Hoofdstuk 1: De overwinning is eindelijk nabij!

Het was over.De zon scheen,er kwamen kleine vogeltjes aangevlogen,en in de lucht scheen een teken van ochtend.De oorlog was gewonnen,was voorbij.Ik kon het haast niet geloven.Daar stond ik vol ongeloof toe te kijken hoe het laatste stukje as van de duister heer de lucht in vloog ,en verdween.ik herinnerde het zwaard.Ik had het nog steeds in mijn hand.Het had me gehoord.Het had me geholpen.Het had ons gered.Daarna keek wende ik me van her zwaard naar Harry ,Die daar stond ,midden op het ingestorte plein toekijkend naar hoe hij Voldemort verslagen had.Plots draaide hij zich om en glimlachte.'Marcel!' Zei hij enthousiast.'Je-hoe-hoe heb je het geflikt!Ik heb altijd al in je gezien dat je een ware Griffoendor was!'.Ik glimlachte flauwtjes ,en keek naar mijn voeten.Eigenlijk keek ik naar mijn tenen ,want mijn schoenen waren helemaal kapot en verscheurt.'Kijk niet naar de grond ,Marcel.Je bent wen held!'
'Jij hebt Voldemort ook verslagen'.


Even later bevond ik me in de grote zaal op een van de kapotte bankjes ,waar ooit blije en lachende studenten hebben gezeten ,en wat nu een groot verdriet was geworden. 'Je bent er slecht aan toe'. Klonk plots een lichte bekende stem achter me.Het was Loena ,die naast me kwam zitten.'Dat was dapper...van wat je zonet deed'. Ze knikte naar het zwaard ,dat ik losjes vast hield ,en half op de grond lag.'Ik heb het allemaal zien gebeuren'.Ik zweeg ,en keek voor me uit.'Bedankt dat je me al die tijd beschermd hebt,en...m-meen je dat...dat-al die lieve dingen die je tegen me hebt gezegd na dat je de hangbrug opgeblazen hebt?' Zei ze blozend. 'Ja ,en ik zal het niet als raar opvatten als je me afwijst.Ik ben tenslotte een loser ,en ik kan niet eens normaal op beide voeten blijven staan'. Zei ik zuchtend. 'Marcel ,zeg dat niet steeds over jezelf!' Begon Loena plots.Van die reactie maakte ik een sprongetje van schok.'Sorry...i-ik vind je gewoon geen- loser.Ging ze verder. 'Ik vind je een held ,en dat is een feit.Het gebeurt niet elke dag dat een dappere Griffoendor zomaar het hoofd van een levensgevaarlijke slang af nadat je bewusteloos geslagen was'. Er verscheen een flauwe kleine glimlach op mijn gezicht ,en ook op die van Loena. 'Voor mij ben je gewoon heel speciaal'.Jij bent een persoon met wie ik nooit ruzie heb gehad ,en beter ook geen ruzie mee wol krijgen' .'En trouwens- ze leunde voorover naar mijn oor ,en fluisterde: Ik ben ook helemaal gek van jouw'.Nadat ze dat gezegd had voelde ik me gelukkiger dan ooit ,en voelde ik me blozen. 'Zullen we ergens heen gaan waar we even alleen kunnen praten?'zei ze.
'Ja ,natuurlijk '.zei ik ,en Loena pakte mijn arm ,en hielp me zachtjes omhoog.