Chapter 1

-Andrea

De vrouw achter de balie lacht vriendlijk naar mij en zegt u mag hier in de wachtkamer wachten u word zo geroepen. Ik loop naar de wachtkamer en neem plaats, de kamer is nogal saai licht grijze muren, donker grijze tegels als vloer en zwarte plastic stoelen, er is een hoekje met speelgoed voor kinderen nu speelt er niemand, in de kamer hangen ook een paar schilderijen het schilderij wat mij als eerste opvalt is een schilderij van een meisje dat bloemen plukt, ik schat dat het meisje 8 jaar is ze heeft een lange witte jurk aan met een bovenkant van kant het meisje heeft in haar lange donkerbruine golfend haar een bloemenkrans gemaakt van madeliefjes, ze doet me denken aan Emma maar Emma is jonger en heeft minderlang haar. Mevrouw Aldridge! Oh eh ja dat ben ik, ik sta op en loop naar het meisje toe volgens mij is ze 18 of zoiets ze heeft haar donkerblonde haren in een knot en ze draagt een wit jasje met een wit T-shirt eronder en een zwarte skinny broek met als schoenen rode New Balance. Ik wist niet dat je er zo gekleed uit mocht zien als je hier werkt. Ik loop met het meisje mee naar de kamer. Zo dus dit is uw eerste keer dat u een afspraak heeft met dokter Bust. Ja dat klopt. Dokter Bust heeft altijd zeer tevreden patiënten, dus wees maar niet bang hoor. Trek uw kleren maar uit en draag deze jurk met de opening aan de voorkant, tot ziens. Doei. Ik heb mijn kleren uit en heb nu een lelijke donkerblauwe jurk aan met een grote split aan de voorkant. Hallo! Ik ben dokter Bust fijn kennis te maken. Ik ben Andrea Aldridge. Gaat u maar liggen mevrouw, heeft u problemen of een ziekte of iets anders bijzonders? Ik heb astma. Heeft u daar last van? Nee eigenlijk niet echt. Nou oké mooizo, gaat u liggen, als eerste check ik uw borsten. Eeh oké. Zachtjes knijpt hij erin hij speelt er een beetje mee, ik voel me nogal ongemakkelijk. Het is heel belangrijk dat u uw borsten checkt zegt hij. Ik antwoord niet. Nou oké nu ga ik in uw vagina kijken. Maar dat moet toch pas in derde maand van je zwangerschap? Ja maar ik wil mijn patiënten altijd heel goed na kijken dus benen omhoog alstublieft. Ik doe mijn benen omhoog, ik voel me nu alleen maar ongemakkelijker. Hij zit een beetje te spelen. Als hij klaar is trek ik snel mijn kleren aan en terwijl hij aan het praten is ren is snel weg, ik hoor de mevrouw van achter de balie nog roepen 'mevrouw u moet nog een volgende afspraak maken!'
*hijg hijg hijg* Ik heb weer last van mijn Astma, duizelig loop ik de trap af naar mijn auto als ik in de auto zit pak ik snel mijn pompje en puf ik een paar keer.
Snel rijd ik naar huis. Eenmaal thuis gekomen ren ik huilend naar de slaapkamer toe, Michael loopt me achterna en vraagt wat er is gebeurd.
Ik zeg: hij onderzocht me niet! Huh ik snap het niet zegt Michael. Dokter Bust raakte me niet zomaar aan maar op een seksuele manier! het leek wel of hij op mij
geilde!
Dan slepen wij hem voor de rechter zegt Michael. Maar stel dat het niet zo is en dat hij mij echt onderzocht!
We doen het gewoon, ja? Nou eh oké zeg ik.


In het nieuws op de tv: Na een klacht van een patiënt heeft dokter Carl Bust zelfmoord gepleegt hij werkte in het Anastasia ziekenhuis, de vrouw die als eerste een klacht heeft ingediend heet Andrea Aldridge, direct daarna hebben nog 4 andere vrouwen een klacht ingediend voor seksueel misbruik allemaal dezelfde klacht.