Vampire Venom ~ Twilight Story ~ 12 ~

Only a Vampire can love you forever.. ( Lekkertje )
Bella [POV]

Mijn hart verlamt van angst, Alice gilt oorverdovend, de haren gaan recht overeind staan op mijn armen.
Jasper zei al, dat er iets aan de hand was. En dat ze net toen haar visioen af was gelopen, er nog eentje kreeg.
‘Alice rustig! Wat is er? Rustig!’ Jasper grijpt haar, wiegend krijgt hij haar tot alleen maar huilen, een gevoel van kalmte komt in de kamer.
Maar Alice blijft huilen, zonder tranen. Haar adem schokt, en ze opent haar ogen.

‘Alice!’ Zuchten Rosalie en ik opgelucht, haar ogen zwieren door de kamer, en verzachten.
Haar adem is nog steeds niet in een ritme. Ze draait haar lichaam in dat van Jasper, weg van ons.
De angst is duidelijk te vinden bij haar. Waarschijnlijk is die visioen niet zo mooi.
Haar adem komt tot rust, en ze fluistert dingen naar Jasper.
Voorzichtig kom ik dichterbij, en leg mijn hand op haar rug.
‘Alice..’ Ze verstijft, en neemt mij in een verpletterende greep.
‘Bella.. Oh Bella Bella Bella..’ Ze laat me los, en kijkt angstig naar Edward, haar wenkbrauwen fronzen.
Ik zie haar ogen van mooi goud, naar rood veranderen. En ik loop van schrik achteruit.
Een gevaarlijke grom komt uit haar keel, en ze springt naar Edward.
Maar door Emmett’s berengreep komt ze niet ver, ze probeert zich los te worstelen, maar al snel helpen Carlisle en Jasper mee.
Haar rode ogen kijken naar mij, en ze gromt weer.
Ik voel Jasper’s kalmerende effect weer.
En Alice valt uitgeput tegen Emmett’s greep aan.
Het duurt even, voordat ik mijn stem vind.
‘Wat.. Gebeurde er nou net?’ Stamel ik, Edward slaat zijn armen om mij heen.
‘Weet ik niet. Ze verloor haar controle, dat.. Heb ik nog nooit gezien.’
Die rode ogen dringen weer tot me door.
‘Ze had rode ogen Edward. Ze keek naar jou, en ze werd kwaad. Wat heb je gedaan?’ Zeg ik serieus, Edward kijkt geschrokken.
‘Niets, ik zweer het. Ze viel me gewoon aan..’
Daar moest ik het dus maar mee doen, ik druk een zoen op Edward’s wang.
En ik hoor vanuit de kamer een opgeluchte zucht.
Ik kijk van een afstandje, dat Alice haar ogen opent. Goudbruinig. Zoals altijd.
Ze kijkt eerst neutraal, maar dan stopt ze haar hand voor haar mond. Haar ogen worden groot.
‘Nee.. Nee nee nee..’ Haar hoofd schud het zelfde.
Ze komt overeind, en kijkt naar Edward.
‘Het spijt me, het spijt me zó Edward. Sorry!’ Haar gezicht is verborgen in haar handen.
‘Ik wist niet wat ik deed, Edward.. Het spijt me zo..’
Edward komt dichterbij, en legt zijn hand op haar schouder.
‘Je bedoelde het niet zo.’ Hij kijkt moeilijk, en ik kom bij hem staan.
‘Alice.. Ik kon je gedachte niet lezen toen je je controle verloor.’
Ze schud met haar hoofd.
‘Nee.. Ik verlies nooit mijn controle… Nooit.. Nooit..’ Haar stem dwaalt af, dan kijkt ze naar Edward.
‘Edward!’ Huilt ze, Jasper slaat alweer een arm om haar heen.
‘Het spijt me zo Edward.’
Hij komt naast haar zitten, en aait over haar arm.
‘Je zou meer spijt moeten hebben dat je mijn kamer in gejat had toen je samen met Jasper kwam.’
Ze lacht zachtjes, maar het is een sarcastische lach. Niet die van haar.
‘Jaspurr..’ Mompelt ze zacht, haar gewicht verplaatst naar die van hem. ‘Ik ben zo moe Jaspuuurr..’ Haar stem dwaalt weer af, totdat haar ogen sluiten.
Jasper kijkt verbaast naar nu, het slapende geval in zijn armen.
‘Deze dag heeft haar tol geëist denk ik.’ Mompel ik, Carlisle komt dichterbij, uit de stilte.

‘Ik moet haar onderzoeken, dit gedrag heeft ze normaal niet. We zullen haar dag en nacht in de gaten moeten houden.’ Hij klinkt angstaanjagend serieus.
‘Ik stem in.’ Mompelt Jasper, terwijl hij haar in zijn armen optilt.
Ook Edward knikt, Rosalie knikt, Emmett knikt, Esme twijfelt, maar knikt dan ook.
Dit is allemaal voor Alice haar veiligheid. Heb ik me maar voorgenomen.