Hoofdstuk 16 - Villa Ghatsuaki *

De moeder van Chanou had een limousine gestuurd en de meiden vertrokken uit het café. Ichigo en Pudding zaten samen hyper te fantaseren over hoe groot en mooi de villa moest zijn.
Als die van Mint al geweldig was, hoe zou die van haar er wel niet uit zien? Chanou zelf trok niks van het hele gesprek van het tweetal aan en keek uit het raam, terwijl haar gebalde vuisten rustte op haar schoot.
Altijd was het hetzelfde liedje…
Toen ze er eindelijk kwamen werden de deuren opengegooid door de chauffeur en assistent. De meiden stapten uit en keken hun ogen uit. ‘WAUW!!’ kon Ichigo alleen maar uitbrengen. Het was een grote, witte Villa wat net 2 grote hotels bij elkaar leek te zijn. De tuin was bijna evengroot met weilanden, stallen en dat soort dingen.
De poort ging open en ze gingen snel naar binnen voordat hij sloot. ‘Eh…’ klonk er toen er vele paden bleken te zijn, één van het zou hun naar het huis brengen.
‘Kom maar,’ zei Chanou met een glimlach en ze liep één van de paden op. Het werd al donker dus je kon snel verdwaalt raken. Maar Chanou bleek helemaal niet verdwaald te zijn.
Snel liepen de andere achter haar aan voor ze haar kwijt waren. ‘Gaan we wel goed?’ vroeg Lettuce onzeker. ‘Kom op zeg, ze woont hier! Natuurlijk gaan we goed!’ zei Laura geëgerd en Lettuce bleef stil.
Ze naderden de Villa en de deuren gingen open. ‘Hier woon ik dus,’ zei Chanou en ze zette haar handen in haar zijen. ‘Miss!’ werd er toen geroepen.
Een oude dame liep naar haar toe. ‘Grootmoeder,’ zei ze met een grijns en ze omhelsde haar.
‘Fijn om je weer te zien,’ zei haar oma met een glimlach. ‘Insgelijk,’ zei ze. ‘Waar is moeder? En Nozomi?’ vroeg ze toen. ‘Je moeder is in kantoor, en Nozomi is bij een vriendinnetje,’ antwoordde haar oma en Chanou knikte.
‘Dit zijn trouwens mijn vriendinnen!’ zei ze met een glimlach en ze gebaarde naar de meiden. ‘Ichigo, Mairu, Laura, Pudding, Zakuro, Lettuce en Mint,’ stelde ze hen voor.
‘Aangenaam kennis te maken!’ zei Laura met een grijns. ‘Zullen we ze naar hun kamer brengen?’ vroeg Chanou toen en haar oma knikte. ‘Volg ons maar,’ zei ze en ze liep samen met Chanou voorop.
‘Één kamer?’ vroeg Mint nogal ongelovig. Bij haar thuis werden ze altijd in tweeën verdeelt, plus dat zij op haar eigen kamer sliep, maar dit huis is ook zo anders.
Ze gingen van de ene gang naar de andere en het bleef stil, tot Mairu de stilte verbrak. ‘Ik vind dit best… eng worden,’ mompelde ze en ze keek even achterom.
‘Na een tijdje ben je het wel gewend,’ zei Chanou met een glimlach. ‘We zijn er!’
De lange deuren werden opengegooit en ze zagen een prachtige kamer met wel 8 bedden, voor iedereen dus. ‘Onze grootste logeer kamer,’ zei Chanou’s oma.
‘JIPIEEEEEEE!’ riep Pudding en ze begon door de hele kamer te stuiteren en rennen. De oude vrouw lachtte even. ‘Ik ga maar even naar Starlight,’ meldde Chanou met een glimlach en ze liep weg.
Laura keek haar verbaasd na, de andere waren namelijk nogal bezig met de kamer..
Voor iedereen stond er een kledingkast met verschilende kleding, in iedereens maat. ‘Nou, laten wij maar eens het huis onderzoeken!’ zei Chanou’s oma toen.

Later toen de meiden een rondleiding hadden gehad en bij de keuken waren geweest, waar het eten werd bereid kwamen ze Chanou weer tegen. ‘Naar jullie zin gehad?’ vroeg ze grijnzend.
