Magic 23

Samen met Niall en Louis loop ik terug richting de leerlingenkamer. ‘Dan maar onze spullen pakken,’ zucht Louis en hij loopt naar de kamer. Niall ploft bij me op de bank. ‘Ga je niet naar huis dit weekend?’ vraag ik aan Niall. ‘Nee, ik blijf gewoon hier.’ ‘Help je mij dan even met pakken?’ vraag ik aan hem en hij knikt. Ik pak mijn hutkoffer onder mijn bed vandaan en begin wat kleren en boeken voor school uit de kast te trekken. Niall pakt de spullen aan en legt ze in mijn koffer. ‘Wat maakt ons sterk?’ begin ik met een kinderlijk stemmetje. ‘Teamwork!’ maakt Niall af en we schieten beide in de lach. Als ik naar een paar minuten het koffer heb ingepakt laat ik me op het bed zakken. Ik lig dwars op het bed en Niall ploft naast me neer met ongeveer twintig centimeter tussen ons in. Ik slaak even een diepe zucht en Niall draait zijn hoofd naar mij. Ik doe precies hetzelfde en voor een paar minuten verdrinken ik in zijn oceaanblauwe ogen. ‘What’s up, Em?’ ‘Het is gewoon allemaal zo verwarrend.’ ‘Hoe bedoel je,’ zegt hij en hij komt een stukje dichter bij liggen. ‘Ik weet het gewoon niet. Ik kwam hier binnen als heks die graag veel wilde leren over haar toverkunsten, net als ieder ander hier. Maar toen ik de eerste stap binnen deze muren zette wist ik al dat ik anders was,’ ik ben even een moment stil en let mijn blik weer van het plafond naar Niall glijden. Ik draai me op mijn zij zodat ik nog dichterbij kom. ‘Ik vind je niet anders op een slechte manier hoor!’ ‘Ik bedoel ook niet dat ik opval om hoe ik eruit zie of om hoe ik doe, maar hoe mijn opvoeding is geweest. Ik heb alleen materiële liefde gekregen echt genegenheid werd er nooit getoond. Ik heb altijd gedacht dat het overal zo was, totdat ik zag hoe het bij jullie was met kerst.’ ‘Maar we waren met kerst bij jou.’ ‘Gewoon de dingen die jullie kregen, misschien niet het allernieuwste of mooiste maar gemaakt met liefde, die dingen die heb ik nooit.’ Ik kijk Niall weer recht aan en met ogen beginnen nat te worden. Shit, waarom moet ik nu weer huilen! Ik praat hier nooit over, dan lijk ik zo ondankbaar. ‘Hé niet huilen! Vertel maar wat je dwars zit,’ zegt hij en hij wrijft kalmerend over mijn wang. ‘En ik ben mijn pleegouders wel heel dankbaar, maar soms mis ik gewoon iets. Gezelligheid van een broer of een zus die kleding van je leent.’ ‘Kom ander dit weekend naar ons toe? Dan gaan we gewoon samen, dat zal mijn moeder vast heel leuk vinden! En dan kun je gelijk kennismaken met mijn zusje Rosie en broer Greg!’ zegt hij opgewonden. ‘Ja, dat lijkt me echt heel gezellig. Ik ga gelijk een uil sturen,’ zeg ik en ik sta op. Ik schrijf een briefje en verstuur hem via de uil. Niall is ondertussen rechtop gaan zitten op het bed en ik plof lekker dicht naast hem neer. ‘Wil je nog iets meer vertellen? Ik heb namelijk niet echt het gevoel dat dat het was?’ zegt hij en hij pakt mijn hand vast. Een licht blosje kleurt mijn wangen. ‘Damn, waarom ken je mij zo goed?’ zeg ik en een waterig glimlachje kan er wel vanaf. ‘Nou vertel,’ zegt hij en onze vingers raken verstrengeld in elkaar. Hij wrijft mijn zijn duim over mijn hand en het haalt me over om het aan hem te vertellen, hij is te vertrouwen. ‘Soms lijkt het wel of alles in scène is gezet. Dat ik in het team kom dat ik gelijk in de orde mag. Ik mag bij het boek komen, het boek doet dan weer raar. Ik word overal tegen beschermd. Het lijkt soms wel of iedereen al weet wat er aan de hand is behalve ik. Soms denk ik zelfs dat onze vriendschap en die tussen Louis en mij gewoon verplicht is,’ zeg ik in een adem en ik durf Niall niet aan te kijken. Hij legt zijn hand om mijn schouder en ik laat mijn hoofd tegen zijn schouder aanzakken. Hij wrijft troostend over mijn schouder en houdt me stevig tegen hem aan. Hij pakt mijn kin vast en ‘dwingt’ me om hem aan te kijken. ‘Luister Emma, er is niets in scène gezet aan de vriendschap tussen jou en Louis of tussen ons. Heb je er ooit over nagedacht dat je gewoon super goed kunt vliegen, gooien en vangen en dat je daarom in het team zit? Of dat je gewoon een super goede tovenaar bent en misschien wel een hele belangrijke heks wordt? Ik weet niet wat er aan de hand is maar ik denk dat die bescherming niet overbodig is! Emma, je bent niet anders, jij bent gewoon bijzonder,’ zegt hij en langzaam komt hij dichterbij, nog langzamer sluiten onze ogen. Onze lippen zijn nog een paar centimeter van elkaar verwijdert als de deur openzwaait en Louis binnen komt stormen. We vliegen allebei naar achter en zijn weer een heel stuk van elkaar verwijdert. Thanks Lou is mijn gedachte en ik krap gegeneerd achter mijn oor. ‘Niall, volgens mij moet jij je tas ook nog inpakken,’ zegt Louis met een lichte blos op zijn wangen en Niall staat op. Hij verlaat de kamer en kijkt nog een keer diep in mijn ogen, alsof hij door mijn ziel heen kijkt. Met een gefrustreerde zucht laat ik me terugzakken op bed. Dit weekend ga ik lekker naar een gezellig gezin, maar Niall ook is. Ik den k niet dat zo’n kans als vandaag nog zal plaatsvinden maar ik kan in ieders geval wel even tot rust komen voor maandag, want ik weet niet wat mij die dag allemaal te wachten staat.