Vampire Venom ~ Twilight Story ~ 9 ~

The truth finally revealed.
In stilte rijd Edward mij naar huis, Charlie zal wel ontzettend woedend op mij zijn.
Ik kijk naar Edward’s stalen gezicht.
‘Beloof me, dat jullie Alice nu goed behandelen.’ Zeg ik zacht, zijn ogen blijven op de weg gericht.
‘We hebben haar informatie nodig, maar als dit haar zwak maakt. Hebben we er niets aan. Zonder Alice kunnen we zijn stap niet zien.’
Ik knik instemmend, als we haar nou gewoon rust zouden geven, zodat ze het gevoel meer kon onderdrukken?
De auto stopt, en ik zie mijn oranje truck al staan.
‘Ik zie je morgen op school.’ Glimlach ik, en stap uit.
‘Tot morgen.’ Hij stuurt een glimlach naar me, en draait om.
Hij wil naar Alice, waarschijnlijk nog meer uit haar halen.
Ik zucht, zonder Alice hadden ze mij waarschijnlijk niet gevonden, zoals bij James.
Mijn hele leven rekent op Alice.. Zonder haar.. Zouden we een grote ramp zijn.
‘Bella!’ Roept Charlie opgelucht, en omhelst me.
‘Ik wou je bijna als vermiste op geven.’
‘Ha-ha.’ Zeg ik zonder humor.
Charlie kijkt bezorgt.
‘Is er iets?’
‘Ja. Eigenlijk wel.’ Zeg ik neutraal. Ik loop rustig naar de woonkamer, en plof op de bank.
‘Wat is er?’ Begint Charlie, terwijl hij zijn hand op mijn knie legt.
‘Het gaat niet goed met Alice.’ Ik voel hem verstijven.
‘W- wat.. Hoe.. Ik had dat nooit verwacht van haar.’
Ik wist dat ik dat antwoord kon verwachten.
‘Ja nou.. Ik ook niet, ze heeft alleen veel rust nodig.’
‘Gelukkig dat Dr. Cullen haar vader is.’
Ik knik, al weet ik dat Carlisle hier niets aan kan doen.
‘Ik ga slapen, ik ben moe.’ Mompel ik, terwijl ik op sta en naar de trap loop.
‘Bella, heb je geen honger?’
‘Ik heb al gegeten bij Edward.’
‘Oh.’ Ik haat het om tegen hem te liegen, maar hoe kan ik aan eten denken als een dierbare ziek is?

* * * * * * *

Ik schrik als ik een zware plof hoor in mijn kamer. Ik kom overeind, en zie Edward staan.
‘Edward.’ Blaas ik uit, en ik kijk hem aan.
‘Ik kwam kijken hoe het met je ging.’ Ik hoor een vleugje angst in zijn stem.
‘Dat is niet waarvoor je kwam. Edward, je bent nog slechter in liegen dan ik.’
‘Goed.’ Hij zucht, en komt bij mij op bed zitten. ‘Het – gaat niet goed met Alice.’
Ik verstijf, en vraag me af wie hier nu de grote steen is.
‘H- hoezo?’
Edward kijkt naar zijn voeten.
‘Ze is nog niet bij gekomen, sinds de laatste keer dat je haar zag.’
Ik hoor mijn hart kloppen, snel, en angstig.
‘En..?’
‘En, niets meer. Ze huilt alleen maar.’
Ik wrijf over mijn wang.
‘En, dat vertel je me om 6 uur in de morgen? Edward nu kan ik niet meer slapen.’
‘Ik weet het, maar ik dacht aan jou, omdat je ook zo veel om haar geeft.’
‘Hoe zit het met Jasper? Hoe voelt hij zich daarbij?’
Edward schud zijn hoofd.
‘Hij verlaat haar nooit. Hij heeft dorst, en is daarom nu jagen met Rosalie en Emmett.’
Ik zucht, en kijk hem aan. ‘Ik kan nu toch niet meer slapen, ik kom wel mee.’
Edward grijnst, en tilt mij op.
‘Ben je niet met je auto?’
‘Nee.’
En hij springt met volle vaart uit het raam.

