Denise undercovermissie in de schacht.

Oké. Boven haar, op ongeveer 3 meter hoogte, zat een open raam. Niet zo slim van diegene die het open heeft laten staan. Drie meter, dat moest wel lukken. Denise zette keek eerst of de kust veilig was. Niemand keek en alles leek stil. De stenen leken stevig en staken voor een deel uit. Perfect. Dus Denise Zette haar vingers tussen de groeven. Haar voeten pasten net in de gleuven, zodat zij zich verder kon afzetten omhoog.
Het duurde even, maar zonder al te veel lawaai te maken raakte ze bij het raam. Haar armen slingerden over de rand en de rest van het lichaam volgde. Binnen was het redelijk donker. Het maanlicht kwam alleen door dat raam naar binnen. Ze keek rond. Tussen de schaduwen was het moeilijk te herkennen wat er in de kamer was. Het was redelijk leeg, met niet veel meer dan muren en een deur. Op haar tenen sloop zij naar de deur, die zij herkende door het licht dat door het sleutelgat viel. Ze draaide aan de knop. Op slot. Ze moest dus een andere weg vinden. Boven haar hoorde zij geluiden. Ze zocht een stoel om dichter bij het plavond te komen. Haar handen raakten iets van metaal aan. Een vierkante buis. Hij was zeker groot genoeg om door te kunnen kruipen. Ze hoefde alleen maar een opening te vinden om er in te komen. Ze zocht naar de plek waar het geluid het hardst was en zette daar de stoel onder. Met een klein sprongetje lukte het haar om erin te raken.
Goed, nu moest zij op zoek naar waar het precies vandaan kwam. Op handen en knieën kroop zij richting de stemmen. Ze bleef stil liggen op een plek waar licht vandaan kwam. In stilte staarde Denise naar beneden. Daar, recht onder haar zat hij ineengedoken. Onzeker, als een bang hertje. Het liet een grijns op Denises gezicht verschijnen. Zij was weer eens de stoerste. Nou, hij had natuurlijk meer reden om bang te zijn. Hij was in haar droom. Daarom weet hij ook niet dat diegene waarvoor hij echt bang mag zijn, niet in de kamer is op dit moment. Tenminste, ze zag alleen de twee mannen. En die mannen waren bang voor de naga, een poortbewaakster met ogen als vuur en de giftige tong van een slang.
Als zij aanwezig was had iedereen het recht bang te zijn. Naga’s waren machtige wezens, zelfs al zaten zij gevangen in hun menselijke vorm.
Hmmm… nu wilde zij wel graag Falco gerust stellen. Waarschijnlijk was hij alleen maar nodig om spreuken op te zeggen. Of met de uilen te spreken. Maar er waren geen uilen op dit moment. Alleen wat kruiden. Citroenmelisse, lavendel… er moesten dus spreuken zijn met concentratie, dromen of eeuwige jeugd. Klonk niet erg gevaarlijk. Oh, en brem. Volgens enkele boeken kon dat invloed uit oefenen op vruchtbaarheid en regen. Daar kwam misschien al die regen vandaan.
Eens zien. Hoe kon zij ongemerkt Falco hier weg halen? In deze kamer was niet echt veel te zien wat zou kunnen helpen. Misschien als zij in de kamer zelf kon rondkijken dat zij wat zou zien. Alleen, die droomwezens moesten eerst weg daar. Haar voordeel was immers dat zij niet wisten waar zij was. Zij hadden geen idee dat er een meisje in hun ventilatieschachten zat. Misschien bracht de volgende kamer meer goed nieuws. Op haar ellebogen en knieën schoof zij verder. Op naar de volgende plek waar licht omhoog zette.
Twee donkere minuten later vond zij een nieuwe lichtplek. Haar lichaam begon te verkrampen. Heel even dacht Denise eraan plat op haar buik uit te rusten. Dat had ze ook gedaan als Romé niet in die kamer had gezeten. 'Psst', siste Denise.
Romé keek op. Zo charmant mogelijk klom Denise naar beneden. De halve schacht leek los te komen uit het plavond. Met een pijnlijk gezicht keken de twee naar de schade. Hopelijk hadden die mensen, of wat het dan ook mochten zijn, in de kamer hiernaast het niet gehoord.
Natuurlijk hadden zij het wel gehoord. Ze moesten gewoon zo snel mogelijk weg hier. Denise maakte Romé los en maakte zich uit de voeten. Net op dat moment ging de deurklink omlaag. Denise verstopte zich achter de deur. De deur vloog open tegen haar neus. Als de losgemaakte handen van Romé of de kapotte schacht haar niet al hadden verraden, had zij dat nu zeker zelf gedaan door te schreeuwen. Daar gingen alle kansen op een geslaagde undercover missie.