‘Ja, echt wel! Geweldig huis, maar waar was jij?’ vroeg Ichigo. ‘Ik was even bij mijn paard aan het kijken, meer niet,’ antwoordde ze. ‘Laten we maar naar de eetzaal gaan, het eten is bijna klaar,’ zei haar oma toen ze op de klok keek.
Richting de eetzaal kwamen ze langs de hal, waar ze waren toen ze binnenkwamen. ‘Chanou, lieverd!’ hoorden ze toen. Ze keken om, naar boven.
Daar stond haar moeder, Orihara Minako. ‘Hallo moeder,’ antwoordde Chanou.
‘Zijn dit je vriendinnen?’ vroeg ze, toen ze naar beneden liep. ‘Jup, dit zijn Laura, Mairu, Ichigo, Lettuce, Pudding en Mint, Zakuro ken je wel,’ zei ze en haar moeder gaf iedereen een hand.
‘Aangenaam,’ zei haar moeder met een warme glimlach. ‘Ik heb de kostschool gebeld en overmorgen kan je er weer naar toe, gebracht door James en Jameson,’ zei Minako tegen haar dochter.
‘Best,’ mompelde Chanou. ‘Laten we maar gaan eten!’ zei haar oma om tussen beide te komen. De meiden stemden in, aangezien hun magen vreselijk aan het knorren waren.
Ze liepen naar de Eetzaal en gingen aan de lange tafel zitten, met Chanou’s moeder aan het hoofd. Het eten werd op tafel gezet en iedereen kon beginnen.
Toen kwam er een jongen van ongeveer Chanou’s leeftijd in een buttler pakje aanlopen. ‘Er is bezoek voor u, Miss Chanou,’ zei hij. Chanou glimlachte. ‘Laat maar binnenkomen Jameson!’ zei ze vriendelijk en hij knikte beleefd.
Later kwam hij terug, samen met Aoyama.
‘Aoyama-kun!’ riep Ichigo enthousiast. Aoyama glimlachte. ‘Jullie waren dit vergeten,’ zei hij en hij liep naar iedereen toe en gaf hun, hun button.
‘Bedankt, ik dacht al dat ik wat vergeten was,’ zei Laura lichtelijk geschrokken. Dat ze het allemaal vergeten waren, hoe slordig! Chanou’s moeders adem stokte toen ze Aoyama zag.
Ze stond op. ‘Jameson, breng deze jongenman direct weg!’ beval ze de jonge buttler. Chanou fronsde en stond toen ook op.
‘Moeder, dit is een vriend van mij, en hij heeft veel moeite gedaan om hier te komen voor ons!’ zei ze nog redelijk beleefd. ‘Vriend?’ vroeg haar moeder zowel ongelovig als geschrokken.
‘Ja, dit is Aoyama Masaya, een vriend en volgens mij kan hij hier prima verblijven aangezien vader toch niet komt!’ beet Chanou haar toe. Toen wendde ze zich tot Aoyama. ‘Kom er maar bij zitten, Jameson brengt je zo wel naar de slaapkamer van mijn vader,’ zei ze glimlachend.
‘Toch?’ vroeg ze aan Jameson. ‘Maar natuurlijk, Miss,’ zei Jameson vlug. Toen liep Chanou’s moeder weg. Aoyama ging toch nog wat twijfelend zitten en Jameson bracht hem brood, bestek en een glas.
‘Bedankt Jameson,’ zei Chanou nog met een glimlach. Jameson boog nog even en vertrok. Chanou fronsde, ze ergerde zich vreselijk als hij haar hoffelijk behandelde.
Hij mocht dan wel buttler zijn omdat zijn vader ook buttler was, maar ze waren vrienden en ze heeft dat vaak genoeg herhaald.
‘Waarom moest Aoyama-kun weg van Chanou’s moeder?’ vroeg Mairu aan haar oma. ‘Dat vertel ik jullie zo wel,’ fluisterde ze.
Na het eten was het tijd voor Chanou’s taekwondo en Kendo oefeningen. Het was vreemd om te zien dat die nette, beleefde Chanou zo wild kon zijn.
Toen ze haar Kendo oefeningen deed, hielp Aoyama haar door haar tegenstander te zijn.
Ze hadden er ook veel lol in. Chanou’s oma keek naar de meiden. ‘Zal ik jullie nu vertellen wat haar moeder tegen hem heeft?’ vroeg ze aan hun. De meiden knikten.