Chapter fiveteen

Ik draai me om een kijk recht in de groene ogen van Hunter. 'Hey,' zeg ik terwijl hij me los laat. Hij blijft me met een stralende glimlach aankijken. 'Alles goed, je kijkt een beetje vreemd,' zegt hij terwijl hij me aan blijft kijken. Ik kijk weg, weg naar de grond en denk aan Domino. Hunter heeft zo'n raar effect op me.... Iets wat ik niet kan beschrijven. 'Ja hoor, alles is goed. Maar wat doe je eigenlijk hier?? Hoe weet je überhaupt waar ik woon?' Ik kijk hem weer aan. 'Ik dacht; misschien heb je wel wat zin in gezelschap, dus toen ben ik je maar gevolgd,' zegt hij. Ik ga in het raamkozijn zitten en kijk naar het raam aan de overkant. Wat zou Joel nu doen. Ik merk dat Hunter naast me gaat zitten en met zijn kin op mijn schouder komt. Hij geeft me zachtjes kusjes in mijn nek. 'Hunter stop, ik wil dit niet.' Hij haalt zijn hoofd uit mijn nek en kijkt me aan. Ik loop van hem weg en ga tegen de deur staan. Ik kijk naar de grond en denk aan Robin. Zou hij me echt leuk vinden? Ik kom terug uit mijn gedachten als ik twee handen op mijn heupen voel. Ik kijk en merk dat zijn gezicht maar een paar centimeter van het mijne verwijderd is. Hij komt dichterbij en plaatst zijn lippen op de mijne. Door de schok die door me heen gaat kan ik me niet wegtrekken van hem. Na een tijdje haalt hij zijn lippen weer van de mijne en kijkt me aan. Ik kan hem alleen maar wezenloos aankijken. 'Wat is er?' Ik blijf hem aankijken. Ik slik moeilijk. 'Ga,' zeg ik zacht. Hunter kijkt me vreemd aan. 'Nu,' zeg ik deze keer iets harder. Ik maak de deur open en duw hem de gang op. Als ik merk dat ik zijn vest nog aan heb, trek ik die los en gooi het naar hem toe. Ik doe de deur hard dicht en loop naar mijn raam toe. Ik maak het open en ga op het dak zitten. Ik blijf denken aan vandaag, aan net. Ik wil Hunter helemaal niet. Waarom doet hij toch zo? Ik schrik op uit mijn gedachten als ik ineens een stem achter me hoor. 'Wat wou hij van je?' Ik kijk Joel aan. 'Hij kuste me,' weet ik uit te brengen. Hij blijft me aankijken. 'Vind je hem nog steeds leuk?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet.' Hij gaat naast me zitten. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en kijk naar de lucht voor ons. 'En Robin?' Ik haal mijn hoofd van zijn schouder en kijk hem vragend aan.
'Vind je hem leuk?,' vraagt hij dan. 'Ik denk het niet,' zeg ik. Hij haalt en pluk haar uit mijn gezicht en stopt het achter mijn oor. 'Waar ben jij eigenlijk altijd op school? Ik zie je nooit lopen ofzo,' vraag ik hem. Ik grinnikt even kort. 'Ik weet welke gangen ik moet nemen om Mike en Rick niet tegen te komen.' Ik lach nu ook even. 'Neem mee dan maar eens mee.' We lachen nu beide en gaan plat op het dak liggen. 'Welke les heb je morgen voor de eerste pauze?' Ik denk even goed na. 'Volgens mij frans,' zeg ik waarna ik zucht. 'Wat is er?' Ik ga omhoog en kijk hem aan. 'Ik zit elke les naast Hunter.' Vragend kijkt hij me aan. 'Ik kende hem alleen maar en hij leek me toen aardig.' Hij lacht even kort. Zijn lach is net betoverd. Hetzelfde als toen ik hem voor het eerst hoorde praten, toen ik een kopje bloem ging halen. 'Het word al donker,' zeg ik na en tijdje. Joel knikt. 'Ik ga maar weer eens naar binnen voor mijn moeder ons dalijk weer betrapt,' zeg ik en sta op. Joel staat ook op en geeft me een knuffel. 'Tot morgenochtend,' zeggen we beide tegelijk waardoor we in lachen uitbarsten. 'Nu snap ik waarom Sasha elke keer moest lachen om ons,' zeg ik als ik uitgelachen ben. 'Het klonk ook grappig,' zegt hij. Ik knik en loop naar mijn raam toe. Ik zwaai naar hem voor ik het gordijn dicht doe. Ik pak mijn laptop en loop ermee naar beneden. Ik ga naast mijn vader op de bank zitten en start mijn laptop op. Misschien is Faya nog wel online.