Chapter 1.

Kayleigh Patricks

‘Kayleigh, opstaan je moet werken.’fluisterde mijn broer zachtjes aan de deur waarna hij het licht aanknipte. Ik mompelde wat en keek naar mijn wekker. Het was verdomme acht uur in de ochtend, onder vakantie verstond ik uitslapen tot in de namiddag maar nee mijn moeder dacht er anders over. Volgens haar moest ik een baantje zoeken, zij en mijn vader waren mijn sponsors niet. Volgens haar moest ik zelfstandiger worden en mijn eigen geld verdienen. Een diepe zucht verliet mijn lippen en ik gooide het deken van mijn lichaam en gleed uit bed.
Ik nam mijn werkoutfit uit te kast en slenterde naar mijn badkamer, daar draaide ik gelijk de kraan open en liet het water geleidelijk warm worden voordat ik er ondersprong. De heerlijke waterstralen gleden van boven tot onder en als het aan mij lag, zou ik er een hele dag onderstaan maar ik kon mezelf niet in twee splitsen en ook nog eens gaan werken. Werken, wie had dat eigenlijk bedacht?
Al zuchtend nam ik wat zeep in mijn hand en begon me te wassen, ook bracht ik wat shampoo in mijn haren en spoelde deze grondig uit. Ik draaide de douche kraan weer dicht en stapte gelijk onder de douche uit. Ik droogde me af en trok mijn ondergoed aan. Daarna besloot ik eerst mijn make-up en haren te doen, voor dat ik mijn kleding aanzou doen. Ik kende mezelf, ik was erg onhandig en zou er toch op morsen.
Mijn haar bond ik samen in een knot en mijn wimpers kregen een laagje mascara, niet meer niet minder.

‘Goedemorgen lieve schat, goed geslapen?’ vroeg mijn moeder overdreven vriendelijk en ik haalde mijn schouders op. Naar mijn mening was de nacht veel te kort.
‘Moet ik een eitje of pannenkoekje bakken?’ Ik schudde mijn hoofd en wist haar te vertellen dat ik niet echt honger had, ’s morgens kreeg ik nooit wat binnen. Ik nam de fruitpers en enkele appelsienen uit te kast waarna ik besloot appelsiensap te persen. Verse fruitsap kon er altijd in.
Mijn vader kwam de keuken in en legde zijn hand op mijn schouder, ‘Klaar voor je eerste werkdag Kay?’vroeg hij grijnzend en ik knikte express enthousiast.
‘Ja hoor pap, ik heb er zoveel zin in!’
Hij glimlachte en drukte een kus in mijn haren, ‘Je zult het wel goed doen.’
Ik knikte kort en bedankt hem. Eerlijk gezegd was ik blij dat ik een baantje had kunnen bemachtigen in een muziekwinkeltje, dat was nog lekker interessant en iets waar ik graag mee bezig was.
Ik nam nog een laatste slok van mijn fruitsap en schoof mijn stoel naar achter, ‘Wel dan ben ik er meedoor. Ik ga geld verdienen.’ Mijn vader wenste me nog veel plezier en mijn moeder wuifde me uit, alsof ik een kind was dat voor de eerste keer naar school ging.
Mijn broer grijnsde en zwaaide ook kort, hij begon er pas volgende week aan – bij een tuinarchitect die deze week op verlof was.
Ik zwaaide de deur achter me dicht en liep naar de carport waar mijn mini onder stond. Mijn handtas legde ik op de passagier stoel en ik trok nog stevig mijn autogordel om. De radio kreeg een volume boost en ik reed de oprit af, hup richting de bron van het geld. Wat mijn ouders niet wisten was dat ik met de eigenaar een deal had gesloten, ik zou samen met mijn twee beste vrienden buiten de openingsuren mogen repeteren voor een muziekwedstrijd en zou ’s ochtends een halfuurtje ‘gratis’ werken. Moest mijn vader het weten, hij zou me zot verklaren maar dat boeide me niet. Hij had een andere visie, volgens hem was time money.