* * * * * *

Als we binnen komen, zit Jasper met Alice in zijn armen, te fluisteren naar haar alsof het een kind is.
‘Ik dacht je was jagen met Rose en Em.’ Klinkt Edward verbaast van mijn zijde.
‘Ik ben al klaar, ik heb maar vlug iets uitgekozen, ik moest naar Alice.’
Ware liefde. Zo hoort het ook te zijn.
Hij schommelt Alice zachtjes heen en weer, en ik hoor haar nog wat fluisteren.
‘Is ze wakker?’ Vraag ik, een toon van opwinding is te vinden.
‘Nee,’ Zegt Jasper kalm, en hij aait door haar haar. ‘Zo is ze sinds 2 uur s’nachts.’
Ik zucht, en kom naast hem zitten.
‘Gaat dit?’ Vraag ik nerveus, Jasper kijkt me aan, en glimlacht zwakjes.
‘Ja. Ik heb wel iets gehad hoor. Ik wist dat je kwam.’ Ondanks het gesprek, blijft hij Alice door wiegen, op de een of andere manier vind ik het wel schattig.
‘Weten jullie eigenlijk al iets meer? Over die persoon.’ Vraag ik, angst te vinden in mijn stem.
‘Nee, ik denk dat hij in de gaten heeft dat Alice ons wil bescher-’ Ik zie hem verstijven, ook Edward verstijft, en ze kijken naar de nacht in.
‘Hou Alice bij je, wil je?’ Sist Jasper, en hij legt haar voorzichtig tegen mij aan.
Wat is er aan de hand?
Ik aai Alice over haar wang, en hoor haar weer zachtjes fluisteren, op een toon waar ik, zelfs door zou kunnen huilen.
Na een aantal minuten komt Jasper terug, zijn gezicht staat zo hard als staal.
‘Die hond wil je spreken.’
‘Fijn.’ Mompel ik tussen mijn adem door. Jasper pakt Alice weer van mij over, en ik hoor ineens haar schreeuw. Ik draai me om, en zie dat ze angstig met haar armen zoekt.
‘Bella? Bella!’ Gilt ze, ik kom weer naar haar toe, en knuffel haar.
Ook ik, begin nu woordjes naar haar toe te fluisteren, ik voel me nu net een moeder..
Jasper aait haar over haar wang.
‘Zal ik zeggen dat je niet kunt?’
‘Doe maar.’ Daarna ga ik door met fluisteren, Alice kalmeert erdoor, haar hand houd mij stevig vast.
Haar adem schokt even, maar gaat daarna gewoon op een normaal ritme door.
Ik leg haar hoofd op mijn schoot, en Jasper tilt haar benen op zijn schoot.
Zo zitten we een tijdje, als ik opkijk komt Edward binnen gelopen.
‘Rosalie en Emmett hebben een andere vampier gevonden.’ Zegt hij serieus.
Ik kijk angstig.
‘Is hij een nieuw geboren vampier?’
‘Nee.’
Ik voel wat trillen op mijn schoot, als ik naar beneden kijk, zie ik Alice in mijn ogen staren.
‘Alice?’ Piep ik geschrokken.
Ze kreunt, en knijpt haar ogen dicht.
‘Ik droom.. Of niet?’ Mompelt ze, als ze overeind gaat zitten.
‘Nee liefje, je droomt niet.’ Jasper zucht opgelucht, en neemt haar in zijn armen.
Dan komen Emmett en Rosalie binnen, tussen hun stevige armen zit een man, waarschijnlijk rond de 30, vloekend naar ons te kijken.
Alice verstopt zich, achter Jasper.
‘Is het hem?’ Vraag ik voorzichtig, ik hoor een verfrommelde “Ja” achter Jasper vandaan.
De man kijkt gevaarlijk naar mij, hij probeert zich los te rukken.
‘We vonden hem dicht bij Bella’s huis.’
Ik slik, en sta op.
‘Hij heeft toch niet –’
‘Nee rustig maar, Charlie is veilig.’
Ik neem opgelucht adem.
Dan gaat Edward voor me staan.
‘Wat wil je van Bella.’ Sist hij, ook Jasper gaat nu voor mij staan.
‘Wat denk je wat ik wil.’ Zijn stem klinkt nijdig, gevaarlijk, zoals je die op films hoort.
Ik hoor een grom, vanuit Jasper’s keel.
‘Waarom laat je Alice niet met rust.’ Hij zet een stap dichterbij de man.
‘Rustig Jasper,’ Edward legt zijn hand op Jasper z’n schouder, en duwt hem achteruit.
‘Alice? Hah, makkelijke prooi. Zo uitgeschakeld.’
Ik voel haar in steen veranderen naast me.
Het is alsof ik haar verdriet voel, het vrolijke meisje, wat normaal altijd huppelde met Jasper, kijkt nu treurig, alsof haar leven er vanaf hangt.
‘Hoe wist je, wie Bella was?’ Dreigt Jasper.
‘Victoria.’ Sist Edward, terwijl hij de man zijn kin omhoog tilt. ‘Ik las je gedachte, je wil haar niet verraden.’
‘Niet waar.’ Een gevaarlijke grom komt uit zijn keel.
Ik voel gewicht verschuiven naast mij, en Alice piept er tussen.
‘Aaron, alsjeblieft. Doe ze geen pijn.’ Haar toon is ineens heel neutraal.
‘Mijn lieve Alice,’ Zijn grijns word ongelofelijk groot. ‘Je doet het juiste.’
Ik sta nu ook op, maar Edward grijpt mij, en houd me stevig aan zijn zijde.
‘Laat me los, schooiers.’ Sist de man, waarschijnlijk Aaron.
Rosalie en Emmett kijken hulpeloos naar Alice.
‘Laat hem..- Los.’ Zegt ze zacht, haar gewicht schuift weer naar een kant, en Jasper is er op tijd bij om haar te vangen.
‘Jullie hebben mijn gave vast wel in de gaten.’ Grijnst hij, terwijl hij naar Edward kijkt.
Paniek drijft te boven.
‘Doe mijn Edward niet pijn!’ Gil ik, alle ogen zijn op mij gericht, en Aaron kijkt gevaarlijk naar mij.
‘Edward hé? Wat als ik dit doe.’ Een knak met zijn nek, en Edward leunt naar mij.
‘Nngg.’ Kreunt hij, en ik probeer hem tegen te houden.
‘Hou op! Hou op!’ Gil ik, en Edward schud met zijn hoofd.
‘Luister, of jullie geven Bella aan mij, of Alice komt weer terug in mijn team.’
‘Team?’ Roepen Edward & co tegelijk.
‘Ja .. Team..’ Zegt Alice zacht, ze oogt Aaron en zucht diep.
‘Wat schandelijk dat ze het nog niet vertelt had.’ Grijnst Aaron.
‘Hou je mond.’ Sist ze, ik merk duidelijk aan haar dat ze de kracht niet heeft om te vechten met hem.
‘Het is jullie keuze, of Alice sluit zich bij mij aan, of Bella sust mijn honger.’ Edward duwt me naar achteren, en blijft voor me staan.
Jasper doet het zelfde bij Alice.
‘Geen van beide?’ Zijn grijns word groter.

