Vampire Venom ~ Twilight Story ~ 6 ~

Verdrongen Emoties in een klein levenloos hart. Wat wil ze niet zeggen?
Ik open mijn ogen, en vind mijzelf op de bank bij de Cullens. Wat raar, ik was toch op mijn kamer? Dan valt mijn zicht, op Alice. Ook op de bank.
Om haar arm en hoofd zit dik verband gewikkeld, haar ogen zijn gesloten.
Vampieren slapen toch niet? Waarom Alice, dan nu wel?
Stemmen in de keuken trekken mijn aandacht.

‘Alice haar visioen zei al dat ze beide zouden flauwvallen.’ Jasper klinkt bezorgt, ondanks dat hij emoties kan beheersen, klinkt hij nog zo bang.
‘Wat betekent het?’ Klinkt Carlisle.
‘Heeft Victoria er iets mee te maken?’ Edward klinkt neigend. Hij spuugt de naam “Victoria” als het ware tussen zijn lippen eruit.
‘Ik geloof het niet Edward, het lijkt een soort waarschuwing.’
Waarschuwing waarvoor? En waarom Alice?
Ik kuch, en kom overeind.
‘Bella?’ Klinkt Edward, en snelt naar me toe. ‘Is alles goed?’ Zegt hij haastig.
‘Ik denk het.’
Ik spring bijna op, als Alice overeind veert.
‘Bella? Bella!’ Roept ze uit, zoekend naar mij. Jasper schiet haar ter zijde. Hij houd haar hand vast.
Ik kijk angstig naar Alice, als ze naar mij kijkt.
‘Ik weet wat je wil doen Bella, doe het niet. Doe het niet.’ Herhaalt ze steeds.
Wat wil ik doen?
Edward kijkt mij doordringend aan.
‘Wat wilde je doen?’
‘Ik weet het niet, ik heb geen flauw idee.’ Ik vertel de waarheid, eerlijk waar!
Alice haar adem schokt, en ze omarmt Jasper.
‘Ik was zo bang. Ik.. Zij.. Hém.’ Schokt ze.

Na een tijdje is Alice weer gekalmeerd, had ze de toekomst gezien toen ze zei dat ik het niet moest doen?
Alice pakt mijn hand, en strijkt erover.
‘Ik dacht dat ik te laat was.’ Fluistert ze.
Ik kijk niet begrijpend.
‘Voor wat Alice? Wat stoort je, ik weet niet waar je het over hebt.’
‘Wat er ook gebeurt, vertrouw hem niet.. Ik zal komen helpen. Al is het het laatste..’ Alice staat op en klopt op mijn hand.
Het laatste? Wat bedoelde ze daarmee.. Gaat ze weg?
Jasper kijkt haar angstig aan.
‘Alice, je maakt er een groot probleem van, wat gebeurde er?’ Edward verlaat mijn zijde, en pakt Alice haar polsen.
‘Niets Edward, helemaal niets.’ Sist ze tussen haar tanden door.
Edward trekt haar met grote passen mee. ‘Edward laat me los!’ Gilt ze woedend.
Jasper stormt op Edward af, en slaat de verbinding tussen Alice en hem los.
‘Blijf van haar af, als ze dat vraagt.’ Zijn stem klinkt woedend, maar toch beheerst.
‘Jasper, bemoei je er niet mee.’ Zegt Edward kalm.
‘Zeker bemoei ik me er mee, ze is mijn vrouw!’
Ik klim overeind, kijk naar het spel voor mijn ogen, en gil dan: ‘STOP!’
Alle ogen zijn op mij gericht.
Edward schiet aan mijn zijde, en slaat zijn arm om mijn middel.
‘Rustig maar Bella, ik was niet van plan om Alice pijn te doen.’
Ik hoor andere stemmen, de stem van Jasper.
‘Alice, heb je weer een visioen?’
Ik kijk op, en zie Alice staren naar mij, alsof ik hét toch ga doen, wat zij zojuist gezien had.
Ze valt even naar een kant, en kijkt dan verwilderd naar Jasper.
‘Nee.’ Zegt ze koud, en springt behendig naar buiten.
‘Laat haar maar.’ Zegt Edward kalm, en strijkt over mijn haar.
Haar laten? Waarom?
Ik sta op, en kijk uit het raam waar Alice net verdwenen was.

Ineens voel ik een windvaag langs mij gaan. Ik schrik, Victoria?
‘Rustig Bella, Jasper is haar achterna.’

Na een tel, komt Jasper terug. Met een bewusteloze Alice in zijn armen.
Hij kijkt gevaarlijk richting Edward, en legt haar op de bank.

‘Nu blij, Cullen?’ Sist hij, en hij loopt richting Edward.
‘Wat? Ik kan er niets aan doen dat ze zo onvoorzichtig is.’
Ik hoor een duidelijk gegrom uit beide mannen.
‘Rustig!’ Gil ik, maar zie dat het niets uit haalt.
Achter mij, hoor ik een kreun, en draai me snel om, mijn hoofd tolt er van.
‘Alice?’
Ze hoort me niet, haar hoofd is gedrukt in het kussen, haar armen zwaaien wild om haar heen.
‘Bella, Bella hoor je mij?’ Roept ze, angstig.
‘Ik ben hier Alice, wat is er. Wat zie je?’
Ook Jasper en Edward zijn nu aan mijn zijde.
Ik kijk naar Edward, die probeert zich goed te concentreren.
‘Ze droomt.’ Zegt hij kalm.
Grappig, een vampier die droomt..
Geen tijd voor mijn domme humor.
Jasper zucht opgelucht, maar waarom voel ik mij dan nog zo angstig tegenover haar?
‘Wat zie je dan, of beter gezegd. Wat denkt ze?’
Edward kijkt weer naar Alice, en zijn ogen worden groot.
‘Alice, Alice word wakker.’ Zegt hij, nu een beetje paniek in zijn stem te vinden.
‘Wat denkt ze?’
‘Niet schrikken Bella, maar wat Alice zag in haar visioen..’ Hij stopt midden op het spannende stuk.
‘Wat?’ Zeg ik, als ik zie dat hij in gedachte verzonken is.
‘Het is een vampier, blijkbaar kent Alice hem. Ze weet waarom ze steeds flauwvalt. Maar, ik krijg het er niet uit.’ Hij zucht, hij geeft het op.
Alice kreunt weer, en zoekt naar iemands hand.
Uiteindelijk ben ik sneller dan Jasper, en aai over haar ijskoude hand.
‘Rustig maar Alice. Wat het ook is, hij zal mij geen kwaad doen.’
‘Nee, nee..’ Alice schokt weer, en opent haar ogen.
Opgelucht haal ik adem, ook Jasper en Edward doen het zelfde, maar het is eigenlijk niet nodig voor hun, om adem te halen bedoel ik.

‘Jasper, geen zorgen. Ik zal goed met haar omgaan. Oké?’ Edward neemt Alice stil mee naar boven.
Ik vraag me af, waar Edward het over zal hebben.