Hoofdstuk 19 - Geen beweging *

Die middag kwamen Ichigo en Masaya terug van hun afspraakje. ‘Eh? Chanou is weggelopen!’ riep Ichigo uit. ‘Ja, want sommige van ons hebben haar persongeluk beledigd,’ zei Laura zuchtend. ‘Ze had me net nog gebeld,’ merkte Masaya op.
‘Wanneer?’ vroeg Mairu direct. ‘Zonet, een uur geleden, ze vertelde dat ze terug ging naar haar Kostschool ofzo..’ antwoordde hij kalm. ‘Ik voel me best wel schuldig,’ zei Lettuce op een zielig toontje.
‘Wij allemaal,’ zei Laura terwijl ze met haar ogen rolde. ‘Een paar van ons moeten daar echt wel heen om excusses aan te bieden,’ zei Mint toen. ‘Ik ga! Ik wil die kostschool wel eens zien!’ zei Ichigo direct enthousiast.
‘Ik ook,’ mompelde Mairu en Lettuce knikte toen ook.
‘Maar hoe willen jullie daar komen als jullie niet eens weten waar het is?’ vroeg Laura. ‘Ik weet waar die kostschool is, jullie kunnen nieuwe leerlingen spelen en zo bij Chanou-chan komen, hoewel.. het is nogal groot,’ zei Zakuro.
‘Geweldig, onee-sama!’ zei Mint vol bewondering. ‘Taruto en Pai kunnen ons toch ook gewoon naar binnen smokkelen?’ vroeg Mairu bedachtzaam. ‘Goed idee, TARU-TARU!!!’ gilde Pudding zo hard als ze kon. Taruto kwam gestoord naar beneden. ‘Wat?’ vroeg hij geëgerd aan het feit dat ze hem nog steeds ‘‘Taru-Taru’’ noemde.
‘Zouden jij en Pai hun naar de kostschool van Chanou willen gaan om hun af te zetten?’ vroeg Mint en ze knikte naar Mairu, Ichigo en Lettuce. ‘Best,' mompelde hij en hij verdween, direct daarna verscheen hij weer, samen met Pai.
De drie meiden en twee jongens vertrokken, met het adress natuurlijk. Ze stonden in een verlaten steegje van de kostschool. Ze keken om zich heen en Pai en Taruto verdwenen onmiddelijk.
‘En nu?’ vroeg Mairu. ‘We gaan Chanou zoeken!’ zei Ichigo direct. ‘Waar dan?’
Ichigo bleeft stil. Toen besloten ze het gewoon ergens te vragen.
‘Pardon, wij komen Orihara Chanou interviewen voor een gloednieuw blad wat nog maar net in de winkel ligt,’ loog Ichigo tegen de receptie. De vrouw bij de receptie vroeg er gelukkig niks over.
‘Orihara-san zit op de E afdeling en dan kamer 2H3,’ zei de vrouw vriendelijk.‘E2H3,’ mompelde Mairu even. De meiden liepen verder. De gangen waren vreselijk groot, iedereen droeg een ander uniform maar sommige hetzelfde, waarschijnlijk om afdelingen van elkaar te onderscheiden aangezien er veel groene waren op de B maar rode op de A. Het leek wel alsof ze rondjes liepen, had elke afdeling een eigen receptie ofzo?
‘Oh, hoe moeten we haar nou ooit vinden?’ jammerde Ichigo terwijl ze voorover hing tijdens het lopen. Op dat moment knalde ze tegen iemand aan en viel op de grond.
Ze keek op. Degene waar tegen ze aanbotste had zich ook omgedraait. ‘Chanou-chan!’ zei Mairu opgelucht. Chanou keek even naar haar andere vriendinnen die bij haar stonden en sleurde toen het drietal mee.
‘Wat doen jullie hier?’ siste ze. ‘We komen kijken of het ging, en veronschuldigen voor het gedrag van iedereen,’ zei Lettuce twijfelend. Mairu en Ichigo knikten.
Chanou zuchtte diep en glimlachte toen. ‘Dat zit wel goed, ik heb nagedacht en… ik bessef dat jullie gelijk hadden. Hij is niet te vertrouwen,’ zei ze. Ichigo vloog haar om haar hals.
‘Ik wist wel dat je het zou begrijpen! Ik denk er precies hetzelfde over als de andere,’ zei ze vrolijk. Chanou glimlachte breed en werd toen losgelaten. Ze keek even om zich heen en hoorde toen de bel gaan.
‘Tijd voor mijn les, ik denk dat jullie eh… beter terug kunnen gaan naar het Mew Café,’ zei ze tegen hun en Chanou rende weer weg. Samen met haar schoolvriendinnen vertrok ze in één van de klaslokaal.
‘Laten we maar gaan,’ mompelde Mairu toen de hele gang leeg was.

Ze kwamen weer aan bij het Mew Café en vertelde daar het verhaal. Ichigo vertelde vol passie hoe het was daar en hoe het er helemaal uitzag. Mairu en Lettuce moesten haar aanvullen aangezien ze het gesprek zelf vergat door alle opwinding.

Maar ergens, op een plek waar geen enkele mens zou kunnen komen waren drie aliens bezig met plannen. ‘We moeten de jongste gebruiken! Als dat mis gaat kunnen de Chimera Animals in ieder geval iets makkelijks om te verteren binnenkrijgen!’ zei Uflon.
‘Nee, dat groene geval! Zij is het gevoeligst op dit moment dus makkelijk te mannipuleren!’ zei Leisha tegen haar neefje en daar bleven ze over bekvechten.
Kisshu leunde lui achterover en gaapte. Oh wat was dit saai, en irritand, waren hij, Taruto en Pai ook zo geweest? Nee. Hun hadden het echt wel beter aangepakt, ookal zei hij dat zelf.
Hij kon niet wachten tot deze waanzin voorbij was en hij Chanou en Ichigo gewoon weer kon zien, vooral Chanou. Aangezien Ichigo hem eerder zou slaan dan verwelkomen. Achja… Ze kon hem niet meer zo veel schelen, ze had dat mens en bovendien maakt ze hem soms best wel bang met haar gedrag, maar soms is het ook veel te lollig om sirieus te nemen. Als het moet.
Met Chanou kon je zowel praten als lachen, echt lol was dat soms. Morgen was het alweer kerst, ja het zat vreemd in elkaar allemaal… Hij zuchtte. ‘Kisshu! Zeg jij er wat van!’ zei Uflon toen neidig.
Hij ging overeind zitten. ‘Ehm… hoi?’ zei ze toen duf om daar ook weer vanaf te zijn. Leisha mompelde iets en Uflon en zij begonnen hun zoveelste gevecht.
Meestal kwam het er altijd op neer dat ze het morgen ochtend wel zouden verzinnen. Echt kansloos, maar wat verwacht je ook van broer en zus die eigenljik niks hadden gepland toen ze besloten wraak te nemen en Deep Blue terug te brengen.
Van het joch dat eigenlijk Deep Blue was wisten ze niet, godzijdank. Maar iets in Kisshu zei dat ze erachter gaan komen…