Een vlam van rode haren, en ik voel een nagel tegen mijn keel prikken, van schrik gil ik het uit. Edward draait zich om, en rukt Victoria van achter mij vandaan.
Het gevecht barst los, en Alice grijpt mij achter haarzelf.
Voor haar ogen, staat Aaron, met een grijns op zijn gezicht. Zoals altijd.
Ik zie Alice gespannen raken. Terwijl Jasper aan haar zijde verschijnt.
‘Rustig, blijf bij Bella, ik reken met hem af.’
‘En wie is dit?’ Aaron kijkt Jasper gemeen aan.
‘.. Zeg ik niet!’ Roept Alice hysterisch.
Aaron kijkt haar aan, en zijn hoofd gaat tot zijn schouder.
Tot mijn verbazing zie ik Alice verdoofd op haar knieën vallen, haar armen slap langs haar lichaam, totdat ik een luide plof hoor.
‘Alice!’ Roep ik geschrokken, Jasper komt aan haar zijde, en draait haar op haar rug.
‘Alice? Alice hoor je mij?’

‘Dat spelen met haar geheugen heeft haar bezig gehouden zie ik. Ze slaapt als een dode roos.’
Ik had gelijk, hij speelde met Alice alsof ze een pop was, zodat ze niets aan zou zien komen.
‘Stop.’ Zeg ik kalm, en zet een stap naar voren. ‘Ik ga met je mee, maar laat alsjeblieft de rest met rust.’

Niet mijn beste idee.. Geloof ik..