Hoofdstuk 23 - Tweede Kerstdag *

De Volgende ochtend werd Chanou iets later wakker dan normaal. Ze ging rechtop in haar bed zitten en wreef in haar ogen. Langzaam stond ze op en kleedde zich direct om.
Toen liep ze de kamer uit, al was ze iets later, waren er nog steeds niet zo geweldig veel mensen wakker. Alleen Laura, Lettuce, Masaya en Zakuro waren wakker. ‘Goedemorgen,’ mompelde Chanou slaperig.
‘Goedemorgen, Orihara-san,’ zei Masaya met een vriendelijke glimlach. Half dood ging ze aan de eettafel zitten. Laura sprong van de bank af en ging vrolijk naast haar zitten. ‘Slecht geslapen?’ vroeg ze met een grijns. ‘Uhu,’ mompelde Chanou vaag terwijl ze zachtjes met haar hoofd knikte.
Toen kwamen Akasaka en Shirogane uit hun bed. Laura stond meteen op, en holde naar Shirogane. ‘Goedemorgen!’ zei ze vrolijk terwijl ze hem een kus gaf. ‘Kom,’ zei hij rustig en hij loodste haar mee naar buiten.
Chanou keek ze na en keek toen naar de andere. Ichigo en Mint werden toen ook wakker. ‘Goedemorgen!’ riep Ichigo vrolijk. ‘Goedemorgen,’ zei Chanou met een glimlach. Mint liep tuttig naar een stoel en ging daar zitten.
Zodra de rest ook wakker werd, maakten Mairu en Akasaka het ontbijt en zette het toen op tafel. Ze begonnen net met eten, of Laura rende vol tranen naar binnen, en ging direct door naar haar kamer. Chanou keek haar verbaasd na en zag toen Shirogane rustig binnenkomen.
Ze keek hem vuil aan. ‘Wat heb jij gedaan?’ siste ze. ‘De waarheid verteld,’ antwoordde hij kortaf en hij ging nonchalant aan de eettafel zitten. ‘Welke waarheid,’ zei Chanou verontwaardigd. ‘Dat ik Lettuce heb gekust in plaats van andersom,’ zei hij rustig.
Chanou knipperde eerst een paar keer met haar ogen en toen begon de hele tafel te klapperen als Chanou opstond. Iedereen keek haar verschikt aan. Nijdig liep ze om de tafel heen en smeet hem van zijn grond.
Woedend pakte ze hem bij zijn keel en klapte zijn hoofd telkens weer tegen de grond aan, waardoor het begon te bloeden. Iedereen ging om hun heen staan en Mint probeerde Chanou van hem af te trekken. ‘Laat hem gaan!’ gilde ze.
Chanou liet zich achterover trekken en haalde uit naar Mint. ‘Raak me niet aan bitch,’ zei ze tegen haar. Een rode vlek werd zichtbaar op de wang van Mint. Ondertussen was Lettuce keihard het huis uit gerend.
Mint keek Chanou verontwaardigd aan. ‘Je hoeft me niet direct te slaan!’ riep ze uit. Chanou grijnsde gemeen. ‘Weet ik, maar ik heb het al zo lang willen doen,’ zei ze. ‘Ohja? Moet ik jou ook lekker gaan slaan dan!’ zei ze behoorlijk pissig.
Chanou grijnsde vals. ‘Ja hoor, doe maar!’ zei ze en ze leunde naar voren zodat Mint in haar gezicht kon slaan. Mint keek haar boos aan en probeerde Chanou in haar gezicht te slaan. Voordat ze het gezicht ook maar raakte pakte Chanou haar arm vast en in no time lag Mint met haar rug op de grond.
Ze begon te krijsen en Chanou ging half op haar zitten. ‘Nog niet genoeg gehad?’ zei ze en ze liet zich helemaal gaan. Mairu en Zakuro renden erop af en haalde haar van Mint af. ‘Laat haar gaan,’ mompelde Mairu tegen haar.
