. “Oké,” antwoordde hij dan respectvol. Het was al goed dat haar stijl niet beïnvloedt werd door de zachte meisjesdansen van tegenwoordig.
“Zang is ook niet onbelangrijk. Naar haar auditie kijkend, heeft ze nog een lange weg te gaan.” De president wreef vermoeid in zijn ogen en gebaarde de zangleerkracht om raad te geven.
“Dat is waar,” beaamde die. “Ik ben wel bang, want is iets dat traag evolueert. Ik denk dat we haar het best gematigde training geven, ondersteunend en haar de basis meegeven. Daarbij raad ik raples aan, sinds haar zangtalent nog niet zo groot is, kan ze dat camoufleren door te rappen.
Om het helemaal compleet te maken, zou ik graag uw idee verder willen zetten. Dat zij de entertainer van de groep wordt. Zo zal zij haar tekortkomingen beter kunnen camoufleren en het imago van de groep naar een nieuw level brengen. Ondanks haar tekort aan talent, zal ze zo toch haar aandacht krijgen – een beetje zoals Leeteuk-ssi en Eunhyuk-ssi.”
De president zuchtte een ‘ja’. “Dat was inderdaad een idee. Ik denk dat het verderzetten daarvan het beste is. Alles wat we dan nu nog moeten doen, is haar moeder contacteren en vragen voor toestemming. Wat zei ze dat haar nummer was…?” stak hij vragend zijn hand uit naar Lee, die al snel het nummer aan hem overhandigde.
Hij typte het nummer in, zette hem in op speakertoon en gaf de telefoon aan één van zijn goed Engels sprekende artiesten. Zo kon hij die persoon dicteren wat te zeggen, zonder dat hijzelf moeite moest doen om Engels te verstaan of te spreken – laat staan dat hij dat kon.
“Hallo,” klonk het in plat Engels. “Wat moet je? Ik heb geen tijd voor domme reclame via telefoon, als je daarvoor moest bellen!”
“Nee, wacht!” sprak de artiest automatisch en keek dan naar de president om aanwijzingen. “We bellen in verband met uw dochter.”
“Dochter?” klonk het dan verbaasd, nauwelijks geïnteresseerd. “Wat? Hebben jullie d’r eindelijk teruggevonden? Als dat het geval is, mag je haar van mijn part bijhouden ook.”
De tolk naast de president vertaalde snel wat de vrouw zei. “Ze is weggelopen thuis?” vroeg hij verward.
“Hé, trouwens, ben jij één of andere Chinees, want je klinkt wel als ene,” lachte de vrouw niet geamuseerd in het toestel.
Alle ogen draaiden geschokt naar de telefoon. Hoe durfde deze vrouw zo informeel tegen de president te praten. Tot hun verbazing trok die zich er niets van aan en vroeg dan: “Uw dochter heeft auditie gedaan voor ons entertainment…”

[NEXT TIME ON: ‘I CAME FROM NOTHING TO BECOME EVERYTHING’]
“Wil je haar in de entertainments wereld? Als hoer, zeker?”
“Dus een entertainment? Sterren en idolen? Wat? Gaat ze meedoen aan een programma voor gratis plastische chirurgie? Dat past wel bij haar lelijkheid.”
“Je gaat mij niet om geld vragen!”

Ik ga - sinds het vakantie is, en iedereen wat meer tijd heeft en omdat anders alles zo traag en saai wordt - hoofdstukken die bij elkaar horen (vb.: hoofdstukken in verband met auditie) in één week downloaden, zodat jullie niet elke keer weer moeten nadenken wat er nu ook alweer in het vorige hoofdstuk is gebeurd.
Dat betekent dat ik hard moet werken, jeej ^.^~
In ieder geval, ik hoop dat het niet saai wordt, en zal proberen het entertainend te houden.
Bedankt om mijn verhaal tot nu toe te lezen: Kansamidaaaaaaaahhh
Als laatste: Voor welk entertainment zou jij kiezen, als je kon?