004

Marcel zijn ademhaling hoor ik nog luid door de deur heen voor enkele minuten waarna hij toch maar besluit om het op te geven en weg te gaan. Niet veel aandacht besteed ik er aan. Er is alleen een ding wat een beetje raar is. Marcel noemde zichzelf zonet de King van de stad maar ik weet zeker dat Niklaus zichzelf over deze stad zo genoemd heeft. Ik zal het zo wel gaan uitzoeken, misschien komt er nog wel een beetje actie in. Altijd leuk toch? Ik draai me om zodat ik het appartement goed kan bekijken. Ik heb het gewoon blindelings gekocht zonder ook maar echt ernaar te kijken. Ik weet toch dat ik hier niet al te lang zal wonen of misschien toch wel? Wie weet. Het appartement bestaat uit een ruime woonkamer, twee slaapkamers, een keuken, badkamer, inloop kast en een andere lege kamer. Oh en twee wc's. Ik loop door naar de enorme slaapkamer die al helemaal is ingericht voor me. Ook zijn al mijn spullen al uitgepakt en ingeruimd. Zo handig als je mensen kan dwingen door ze alleen maar in hun ogen te kijken en dat mind-control ding doen. Nog steeds vind ik het raar maar het is wel gewoon handig. Ik loop na het rond gekeken te hebben in het appartementje door naar de deur die ik open en er vervolgens ook uit loop. Ik trek de deur achter me dicht waarna ik buiten sta. Ik haal een hand door mijn haar heen en kijk om me heen. De laatste keer dat ik hier ben geweest was alles in een middeleeuwse zweer en nu is alles een tintje vernieuwd. Een glimlach siert mijn mond als ik voor een aan de overkant een bekende auto zie staan. Misschien is Niklaus dan toch in de stad? Ik steek over en ondertussen hoor je mijn hakken op de stenen tikken. Aangekomen bij de overkant loop ik met een glimlach op mijn gezicht het gebouw binnen wat vanbinnen eruit ziet als een bar. Aandachtig kijk ik rond totdat ik een maar al te bekend gedaante zie zitten voor een meisje met lange donkere haren die ik niet goed kan zien en voor een meisje met honingblonde haren die met een geïrriteerde uitdrukking op haar gezicht voor zich uit kijkt naar Niklaus. Ik loop door naar hun tafel en kuch een keer zodat ik de aandacht krijg. Meteen valt hun gesprek stil waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg. Niklaus draait zich om en komt voor me te staan. 'Hallo Nik, lang niet gezien.' glimlach ik lief naar hem. Als hij me nog steeds wilt vermoorden dan kan hij het beter nu doen en anders moet hij er maar mee leven dat ik nog leef. Ik buig me voorover en ga op mijn tenen staan. Ik druk een vlinder zacht kusje op zijn lippen en kijk hem dan glimlachend aan. 'Hm, je smaakt nog precies hetzelfde. Waar is Elijah?' Ik haal een hand door mijn haar heen. 'Katherine, wat doe jij hier?' Niklaus zijn gezichtsuitdrukking word harder en staat nog steeds een beetje verbaasd. 'Ik ben hier natuurlijk voor jou, love.' Speels bijt ik op mijn lip terwijl ik me richt op de twee meisjes die beide verbaasd kijken. Ik bekijk eerst het meisje met de blonde haren die steeds maar de woorden "Nog een, nog een." blijft herhalen. Ik bekijk ook het andere meisje en mijn blik blijft even hangen op haar buik. Ik hoor hoe meerdere personen in de ruimte hun adem in houden, maar het enige wat ik kan doen is lachen. Ik begin te lachen en kijk Niklaus aan. 'Je hebt haar zwanger gemaakt?'