Hijgend van de woede keek ze Mint aan, maar ze liet het hierbij zitten. ‘Ik ga naar Laura-chan toe,’ mompelde ze nijdig en ze liep de kamer in, waar Laura huilend op haar bed lag. De rest hielp eerst Shirogane en Mint met hun wonden die ze opgelopen hadden.
Mint had er een hele ellendige bloedneus opgelopen en Shirogane was knock-out gegaan. Chanou deed de deur achter zich dicht. ‘Ga weg!’ hoorde je Laura roepen. Chanou beet op haar lip en ging naast haar zitten.
Voorzichtig legde ze haar hand op haar rug. ‘Laat die gast toch, hij is je niet waard. Het is een kwal, die niks zelf kan en zich machtig probeert te voelen door over ons de baas te spelen, terwijl wij al het werk doen,’ begon Chanou om haar te troosten.
‘Dus?’ snikte Laura door de kussen heen. ‘Ik heb hem al half bewusteloos geslagen,’ voegde ze eraan toe. ‘Je moet niet je leven aan hem verspillen, als hij je zoiets aandoet,’ maar wat ze ook zei, het bleef Laura maar dwars zitten.
Opeens ging ze recht zitten. ‘Ik heb het meer dan gehad hier,’ mompelde ze nijdig, en ze veegde haar tranen weg. Chanou knipperde verbaasd met haar ogen en Laura keek haar aan. ‘Waarom HEM nog de baas over me laten spelen? Ik kan net zo goed vrij zijn en bij de aliens aansluiten!’ zei ze vastbesloten.
Chanou fronste en pakte haar vast bij haar schouders. ‘Niet doen! Denk niet op die manier!’ begon ze te roepen. ‘Die sukkels hebben me in hun macht gehad, ze hebben ons ontvoerd en weet ik veel wat ze nog meer van plan zijn!’ ratelde ze, in de hoop dat Laura bijdraaide.
Laura balde haar vuisten en keek Chanou serieus aan. ‘Shirogane-san gaat het voelen,’ zei ze kortaf en Chanou sprong op. Ze rende de kamer uit, in de hoop dat iemand Laura op andere gedachte kon brengen, voor ze er was.

Ondertussen waren de drie aliens bezig met een nieuw plan, een beter plan, beter dan de vorige… Leisha en Uflon hadden weer eens een meningsverschil dat wel jaren leek te duren op deze manier. Kisshu zat onderuit gezakt op zijn stoel, en zuchtte.
Dit sloeg ook werkelijk nergens op. Zeiken, zeiken, zeiken, ze deden niks anders. Hij keek ze aan toen het geruzie opgehouden was. ‘Huh?’ zei hij zacht. ‘Goed dan,’ zei Leisha uiteindelijk en ze streek even door haar haren.
Ze keek haar neef en broertje serieus aan. ‘Dan word het tijd om Deep Blue-sama terug te krijgen en daar hebben we het oh zo bekende gezicht voor nodig,’ zei ze. ‘Om Deep Blue-sama te voorschijn te krijgen hebben we een familie lid nodig,’ zei ze.
Uflon keek zijn zus grijnzend aan, precies hoe hij wou. Kisshu keek haar ook vol belangstelling aan. ‘Aoyama Chanou,’ zei ze met een flauwe glimlach op haar gezicht en haar ogen schitterde vals.
Er ging een schok door Kisshu heen. Zelf had hij nooit gedacht dat die knul van Ichigo, de tweelingbroer was van Chanou, vooral omdat ze in geen enkel opzicht op elkaar leken. Bovendien zou dit betekenen dat hij haar dus moest ontvoeren.
‘Maar wat heeft zij er mee te maken?’ vroeg Uflon toen. ‘Dat zal ik uitleggen, als ze hier is en ik de spreukenboeken door heb gezocht,’ antwoordde Leisha met een kille glimlach.