Hoofdstuk 21 - Marteling *

Lettuce lag nog languit in de sneeuw. Die blik in Laura’s ogen.. Het was gewoon eng, alsof ze in brand stonden.. Diezelfde blik had Chanou ook gehad bij haar thuis en Mairu waarschijnlijk ook…
Ze had geen zin om op te staan. Was dit nou werkelijk haar schuld? Als zij nooit over die kus begonnen was… Als dit niet gebeurd was, had Laura haar tweede kracht nog niet ontdekt!
Ze stond op. Ze moest met Laura en Shirogane praten, ze waren oud en wijs genoeg, toch? Ze hoorde opeens iets achter zich. Geschrokken draaide zich om. Ze nieste even van de kou, ze was nog steeds Mew Lettuce en dat is nogal koud in de sneeuw..
‘W-wie is daar?’ zei ze trillend. ‘Ghehehehe,’ hoorde ze een jongen zeggen.Ze keek angstig om zich heen. Wat was hier aan de hand? Toen verscheen Uflon opeens voor haar.
‘Boe,’ zei hij droog en geschrokken viel ze weer in de sneeuw. Ze wilde gillen maar werd opeens weg geteleporteerd. Ze wist niet waar heen. Toen ze er was keek ze bang om zich heen.
Ze zat in een kamer gemaakt van ijzer. ‘Dus toch voor Leisha’s idee gegaan?’ vroeg Kisshu opeens. Uflon en Kisshu waren er. ‘Kisshu,’ zei ze geschrokken. ‘Hoi,’ zei hij droog.
Uflon knikte. ‘Ze had gewoon gelijk,’ antwoorddde hij nog. ‘Moet ze niet vast ofzo?’ vroeg Kisshu toen. ‘Ohja,’ zei Uflon.
Ze liepen naar haar toe, pakte haar stevig vast en zette haar op een metalen plaat, waar ze haar ook aan vast maakten. ‘W-wat gaan jullie met me doen?’ vroeg ze trillend.
Kisshu en Uflon keken elkaar aan en Kisshu knikte. Uflon liep naar één of ander aparaat en deed hem aan. Er ging een pijnscheut door haar hele lichaam die maar bleef doorgaan.
Ze probeerde zich los te krijgen en gilde ze hard als ze kon. Maar metaal kreeg ze niet zo snel kapot. Misschien.. Ze probeerde haar aanval zo ver te krijgen.
Ongemerkt kreeg ze dat ook voor elkaar. ‘Ribbon.. Lettuce Ru-’ haar handen werden opengeslagen en haartapdans dingentjes die ze gebruikte vielen op de grond. Uflon zette de machine opnieuw aan en ze gilde weer.
Ze kon nog net één ogen openhouden en ze zag Kisshu grijnzend toekijken.
Toen werd de machine weer gestopt. ‘Wat weet jij van Deep Blue?’ vroeg Uflon dreigend, zijn vinger bleef boven het aan knopje hangen. Kisshu zweeg. Lettuce kuchtte eerst heel erg en toen zette Uflon eerst de machine weer aan.
Ze kon al nauwelijks gillen, zo schor was ze al. Weer ging de machine uit. ‘Wie was Deep Blue?' zei hij iets harder. Lettuce keek even naar Kisshu die geen spier verrekte. ‘Nog niet dan..’ begon Uflon en hij wilde de machine alweer aan doen.
‘Nee!’ gilde ze. ‘I-ik vertel het wel,’ stotterde ze. Uflon grijnsde breed en duivels. ‘Mooi, braaf mens,’ zei hij en Kisshu grijnsde even naar hem, ookal deed dit hem juist wat.
Lettuce vertelde van Masaya en werd losgelaten. ‘Ik breng haar wel naar de plek waar ze thuishoort,’ mompelde Kisshu.
Ze greep haar bij haar haren en teleporteerde terug naar plek waar ze eerst was. Hij liet haar los. ‘Wegwezen, voor je nog meer problemen gaat veroorzaken,’ zei hij met een kille grijns en hij teleporteerde weg,
Bibberend wankelde ze terug naar de Chalet, waar iedereen net met het avond eten was begonnen. Bij aanblik viel ze in elkaar. ‘Lettuce-chan!’ zei Chanou geschrokken en ze stond op.
Ze hielp haar overeind en ondersteunde haar naar haar kamer en bleef daar. Laura en Shirogane keken elkaar even aan en aten verder. Toen Lettuce bij kwam vertelde ze Chanou alles wat er gebeurd was.
Ze liet haar rusten en ging terug aan de eettafel en at verder, echt vrolijk was ze dus echt niet. Na het eten ging ze bij de haart zitten en keek ze uit het raam, naar de lucht.
Ze werd nergens meer vroljik van, en wilde dat het zo snel mogelijk morgen was. Laura en Shirogane zaten bij elkaar, hadden deze tegenslaag dus ieder geval wel overleeft, nog wel..
Lettuce lag in bed terwijl Mairu en Zakuro voor haar zorgden. Toen tikte Masaya, Chanou aan. Ze keek om en hij bood haar warme chocolade melk aan. Ze glimlachte dankbaar en hij ging bij haar, in de vensterbank zitten.
Zwijgend bleven ze naar de maan kijken en dronken af en toe. Toen kwam Ichigo aanlopen. Ze kuchtte even.
Masaya en Chanou draaiden zich beide om. ‘Akasaka-san wil een mededeling geven,’ zei ze en ze liep met hun naar de andere. ‘Een vriend van mij mailde me net en als we terug zijn is er een Gemaskerd Bal, niet zo ver verwijderd van het Mew café. We zullen daar dus allemaal gratis en zonder uitnodiging in mogen komen,’ meldde Akasaka toen.
‘Yay!!’ riep Ichigo vrolijk en ze sprong een gat in de lucht, gelukkig niet letterlijk maar figuurlijk. Chanou klapte even afwezig en zuchtte toen. Geweldig een bal, gemaskerd nog wel, daar had ze al zo veel van gehad dat het meer een gewoonte voor haar was geworden. Dus ze stond er niet echt van te kijken.
‘Wij ook?’ vroeg Taruto toen aan Akasaka en hij knikte vriendelijk. Aangezien het een gemaskerd bal was, zou niemand er van opkijken als hun zo zouden verschijnen.
Laura liep naar Chanou toe. ‘Niet leuk?’ vroeg ze, Chanou haalde haar schouders op. ‘Kan me niet zoveel schelen,’ zei ze. ‘Mij ook niet echt, alleen ben ik bang dat die drie aliens het weer gaan verpestten,’ zei ze een beetje nijdig.
‘Dan kunnen we ze altijd tegenhouden,’ zei Chanou gapend terug en Laura haalde haar schouders op. ‘Had je het al gehoord? Dat Lettuce Shirogane-san had gezoend, voor mijn neus!’ zei ze toen.
Chanou keek haar raar aan. ‘Echt?’ vroeg ze, dat had Lettuce niet gemeld. ‘Helemaal niks voor haar,’ zei ze toen. ‘Dat vond ik nou ook,’ snoof Laura. Niet veel later dook iedereen het bed in.
De Kerstboom stond er al bij aankomst en morgen ochtend zullen er veel cadeau’s bij liggen…